بچه گربه ها گوشتخوارانی هستند که در محیط طبیعی خود، طعمه ای با پروتئین بالا، چربی متوسط و کربوهیدرات اندک استفاده می کنند. البته آنها توانایی استفاده ی کربوهیدرات ها را به عنوان منبع انرژی دارند، اما دارای قابلیت محدودی در بهره وری از پروتئین ذخیره در هنگام مصرف کربوهیدرات ها هستند.
پروتئین در غذای
بچه گربه
بدن
بچه گربه‌ها توانایی ساخت دوازده اسیدآمینه از بیست و سه آمینواسید متفاوت را داراست و یازده اسیدآمینه دیگر جزو ساختارهای ضروری محسوب میشوند که حتماً باید توسط ماده‌ی غذایی به بدن برسند. ارزش بیولوژیکی پروتئین براساس قابلیت تامین میزان آمینواسیدها، به ویژه آمینواسیدهای ضروری سنجیده میشود. بنابراین، به طور کلی پروتئین های حیوانی (گوشت و محصولات جانبی آن) دارای ارزش بیولوژیکی بالاتری نسبت به پروتئین های گیاهی (کنجاله سویا و گلوتن ذرت) هستند.
تورین یک آمینواسید موجود در بافت های حیوانی است و به عنوان یکی از آمینواسیدهای ضروری برای داشتن عملکرد طبیعی دستگاه قلبی-عروقی، تولید مثلی و بینایی باید در
بچه گربه‌ها تامین گردد. هم چنین وجود آرژنین در غذای روزانه‌ی
گربه سانان برای بهبود سم زدایی تولیدات دفعی نیتروژن دار ضروری است.
چربی در غذای
بچه گربه
چربی ها به عنوان منبع انرژی، اسیدهای چرب ضروری و بهبود جذب ویتامین های محلول در چربی A، D، E و K محسوب می شوند. همچنین باعث خوش طعم شدن غذا برای
بچه گربه ها شده و به حفظ پوست و موی سالم کمک می کند. در مقایسه با سگها،
بچه گربه‌ها نیازمند منابع روزانه‌ی لینولئیک اسید و آراشیدونیک اسید هستند، زیرا
بچه گربه ها قادر به ساخت آراشیدونیک اسید از لینولئیک اسید نمی‌باشند.
کربوهیدرات‌ها در غذای
بچه گربه
برخلاف سازگاری
بچه گربه‌ها با رژیم غذایی دارای کربوهیدرات پایین، دستگاه گوارش آن ها در استفاده از نشاسته و قند ساده بسیار کارآمد هستند. در غذاهای تجاری ترجیح بر این است که تا ۳۵درصد ماده ی خشک را در بر بگیرند. تغذیهی بیش از حد با کربوهیدرات‌ها که قابلیت هضم کمی دارند منجر به نفخ، ایجاد گاز و اسهال میشوند. این علائم معمولاً در
بچه گربه هایی که با میزان بالایی شیر گاو، که دارای سطح بالایی کربوهیدرات لاکتوز است، دیده میشود.
ویتامین‌ها در غذای
بچه گربه
همان طور که گفته شد، برای جذب ویتامین های محلول در چربی A، D، E و K وجود چربی در رژیم غذایی مورد نیاز است.
بچه گربه ها توانایی تبدیل بتا-کاروتن سبزیها به ویتامین A را نداشته و بنابراین نیازمند ویتامین A از قبل ساخته شده که فقط در بافت های حیوانی یافت میشوند، هستند. همچنین، رژیم غذایی آنها باید غنی از تیامین و نیاسین باشد. در رژیم غذایی
گربه سانان احتیاجی به ویتامین C نیست زیرا توانایی ساخت آن را دارند. از طرف دیگر به دلیل عدم توانایی در تبدیل پیش¬ساز ویتامین D به ویتامین D فعال در برابر نور خورشید، این ویتامین نیز باید در جیره¬ی غذایی روزانه¬شان قرار داشته باشد.
مواد معدنی در غذای
بچه گربه
مانند ویتامین‌ها در یک رژیم غذایی کامل باید وجود داشته باشند زیرا در ساختار بدن و واکنش های شیمیایی آن دخیل هستند. در بین این مواد، نسبت کلسیم و فسفر بسیار حائز اهمیت است زیرا با برهم خوردن تناسب و یا افزایش نادرست آن ها در رژیم غذایی منجر به آسیب بافتی و سلامتی میشود.
آب در در غذای
بچه گربه
آب از مهم ترین بخش‌های تغذیه‌ای برای گربه‌ها محسوب میشود. از آن جایی که
گربه ها فاقد تحریک تشنگی قوی نسبت به دیگر پستانداران هستند، تامین یک منبع آب تمیز و تازه در مکان های مختلف به طور مداوم بسیار ضروری است.
میزان مصرف غذایی یک
بچه گربه در سنین مختلف
بچه گربه های تازه متولد شده در طی هفته‌ی اول زندگی خود نیازمند حدود ۳۲ سی سی فرمولا ( شیر یا خوراک مایع مخصوص
بچه گربه‌ها) در روز هستند (این میزان بر اساس میانگین وزن نرمال
بچه گربه‌ها یعنی حدود ۱۲۰ گرم است). اما به هر حال چون وزن نوزادان از ۸۵ تا ۱۲۰ گرم متغیر است، میزان مصرف هم متغیر خواهد بود. این میزان باید در حدود ده مرتبه در طول روز با فاصلهی یک تا دو ساعت تقسیم‌بندی شود. در صورتی که
بچه گربه ضعیف یا تحت استرس است باید غذای آن با تناوب بیشتری در طول شبانه روز داده شود.
در طی هفته‌ی دوم، میزان مصرف
بچه گربه ی متوسط به حدود ۵۵ سی سی در طول روز می رسد، و در صورتی به طور منظم وزن اضافه میکند، می‌توان از تعداد مرتبه‌ی غذا دادن را کاهش داد.
در هفته‌ی سوم
بچه گربه ها باید در حدود ۸۰ سی سی از فرمولا را در روز مصرف کنند. این میزان در هفته ی چهارم ۱۰۰ سی سی در روز و در پنجمین هفته حدود ۱۲۵ سی سی در روز می شود. هم چنین با توجه به این که بعد از هفته‌ی چهارم میزان غذایی که
بچه گربه در هر وعده مصرف میکند، افزایش می‌یابد بنابراین می توان تعداد غذا دادن را به ۵ تا ۷ مرتبه در روز رساند.
بچه گربه هایی که گرسنه اند و یا غذا می‌خواهند به طور مداوم گریه میکنند، سرشان را از سویی به سوی دیگر تکان داده و یکدیگر یا اشیاء اطراف را می مکند.
•
بچه گربهی تازه متولد شده باید حدود هر ۱-۲ ساعت شیر داده شود.
• در حدود سن ۳ تا ۴ هفتگی، آن ها میتوانند با جایگزین شیر در یک ظرف و سپس با میزان کمی از غذای مرطوب
بچه گربه، بین چهار تا شش بار در روز غذادهی شوند.
•
بچه گربه های شش تا دوازده هفته باید چهار بار در روز غذا داده شوند و در همین زمان نیز به تدریج میزان دسترسی‌شان به جایگزین شیر کاسته شود.
•
بچه گربه های سه تا شش ماه باید سه بار در روز تغذیه داشته باشند.
مدیریت غذای
بچه گربه‌ها
بهترین راه برای تعیین میزان مصرف
بچه گربه ارزیابی میزان انرژی مورد نیاز‌آن با توجه به سن است و سپس محاسبه‌ی مقدار غذایی که باید با آن تغذیه گردد. یکی دیگر از راه ها بررسی میزان مورد نیاز
بچه گربه براساس جداول تعبیه شده بر روی بسته بندی های غذاهای تجاری است که برپایه ی وزن حیوان سنجیده می شود (این روش تنها در صورتی استفاده می شود که فرد تنها از یک غذای تجاری استفاده کند و به طور دائم آن را تغییر ندهد). البته این دو روش تنها مناسب
بچه گربه هایی هستند که به طور منظم و طبق منحنی رشد گربه‌ها رشد میکنند.
غذای
بچه گربه
روش سوم روش تغذیهی انتخابی آزاد است و باید فقط برای
بچه گربه های کم وزن و یا با رشد آهسته استفاده شوند. این روش بهترین راه تغذیه برای
بچه گربههای جوان محسوب می شود زیرا احتمال ایجاد اتساع مشخص معده (marked gastric distention) که اغلب با تغذیهی سریع همراه است را کاهش میدهد. باید این نکته را توجه داشت که این روش در
بچه گربه های با وزن بالا و چاق نباید استفاده گردد. در تغذیهی انتخابی آزاد میزان غذای روزانه را اندازه گیری کرده و همان میزان را به صورت وعده های آزاد در اختیار حیوان قرار میدهند. از آن جا که عقیم کردن، احتمال چاقی را افزایش میدهد، بنابراین اگر از این راه برای تغذیهی آن ها استفاده میکنید باید با دقت و محاسبات صحیح انجام شود.
آب تمیز و تازه باید همواره در دسترس
بچه گربه باشد. ظروف آب و غذا باید به طور مرتب با آب گرم و مایع شوینده شسته شوند و به خوبی آب کشیده گردند. ظرف های غذاهای مرطوب باید روزانه شسته شوند، در حالی که ظروف غذای خشک نیازمند شستشوی هفتگی هستند. باید توجه کرد که بسیاری از
بچه گربه ها ظروف کم عمق را ترجیح میدهند، بویژه نژادهای بدون پوزه مثل پرشین ها. پس از باز کردن غذای خشک، باید حتماً آن را در محیطی دور از رطوبت نگه داری و از ظروف در بسته برای جلوگیری از نفوذ حشرات و گرد و غبار هوا استفاده کرد. غذاهای خشک ترجیحاً باید تا شش ماه پس از خرید مصرف شوند، زیرا از فعالیت و قدرت ویتامین های آن کاسته میشود. قسمت باقی ماندهی غذای کنسروی باید در یخچال نگه داری شود تا کیفیت آن حفظ شده و خراب نشود، و در وعدهی بعدی این غذا حتماً باید ابتدا به دمای اتاق رسیده و سپس به
گربه داده شود.
طریقه ی خوراندن غذا به
بچه گربه
همیشه تعداد دفعات غذا دادن بیشتر و با غذای کمتر نسبت به وعده های غذایی کمتر و میزان غذای بیشتر ارجحیت دارد، زیرا بیش از حد غذا دادن ممکن است منجر به پنومونی (استنشاق شیر به جای بلعیده شدن آن)، اسهال و نفخ شود. نوزاد
گربه هایی که باید با شیشهی شیر یا لوله تغذیه شوند باید بر روی شکم خوابیده باشند (هیچ گاه در حالت های عمودی، ایستاده و یا همانند نوزاد انسان خوابیده به پشت نباید قرار بگیرند). بهتر است اطراف سرپستانک را با کمی از شیر یا فرمولای تهیهی شده مرطوب کرده تا طعم آن
بچه گربه را تحریک به مکیدن کند. همچنین پس از قرار دادن سرپستانک به داخل دهان
گربه بهتر است حرکات دوار به همراه فشار دادن دیوارهی شیشه انجام شود. این کار به دلیل ریخته شدن چند قطره به داخل دهانش، به تحریک مکیدن کمک میکند.
عدهای معتقدند که بهتر است به شیر یا فرمولای تهیه شده اندکی ماست افزوده گردد. اگر از فرمولا استفاده میکنید حتماً ماست را پس از سرد شدن به آن بیافزایید. اما به طور کلی این کار تا زمانی که تغییرات غیر طبیعی در دفع
بچه گربه دیده نشده (حالت ستاره ای، عدم دفع و غیره)، و یا در
بچه گربه هایی که در شرایط کاملاٌ بهداشتی قرار ندارند و یا به طور گروهی زندگی میکنند، چندان ضروری نیست، اما به هر حال ایدهی خوبی برای هر
بچه گربه به شمار می رود.
اگر در هنگام شیر دادن حباب های شیر از بینی حیوان خارج شود، به دلیل جریان بالای شیر، اشتباه گرفتن
بچه گربه در هنگام شیر دادن، و یا ضعیف بودن
بچه و عدم توانایی مکیدن است، که اکثر مواقع علت، درشت بودن سوراخ های سرپستانک می باشد. به همین دلیل عده ای شیر دادن به
بچه گربهی یک هفته ای را با سرنگ های یک تا سه میلی لیتری راحت تر میدانند و از هفته ی دوم به شیر دادن با شیشه روی می آورند.
شیشهی شیر و یا سرنگ را در بین هر بار شیردهی در آب جوش بجوشانید، بویژه اگر
بچه گربه ضعیف بوده و یا در طی ۴۸ ساعت ابتدایی زندگی از آغوز مادر تغذیه نکرده است. اگر در این ۴۸ ساعت نوزاد آغوز مصرف نکند به دلیل از دست دادن توانایی جذب آنتی بادی ها از طریق روده، مستعد به اسهال و عفونتها میگردد. در صورتی که از چنین نوزادی مواظبت میکنید، حتماً دست هایتان را شسته و از سلامت شیر اطمینان حاصل کنید.
در صورت عدم دسترسی به فرمولای شیر گربه، می توان یک لیوان شیر تهیه شده از شیر خشک گاو یا بز را با یک قاشق سوپ خوری روغن ذرت، سه عدد زردهی تخم مرغ پاستوریزه شده و سه قطرهی مولتی ویتامین کودکان مخلوط کرده و به
بچه گربه داد. به دلایل نامشخصی شیر خشک گاو نسبت به شیر تازهی آن کمتر باعث اسهال میشود.
بچه گربه ها همان طور که بیان شد توانایی محدودی در هضم لاکتوز شیر گاو دارند و بنابراین به اسهال مبتلا میشوند، برای جلوگیری از این موضوع در هنگام استفاده از مخلوط بالا، می توان به آن کمی آنزیم لاکتاز یا ماست پروبیوتیک افزود.
به طور کلی
گربه ها این عادت را دارند که ممکن است طبق برنامه، غذا نخورند (Sometimes eater)، بنابراین تا حد امکان همیشه ظرفی حاوی غذا را در دسترس آن ها قرار دهید.
رژیم غذاهای خانگی در غذای
بچه گربه
تا زمانی که
بچه گربه ها یک غذای کامل و بالانس از نظر تغذیه ای را مصرف میکنند، هیچ مشکلی در رژیم غذاهای خانگی برای آن ها وجود ندارد. اما باید توجه داشت که دادن تنها یک نوع غذا که حاوی ترکیبی از غذاهای انسانی است، معمولاً منجر به بیماریهای ناشی از رژیم غذایی میگردد.
باید در رژیم خانگی
بچه گربه ها به این نکته توجه کرد که منحصراً تغذیه با گوشت و ماهی منجر به رژیم غیربالانس شده و باعث بیماری های تغذیه ای مربوط به آن ها میگردد. برای مثال رژیم غذایی که میزان بالایی ماهی دارد، می تواند باعث بیماری چربی زرد (yellow-fat disease) که در نتیجهی کمبود ویتامین E است، گردد. هایپرپاراتیروئیدیسم تغذیه ای ثانویه معمولاً بر اثر رژیم خانگی که تمام از گوشت است ایجاد میگردد.
این نوع رژیم حاوی پروتئین بالا و کلسیم پایین بوده و در نتیجه تعادل نسبت کلسیم به فسفر برهم ریخته و باعث اختلالات شدید استخوانی و رشد می شود.
نکته ی حائز اهمیت دیگر در تغذیهی
بچه گربه ها، به ویژه آن هایی که در حال از شیر گرفته شدن هستند و یا تازه از شیر گرفته شده اند، این است که این
بچه گربه ها توانایی هضم قندهای ترکیبی را نداشته، بنابراین باید از قندهای ساده مثل گلوکز و نشاسته (برای مثال ماکارونی منبع عمده ی نشاسته است) که قابلیت هضم بهتر و راحت تری دارند استفاده شود.
نکات مهم در مورد غذاهای غیر تجاری
بچه گربه
• گوشت خام: گوشت خام تازه منبع عمدهی انگل ها و باکتری های پاتوژن برای
بچه گربه و صاحب آن می باشد.
• تخم مرغ یا تخم پرندگان دیگر: تخم پرندگان منبع بسیار عالی از پروتئین هستند. اما تخم مرغ خام حاوی آنزیمی به نام آویدین است که باعث کاهش جذب بیوتین می شود. این موضوع می تواند منجر به مشکلات پوستی و پوشش موی حیوان گردد. همچنین تخم خام پرندگان ممکن است آلوده به باکتری سالمونلا باشد.
• ماهی خام: می تواند منجر به کمبود تیامین شده که به از بین رفتن اشتها، تشنج و در موارد شدید، مرگ ختم می شود.
• شیر: پس از گرفته شدن از شیر، میزان آنزیم لاکتاز که به شکستن لاکتوز شیر کمک میکند، به طور قابل توجهی کاهش پیدا میکند و بنابراین در
بچه گربه های از شیر گرفته شده قطعاً منجر به اسهال خواهد شد.
م
شیر گاو تازه به علت داشتن لاکتوز ناسازگار با سیستم گوارشی
بچه گربه ها و چربی و پروتئین پائین، نه تنها باعث اسهال شده بلکه احتیاجات تغذیه ای یک نوزاد
گربه را تامین نمی نماید پس بایستی حتما غنی شود.
• کبد (جگر): جگر حاوی ارزش بیولوژیکی بالایی از پروتئین، چربی، کربوهیدرات، مواد معدنی و ویتامین هاست، اما با این حال جگر خام می تواند منبع بزرگی از انگلها و باکتریهای بیماری زا میباشد. همچنین خوراندن جگر زیاد می تواند منجر به هایپرویتامینوز A گردد. در کشورهایی که مصرف آنتی بیوتیک در طیور صنعتی بالاست و فاصلهی زمانی کشتار پس از مصرف آنتی بیوتیک رعایت نمی شود، احتمال ایجاد مقاومت دارویی در
بچه گربه ها وجود دارد.
• پیاز، سیر، شکلات، قهوه، چای، کشمش و انگور: سموم بالقوه برای
بچه گربه ها محسوب می شوند.
• غذاهای کنسروی و نیمه کنسروی انسانی: کنسروهای انسانی به علت داشتن اسید نیتریک و اسیدفسفریک مانع از جذب تیامین (ویتامین B1) شده و در نتیجه به علت کمبود این ویتامین مشکلات عصبی بروز میکنند.
• استخوان: افزودن استخوان به ویژه استخوان های گوسفند و مرغ به غذای
گربه به دلیل شکنندگی و نوک تیز بودن قطعات شکستهشده میتوانند منجر به آسیب های دندانی و یا زخم های گوارشی گردند.
• غذاهای نرم: خوردن غذاهای بسیار نرم و یا کنسروها به طور دائم میتواند باعث تضعیف لثه، دندان و تشکیل پلاک های دندانی گردند.
• میوه و سبزیها: میوه و سبزی های نشسته علاوه بر ایجاد عفونت های دستگاه گوارش، احتمال ابتلا به انگلهایی مثل توکسوپلاسما را نیز افزایش می دهند.