آیورمکتین ترکیبی از اورمکتین ها است که از فعالیت میکروارگانیسم استرپتومایسین آورمیتیلیس به دست می آید. این دارو بر روی مراحل بالغ و نابالغ کرم های گرد معده و روده، کرم های ریوی، لارو کرم های مهاجر، لارو مگس های مولد میاز، لارو کرم های داخل بینی و هم چنین بر روی آلودگی های ناشی از انگل های خارجی و بندپایان مؤثر می باشد.
این ترکیب به عنوان یک داروی ضد انگل تزریقی و خوراکی برای دام های بزرگ و کوچک کاربرد دارد و مصرف آن در حیوانات خانگی بیشتر به منظور پیشگیری و نابودی انواعی از آلودگی های انگلی جلدی نظیر کنه ها و جرب های مزاحم (دمودکس،سارکوپتس و …) قابل استفاده است.
آیورمکتین به خصوص برای پیشگیری از آلودگی کرم قلب در
سگ ها نیزاستفاده می شود.
مصرف آیورمکتین در
سگ هائی با سن کمتر از ۶ هفته توصیه نمی شود.
در گربه ها این دارو بیشتر برای درمان بیماری های بوجود آمده بوسیله جرب هائی که در ناحیه گوش گربه ها فعال هستند قابل استفاده است.
امروزه دامپزشکان برای مبارزه با انگل های جلدی پرندگان زینتی با احتیاط کامل، مالیدن موضعی یک قطره از آیورمکتین را بر روی قسمتی از بدن پرنده که به نسبت پرهای کمتری دارد مرسوم کرده و مناسب می دانند.
حاشیه امنیت مصرف آیور مکتین به نسبت بالاست اما استفاده بیش از حد آن ها موجب میدریازیس و لرزش می شود.
البته بعضی از نژادها حساسیت بیشتری نسبت به این دارو از خود نشان می دهند که از جمله آن ها
سگ گله اسکاتلندی و نژاد کولی است.
در حدود ۵درصد از
سگ های آلوده به انگل میکروفیلاریا با مصرف این دارو نشانه هائی از استفراغ، لرزش، نارسائی دستگاه تنفس نشان می دهند که البته در بین آن ها مرگ و میر به ندرت مشاهده شده است.
در مصرف همزمان این دارو با فرآورده های داروئی دیگر تداخل داروئی فابل ملاحظه ای مشاهده نشده است و تجویز آن در هنگام حاملگی حداقل در دوران ابتدائی اشکالی ندارد.
لازم به ذکر است که مصرف این دارو به صورت تزریقی فقط باید در زیر جلد انجام شود و تزریق داخل وریدی و عضلانی آن بسیار مخاطره آمیز خواهد بود.
رعایت شرایط بهداشتی در حین تزریق بسیار مهم و ضروری است و در بعضی مواقع مشاهده شده که موضع تزریق آیورمکتین متورم و دردناک می شود که این عارضه موقتی بوده و بدون هرگونه مداوا برطرف می شود.
با توجه به سیر تکاملی انگل های مولد هیپودرما کنترل و درمان آلودگی باید در فصول مناسب و متناسب با سیر تکاملی انگل انجام پذیرد تا نتایج بهتری حاصل شود.
باقیمانده دارو به علت ماندگاری زیاد در طبیعت باید معدوم شود چرا که حضور آن ها در خاک و سپس ورود آن ها در آب های جاری می تواند در مزارع پرورش ماهی خطر آفرین باشد.
مقدار مصرف در
سگ و گربه ۲/۰ میلیگرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن است که درآلودگی های شدید به فاصله ۲ هفته باید تکرار گردد.