«
سایه »
سایه یكی دیگر از كهن الگوها در روانشناسی یونگ است.
سایه صفات و خصوصیات ناشناخته و یا كم شناخته شده ی " ایگو " است.
سایه معمولا صفات و احساسات منفی وجود ماست. صفات و خصوصیاتی كه نمی خواهیم آن را بپذیریم و با ان روبرو شویم. وقتی كسی به خاطر صفاتی چون حسد ، طمع و... ما را سرزنش كند بلافاصله خشمگین می شویم و در صدد مقابله با او بر می آییم در چنین حالتی بی شك در حال رویارویی با
سایه امان هستیم. این خشم واكنشی است كه معمولا در حال رویارویی با
سایه نشان می دهیم.
انسان معمولا كاستی ها و معایب دیگران را به راحتی تشخیص می دهد اما كمتر قدرت دیدن و یافتن این كاستی ها و معایب را در درون خودش دارد و حتی اگر هم انها را بیابد سعی می كند با عباراتی این چنینی آن را توجیه كند: " مهم نیست، هیچكس متوجه آن نخواهد شد ، در ثانی همه خودشان این كار را می كنند."
سایه معمولا تحت تاثیر آلودگی های جمعی قرار می گیرد. هنگامیكه انسان می بیند "دیگران" دست به كارهای شریرانه و ناشایست می زنند از ترس این كه او را احمق نخوانند به آنها می پیوندد. چنانچه افراد یك جامعه در فشار محیطی باشند و هرچه جامعه متعصب تر و مقیدتر باشد
سایه نیز وسیعتر است و مردم بیشتر از
سایه خود استفاده می كنند.
هرچند انسان تمایل به پذیرفتن
سایه خود ندارد اما بهداشت روانی و جسمی هر فرد مستلزم این است كه " سایه" خود را بپذیرد.
منبع: انسان و سمبلهایش-كارل گوستاو یونگ-