بطور کلی آیریش واتر اسپانیل در زمینه پاشیدن آب بعد از اردکها و ماهی که روپایی میزند، در رتبه بعدی قرار دارد. درسگهای نژاد آیریش واتر اسپانیل همه چیز با یک حس سرگرم کننده همراه است. در ایرلند او بعنوان سگ شکاری آبی پرورش یافته است، امروز او نژادی نادر است، اما همراهان خوبی برای صاحبان فعال و با تجربه سگها هستند، بخصوص اگر در نزدیکی آب زندگی کنند.

 
آمار حیاتی نژاد آیریش واتر اسپانیل |Irish Water Spaniel 
دسته بندی نژاد: سگهای ورزشی

قد: ۵۳ تا ۶۱ سانتی متر

وزن: ۲۰ تا ۳۰ کیلوگرم

طول عمر: ۱۰ تا ۱۲ سال

 
نکات برجسته نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
آنها میتوانند واکنش تهدید کننده زندگی در برابر داروهای سولفا، ایورمکتین و واکسن بخصوص جزء لیپتوسپیروس ها داشته باشند.
این نژادی است که احتمالا در نگاه اول برای صاحب سگ مناسب نمی آید، زیرا او میتواند لجباز باشد و او یک سگ متفکر مستقل است.
آیریش واتر اسپانیل بدلیل داشتن انرژی زیاد نیاز به فعالیتهای روزانه دارد.
برای تنها گذاشتن آنها با حیوانات خانگی کوچکتر به همه اسپنیل واترها نمی توان اعتماد کرد.
اجتماعی شدن – قرار گرفتن در معرض برخورد با افراد مختلف، مکانها، مناظر، صداها و تجارب گوناگون – در سالهای اولیه سن ضروری است.
برای داشتن یک توله سگ سالم، هرگز از پرورش دهندگان نامعتبر یا فروشگاههایی که حیوانات خانگی میفروشند خریداری نکنید. بدنبال پرورش دهنده ای باشید که تمامی آزمایشات مربوط به سگها را در زمینه بیماریهای ژنتیکی انجام داده باشد و سگهایی که مزاج سالم داشته باشند.
 
وزن و اندازه نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
وزن در نرها: (۲۵-۳۰) کیلوگرم، وزن در ماده ها: (۲۰-۲۷) کیلوگرم.

قد در نرها: (۵۶-۶۱) سانتی متر، قد در ماده ها: (۵۳-۵۸) سانتی متر.

 
شخصیت نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
طبق غریزه ذاتی اسپنیل، IWS هوشیار و کنجکاو است. برخلاف بسیار از اسپنیلها او ممکن است در مقابل غریبه ها گوشه گیر شود، هرچند که او هرگز نباید خجالتی یا تهاجمی بشود. آنها بسیار تربیت شدنی هستند، متفکران مستقلی هستند که تمام تلاش خود را میکنند تا بهترین روش را از صاحب خوب دریافت کنند. این موضوع بخصوص در مورد نرهای جوان صادق است. به همین دلیل آنها گزینه مناسبی برای کسانی که بار اولشان است که صاحب سگی میشوند نیستند، زیرا آنها نمی توانند درک و راهنماییهای مناسب و معقولانه ای نسبت به نیازهای سگ داشته باشند.

خلق و خوی سگ تحت تاثیر عواملی مانند وراثت، آموزش و اجتماعی شدن شکل میگیرد. سگی با خلق و خوی خوب و مزاج سالم کنجکاو و بازیگوش است.

همیشه ازاینکه یکی از والدین (معمولا هم مادر زیرا در دسترس است) خوی و خصلت خوبی دارد مطمئن شوید تا بتوانید توله سگی را انتخاب کنید که با آن احساس راحتی میکنید. مواجه و برخورد با دیگر بستگان سگ به شما کمک مفیدی خواهد کرد برای اینکه بتوانید بفهمید زمانی که توله سگتان رشد کرد از لحاظ خلق وخو چه جور سگی خواهد شد.

مانندهر سگی این نژاد هم نیاز دارند که خیلی زود روابط اجتماعی را شروع کنند، آنها باید زمانی که هنوز کوچک هستند با افراد گوناگون، صداها، مناظر و تجارت مختلفی مواجه شوند. این روند به شما این اطمینان را میدهد که سگتان به سمت تبدیل شدن به یک سگ همراه و اهل گردش رشد می کند.

ثبت نام کردن او در کلاسهای مخصوص به سگها شروع بسیار خوبی است. دعوت از بازدیدکنندگان بطور منظم، بردن او به پارکهای شلوغ، فروشگاهها و مکانهایی که اجازه ورود سگ را میدهند، دیدار با همسایگان در اوقات فراغت باعث می شود که مهارتهای اجتماعی او صیقل داده شود.

 
مشکلات و سلامتی نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
آیریش واتر اسپانیل عموما سگهای سالمی هستند؛ اما مثل تمام نژادها آنها هم مستعد ابتلا به برخی از بیماریها هستند. ممکن است که همه آیریش واتر اسپانیل همه این بیماریها را نگیرند اما اگر شما از این نژاد مراقبت میکنید مهم است که نسبت به آنها آگاهی داشته باشید.

اگرشما یک توله سگ خریدید پرورش دهنده ای را پیدا کنید که گواهی عدم سوء پیشینه سلامت برای هردو پدر و مادر توله سگ را به شما نشان دهد. گواهی عدم سوء پیشینه سلامت ثابت میکند که یک سگ برای یک بیماری خاص آزمایش شده است.

دیسپلازی مفصل ران: یک بیماری وراثتی است که در آن استخوان ران به خوبی به مفصل ران متصل نمی شود. بعضی از سگهای مبتلا به این بیماری ممکن است در ناحیه لگن، یک پا یا هردو پای عقب دچار درد شوند؛ اما در عین حال ممکن است که شما متوجه هیچ گونه ناراحتی در یک سگ مبتلا به دیسپلازی ران نشوید. باتوجه به سن سگ ممکن است دچار ورم مفاصل شود. غربالگری اشعه X برای دیسپلازی ران توسط بنیاد ارتوپدی حیوانات یا برنامه بهبود ران دانشگاه پنسیلوانیا pennHIP انجام میشود. اگر شما در حال خرید توله سگ هستید حتما از پرورش دهنده آن سوال کنید که آیا آزمایشات مربوط به این بیماری برروی پدر و مادر آن سگ انجام شده است یا خیر و از عاری بودن هرگونه مشکلی مطمئن شوید. دیسپلازی ران یک بیماری وراثتی است اما ممکن است تحت عوامل محیطی مانند رژیم غذایی پرکالری یا صدمات وارده بر اثر پریدن و افتادن برروی سطوح نیز ایجاد شده باشد.
آب مروارید: کدورت در عدسی چشم است که باعث کوری میشود. سگ مبتلا دارای یک ظاهر ابری است. این یک بیماری وراثتی است که با بالا رفتن سن رخ میدهد. آب مروارید توسط عمل جراحی درمان میشود.
دیسپلازی فولیکولی: یک گروه از سندروم است که باعث ریزش مو و تغییر در کیفیت پوشش سگ میشود که رایج است. ریزش مو در این نژاد ممکن است برای بار اول در سن ۲ تا ۴ سالگی در قسمت پشت بروز کند و به آرامی بسیاری از تنه را در پیش بگیرد. تغییر پوشش پیش رونده و دائمی است ولی اثر کمی بر سلامت سگ دارد.
کم کاری تیروئید: این بیماری در صورت کمبود هورمون تولید شده از غده تیروئید ایجاد میشود. علامت خفیف این، بیماری ناباروری است. علائم بیشتر این بیماری، چاقی، کندی روانی، بی حالی، افتادگی پلکها، سطح پائین انرژی و چرخه حرارت نامنظم است. پوست سگ زمخت و زبر و شکننده میشود و شروع به ریختن میکند. درحالیکه پوست سیاه و زمخت میشود. این مشکل را میتوان با جایگزین کردن مصرف روزانه تیروئید در طول تمام عمر تحت درمان قرار داد. به این ترتیب سگ مبتلا زندگی کامل و خوشحالی را خواهد داشت.
آلرژی: آلرژیها بیماریهای شایعی در بین سگها هستند. آلرژی به مواد غذایی، که طی فرآیند حذف برخی از مواد غذایی از رژیم غذایی سگ درمان میشود. آلرژیهای تماسی، ناشی از واکنش به یک ماده یا چیزی که بدن سگ با آن در تماس است؛ مانند :ملافه، پودر کک، شامپو سگ و دیگر مواد شیمیایی که با از بین بردن علت بروز آلرژی این بیماری هم درمان میشود. آلرژی استنشاقی، که ناشی از استنشاق کردن ذرات داخل هوا مانند: گرده گیاهان، گرد و خاک و کپک می باشد. داروی مناسب برای آلرژی استنشاقی بستگی به شدت آلرژی دارد.
آنتروپیون: این نقص، معمولا در شش ماهگی بروز میکند، در آن پلک بسمت داخل چشم پیچ میخورد و باعث تحریک و زخم شدن کره چشم میشود. ممکن است یک یا هردو چشم مبتلا شوند. اگر متوجه شدید که IWS چشمش را میخاراند، ممکن است به آنتروپیون مبتلا شده باشد. این بیماری را بشرطی که سگ به سن بلوغ رسیده باشد میتوان با جراحی درمان کرد.
پارونیشیا: علت این وضعیت به خوبی شناخته نشده است. این مشکل در ناخن پای سگ رخ میدهد، سگهای مبتلا پاهای خود را میجوند. این مشکل میتواند در سگهایی که ناخنهایشان را بطور منظم کوتاه میکردند هم پیش بیاید. هسته داخلی ناخن شست پا حساس شده و ممکن است با باکتری یا قارچ دچار عفونت شود و بد بو شود. حتی بدون وجود عفونت این بیماری پیشروی خواهد کرد. درنهایت پوسته بیرونی ناخن می افتد. ممکن است یک یا چند انگشت تحت تاثیر قرار گیرند. برای جلوگیری از درد و رنج درمان لازم است. برخی از صاحبان با حذف آلرژیهای غذایی به نتایج رضایت بخشی رسیده اند. صاحبان دیگر انگشتان پا را قطع کرده اند.
دیستیچیاسیز: این وضعیت جزئی زمانی رخ میدهد که یک ردیف اضافی مژه (بعنوان دیستیچیا هم شناخته شده است) در غدد چربی چشم سگ رشد کند و تا بیرون لبه پلک امتداد پیدا کند. این امر موجب تحریک چشم شده و ممکن است سگ دچار دوبینی شود و چشم خود را بمالد. با انجماد توسط نیتروژن جامد مژه های اضافی را حذف میکنند. این نوعی عمل جراحی است که با بیهوشی کامل انجام میشود.
مگاازافاگوس: اعتقاد بر این است که این بیماری هم یک بیماری مادرزادی است وهم در سگهای بالغ روی میدهد که در آن مری گشاد میشود. این وضعیت از حمل ونقل مواد غذایی توسط مری جلوگیری میکند و از تنفس در طول بلع جلوگیری میکند. سگهای مبتلا به این بیماری اغلب غذایی را که به معده نرسیده است را برمیگردانند. این یک استفراغ قوی نیست اما از یک نارسایی منفعل که غذا از دهان سگ بیرون می افتد هم بیشتر است. این بیماری توسط آسیب دیدن عصبهای مری ایجاد میشود که در توله سگها ممکن است در طول رشد بهبود پیدا کند. این بیماری در بزرگسالان معمولا توسط بیماریهای دیگری که باعث آسیب عصبی میشوند بوجود می آید. این بیماری را میتوان با دارو و رژیم غذایی درمان کرد. اما مدیریت آن مشکل است و همیشه هم نتایج خوبی ندارد.
صرع: این اختلال باعث تشنج شدید یا خفیف میشود. صرع ممکن است ارثی باشد. تشنج ممکن است براثر حوادثی مانند اختلالات متابولیکی، بیماریهای عفونی مغز، تومورها، قرار گرفتن در معرض سموم یا صدمات شدید وارده، ایجاد شود. علت آن ممکن است ناشناخته (مراجعه شود به صرع بعنوان ایدیویاتیک) باشد. تشنج ممکن است با رفتاری غیر معمول و ترسناک همراه باشد. پیش آگهی دراز مدت از سگ مبتلا به صرع بسیار خوب است. صرع را میتوان با دارو کنترل کرد، اما درمان ندارد. سگ مبتلا با یک مدیریت مناسب میتواند زندگی کامل و سالمی داشته باشد. اگر سگ شما مبتلا به این بیماری است باید تحت نظر دامپزشک باشد.
حساسیت به واکسیناسیون: گزارشهایی وجود دارد مبنی بر اینکه سگهای اسپنیل واتر ایرلندی معمولا به واکسن حساسیت دارند. نشانه های آن معمولا شامل کهیر، تورم صورت، درد و بی حالی است. اگر سگی به این عارضه مبتلا باشد عوارضش ممکن است بیشتر باشد یا اینکه بمیرد، هرچند بسیار نادر است. IWS را چند ساعت بعد از واکسیناسیون به دقت نگاه کنید و اگر متوجه هر چیز غیر معمولی شدید با دامپزشک تماس بگیرید.
حسیاست دارویی: برخی از نژاد ها از جمله اسپنیل واتر ایرلندی به بعضی از داروها، مانند داروهای ضد انگلی و آنتی بیوتیکها حاسیست نشان میدهند. علائم این حساسیت شامل لرزش، افسردگی، تشنج، عدم تعادل، کما و حتی مرگ است. از دامپزشک خود سوال کنید و با داروهایی که اثرات منفی بر روی اسپنیل واتر ایرلندی دارند آشنا شوید.
 
مراقبت از نژاد ایریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
آیریش واتر اسپانیل یک نژاد شکاری با انرژی و استقامت زیادی است که به یک حیاط برای بازی و سروصدا احتیاج دارد و برای زندگی آپارتمانی مناسب نیست. او روزانه به حداقل یک ساعت دویدن، پیاده روی طولانی، گردش یا بازیهای شدید مثل بازیابی یک توپ در حیاط نیاز دارد . اگر شما یک استخر دارید و یا اینکه به دریاچه دسترسی داشته باشید، شنا کردن راه خوبی برای ورزش کردن اوست. مثل یک بچه به او چشم بدوزید و مطمئن شوید که میداند چطور خودش را از استخر بیرون بیاورد.

توله سگ نیازهای ورزشی مختلفی دارد.سن ۸ هفتگی تا ۴ ماهگی بردن توله سگ به محل نگهداری سگها یک یا ۲ بار در هفته بعلاوه ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بازی در حیاط صبحها و عصرها راه بسیار خوبی برای ورزش، آموزش و اجتماعی شدن است. سن ۴ تا ۶ ماهگی  کلاسهای مطیع سازی هفتگی و روزانه نیم مایل پیاده روی بعلاوه زمانی برای بازی کردن در حیاط نیازهای اورا در این سن تامین میکند.

سن ۶ ماهگی تا ۱ سالگی انجام بازیهای واکشی با یک توپ یا بازی فریزبی به مدت ۴۰ دقیقه در صبحهای خنک وشبها نه در طول روز که هوا گرم است. پیاده روی را تا مسافت یک مایل ونیم ادامه دهید. بالاتر از ۱ سالگی  توله سگ آیریش واتر اسپانیل میتواند با حفظ فاصله کمتر از یک مایل همراه شما بدود. البته باید مکررا در طول مسیر به او استراحت بدهید. همزمان با اینکه او رشد میکند و بالغ میشود می توانید فاصله خودتان با او و همچنین زمان دویدن را افزایش دهید. این ورزشهای منظم می تواند به رشد استخوانها و مفاصل و حفاظت از آنها کمک کند.

آیریش واتر اسپانیل به خوبی با مردم کار میکنند، اما ممکن است تفکری مستقل از ذهن صاحب خود داشته باشند. با استفاده از روشهای تقویت مثبت مانند پاداش و ستایش آموزشی قاطع داشته باشید.

 
تغذیه نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
میزان توصیه شده روزانه: ۱.۵ تا ۲.۵ پیمانه غذای خشک با کیفیت که به دو وعده غذایی تقسیم شده باشد.

اگر مطمئن نیستید که اضافه وزن دارد او را با چشم و دستتان آزماش کنید. اول نگاه کردن به او. شما باید قادر باشید کمر او را ببینید. سپس دست خود را بر پشتش و شستها را در امتداد ستون فقرات قرار دهید با انگشتها رو به پائین بکشید شما باید بدون وارد کردن فشار زیاد قادر به لمس دنده ها باشید. اگر نتوانستید او نیاز به کم کردن غذا و افزایش دادن فعالیتش دارد.

توجه: مقدار غذایی که سگ بالغ شما میخورد بستگی به اندازه سن، ساختار، سوخت وساز و سطع فعالیتهای او دارد. سگها هم مثل انسانها شخصیتهای حقیقی هستند ونیاز های غذایی همه آنها مثل هم نیست کیفیت غذای سگ نیز متفاوت است. شما بهتر است غذای مغذی تری به سگ بدهید تااینکه ظرف غذای او را چندین بار پر کنید.

 
آراستن نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
آیریش واتر اسپانیل یک پوشش دو لایه دارد – یه لایه در بالا و یک لایه در زیر پوشش – که با حلقه هایی باریک در پشت، اطراف و عقب پوشیده شده است. در زیر دنده ها موهای بلندتری وجود دارد و در پاها موها فری و موجدار هستند. موی روی گلو کوتاه و صاف به شکل یک V است. بدن موجدارش با پوشش صاف روی صورت، گلو، انگشتان پا و دم در تضاد است. صحبت از دم شد، این یک ویژگی خاص از این نژاد است. در ریشه یعنی جایی که به بدن وصل میشود وسیع و در نوک بشکل مخروط است. با موهای صاف و کوتاه پوشیده شده است.

آیریش واتر اسپانیل همیشه به رنگ جگری خالص است، که به قرمز تیره مایل به قهوه ای توصیف میشود. شما هیچگونه لکه های سفیدی به جز سفیدی که علتش سن باشد را برروی بدن او نمیبینید.

آیریش واتر اسپانیل ریزش موی کمی دارند، اما برای سلامتی و حفظ پوشش آنها و جلوگیری از در هم پیچیده شدن موهایشان باید دو تا سه بار در هفته آنها را برس بزنید. برس زدن منظم نه تنها روغن پوست را به سراسر بدن پخش میکند بلکه آشغالهای روی پوست را هم پاک میکند. این نژاد بدلیل آویزان بودن گوش مستعد ابتلا به عفونت گوش هستند. بعبارت دیگر آنهایی که فلاپی گوش آویزان دارند باید گوششان مرطوب نگه داشته شود، محیط گرم زمینه مناسبی برای پرورش باکتری است. بعد از هر بار شنا گوش را تمیز و خشک کنید.

دندانهایش را ۲ تا ۳ بار در هفته مسواک بزنید تا از تجمع جرم و باکتری در داخل دهان جلوگیری کنید. مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماریهای لثه و بوی بد دهان بهتر است.

اگر قادر به شنیدن صدای ناخنهایش برروی زمین هستید، آنها را کوتاه کنید. یک بار یا ۲ بار در ماه کافی است. این کار از صدمه خوردن شما زمانی که او با اشتیاق برای خوشامد گویی به سمتتان می آید جلوگیری میکند.

نظافت را از زمانی که یک توله است شروع کنید. سگها در مورد پاهایشان حساس هستند، پنجه ها را بطور مرتب بررسی کنید.

همانطور که شما سگ را آراسته و نظافت میکنید او را از لحاظ زخم، خارش یا علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب بر روی پوست، بینی، دهان و چشم بررسی کنید، که قرمزی یا هیچ گونه ترحشی نداشته باشد.

 
میزان سازگاری نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel با کودکان و حیوانات خانگی دیگر
آیریش واتر اسپانیل اگر با بچه ها بزرگ شده باشند بهترین عملکرد را با آنها دارند. زود اجتماعی شدن – قرار گرفتن در معرض افراد مختلف، اماکن، مناظر، صداها و شرایط مختلف به آنها کمک میکند. همواره به روابط بین آنها نظارت داشته باشید و هیچگاه آنها را با هم تنها نگذارید تا از گاز گرفتن و کشیدن دم و گوش از سوی هردویشان جلوگیری کرده باشید. به کودکان یاد دهید زمان غذا خوردن سگ به او نزدیک نشوند و دست به غذایش نزنند. هرگز سگ را با کودک تنها نگذارید.

اسپنیل واترها میانه خوبی با حیوانات خانگی دیگری که در سنین پایین با آنها آشنا شوند دارند. در غیر اینصورت باید برروی آنها با دقت نظارت داشته باشید. آنها سگهای شکاری هستند و ممکن است حیوانات کوچک مانند پرندگان را به چشم طعمه ببینند. مراقب پرندگان خانگی تان باشید. برخی از سگها میتوانند در زمان توله بودنشان یاد بگیرند که چگونه با آنها رفتار کنند، اما در مورد همه سگها اینطور نیست . ممکن است که نیاز باشد همیشه آنها را دور از هم نگه دارید.

 
محل نگهداری نژاد آیریش واتر اسپانیل | Irish Water Spaniel
این نژاد برای نگهداری در آپارتمان مناسب است ولی باید در طول روز به میزان کافی فعالیت بدنی داشته باشد. در داخل خانه بسیار آرام است و می توانید این سگ را به راحتی در خانه نگهداری کنید. یک حیاط کوچک یا تراس آپارتمان شما، برای جنب و جوش و انجام فعالیت های بدنی روزانه او کافی است.