میدانیم که پرندگان مستعد ابتلا به بسیاری از همان بیماری هایی هستند که در انسانها نیز میتواند وجود داشته باشد، مانند برخی از ویروس ها و عفونت های باکتریایی، پرندگان دچار
شپش نیز میشوند و انواع خاصی از
شپش ها به طور انحصاری میتوانند در
طوطی ها وجود داشته باشند، و هر نوع
شپش مخصوص گونه خاصی از پرندگان است. برخی
شپش های آنها وارد بدن شده و در خون میزبان زندگی میکنند و برخی نیز روی پوست و پرها باقی میمانند. مطالب زیر به شما کمک خواهد کرد که در مورد این انگل ها، راه های شناسایی و چگونگی خلاص شدن از آنها اطلاعات کافی را کسب کنید تا بتوانید پرندگان خود و افراد خانواده را از شر
شپش ها حفظ کنید و سلامت آنها را تضمین نمایید.
تشخیص شپش در طوطی ها
مشاهده کردن حشرات ریز که روی بدن پرنده ی شما حرکت میکنند نمیتواند به تنهایی نشان دهنده ی وجود
شپش در
طوطی باشد. زیرا به علاوه ی
شپش پرندگان میتوانند به انواع کرم ها و انگل های خارجی دیگر آلوده شوند که ممکن است این حشرات ریز یکی از آنها باشد. به طور کلی،
شپش ها حشرات ریز و قهوه ای رنگ حداکثر 3 میلی متری هستند که بال ندارند و بر روی پرهای پرنده جابجا میشوند و شما ممکن است نتوانید با چشم غیر مسلح آنها را مشاهده کنید، بنابر این برای بررسی بهتر نیاز به ذره بین دارید. در بسیاری از موارد صاحبان پرندگان با دیدن خارش های بیش از حد پرنده به وجود
شپش شک میکنند و مهم ترین نشانه ی آلودگی به این انگلها ناراحتی و خارش های فراوان
طوطی است. در حالت آلوده شدن،
طوطی معمولا بی قرار و مضطرب میشود و بسیاری اوقات مشغول پرآرایی کردن افراطی و سریع است. در نهایت برای اطمینان کامل از
تشخیص شپش یا هر انگل دیگر، در صورت مشاهدی ی خارش های فراوان در
طوطی یا حشرات کوچک روی بدن او بهتر است حتما با یک دامپزشک قرار ملاقات بگذارید.
محافظت از دیگر پرندگان
اگر شما از چند پرنده در نزدیکی یکدیگر نگهداری میکنید پس
تشخیص و درمان سریع
شپش و انگل های دیگر در یک پرنده برای جلوگیری از مبتلا شدن دیگر پرندگان بسیار حائز اهمیت است. در صورتی که متوجه آلوده شدن یکی از پرندگان به
شپش شدید سریعا او را یه یک مکان آرام و دور از دیگر پرنده ها انتقال دهید و قرنطینه اش کنید. بعد از این حتی اگر در پرندگان دیگر خود علائمی از وجود
شپش یا انگلهای دیگر مشاهده نکردید باز هم بهتر است که تمامی آنها را با کمک دامپزشک تحت بررسی کامل قرار دهید تا از آلوده شدن یا نشدن آنها کاملا مطمئن بشوید.
آیا انسان ها به شپش پرندگان آلوده میشوند؟
خوشبختانه
شپش پرندگان مخصوص خود آنها میباشد و نمیتواند به موی انسان هجوم بیاورد. اما با این حال این موضوع به این معنا نیست که
شپش نمیتواند هیچ صدمه ای به افراد خانواده بزند؛
شپش میتواند میزبان و حامل بیماریها باشد و برای انسانها مشکلاتی مثل خارش ایجاد بکند. پس تا پایان نیافتن دوران درمان تجویز شده توسط دامپزشک بهتر است با پرنده تماس فیزیکی محدودی داشته باشید.
جلوگیری از آلوده شدن دوباره به شپش
وقتی که شما
شپش را شناسایی کردید و سپس نزد دامپزشک رفتید، هنوز کار تمام نشده است. بعد از اینکه که دامپزشک برای پرنده تان یک درمان خاص ارائه میکند، بازگشت دادن
طوطی به خانه میتواند دوباره او را به
شپش های بیشتری مبتلا کند، در صورتی که به درستی آلودگی ها را پاک نکرده باشید. اول از همه باید شروع به تمیز کردن قفس بکنید به اینصورت که، تمامی سطوح و گوشه های قفس، میله ها و ظرف های غذا، اسباب بازیها و چوبهای نشیمن را به طور کامل با محلول مایع شوینده تمیز و ضد عفونی کنید. پس از شستن چوب ها و اسباب بازیها آنها را مدت کمی در آب جوش بگذارید و سپس بعد از خشک شدن در هوای بدون رطوبت، در قفس قرار دهید. علاوه بر این ممکن است لازم باشد که تمامی اتاقی که پرنده در آن حضور دارد را ضد عفونی و تمیز کنید، یا حداقل وسایل نزدیک قفس را با مایع شوینده بشویید. شاید این امر برایتان خوشایند نباشد اما با این حال بهتر از این است که
طوطی شما دوباره به
شپش مبتلا گردد. امکان دارد که خود دامپزشک راه حل های کاملتری برای تمیز کردن محیط به شما ارائه دهد.
راه های درمان و اجتناب از درمان های بدون نسخه
درمان پرنده معمولا با حشره کش مخصوص تایید شده توسط دامپزشک انجام میگیرد. برای اطمینان از بی خطر بودن حشره کش همیشه با دامپزشک در تماس باشید، زیرا حشره کش ممکن است بسیار سمی و مضر باشد. به طور رایج پودر و اسپری مخصوص باید به سمت قفس و بدن پرنده پاشیده شود، اما دقت کنید که اسپری نباید به سمت چشم و دیگر مناطق مخاطی و حساس
طوطی پاشیده شود. با وجود اینکه هزینه های مراجعه به دامپزشک، کنترل آفات خانه و دیگر هزینه ها ممکن است ارزان تمام نشود اما ارزشش را دارد. توصیه میشود که برای درمان خودسرانه عمل نکنید و به سراغ محصولات تجاری ضد
شپش موجود در فروشگاه ها نباشید. این محصولات معمولا برای انسان ساخته شده اند و استفاده ی آنها برای پرندگان میتواند مضر و حتی کشنده باشد و هر گونه اشتباه در درمان میتواند باعث درد فراوان پرنده و حتی کشته شدن او شود. پس همیشه سعی کنید به دنبال راه های صحیح و مشاوره با دامپزشک باشید و بعد از پایان دوران درمان و قطع مشکلات طوطی باز هم به دامپزشک مراجعه کنید تا از پایان یافتن درمان مطمئن شوید.
انتقال پرنده به یک مکان بی طرف؛ در صورت امکان در طول زمانها و جلساتی که صرف این آموزش میکنید قفس پرنده را به یک مکان بی طرف (مکان یا اتاقی که پرنده نسبت به آن احساس مالکیت نمیکند و برایش جای جدیدی است) انتقال دهید. خارج کردن پرنده از قلمروی خود باعث میشود که برای آموزش همکاری بیشتری با شما داشته باشد. زیرا پرنده در قلمروی خود سعی در دفاع از قلمرو دارد و بیشتر پرخاشگری میکند.
ترسی نداشته باشید؛ هنگامی که دست خود را وارد قفس میکنید و او برای گاز گرفتن به سمت انگشتان شما جهش میکند، نترسید و به طور ناگهانی دست خود را عقب نکشید. عقب بردن سریع دست خود ممکن است پرنده را عصبانی تر و مضطرب تر بکند.
هنگام لزوم از ابزار استفاده کنید؛ اگر پرنده ی شما آنقدر پرخاشگر و عصبانی است که نمیتوانید دست خود را وارد قفسش بکنید، دستکش های ضخیمی بپوشید. در این صورت اگر پرنده دستکش را گاز گرفت، دست خود را (به آرامی) به سمت منقارش فشار دهید و به هیچ عنوان دست را عقب نکشید. این کار در پایان به او یاد میدهد که هر چقدر هم دست شما را محکم گاز بگیرد، نمیتواند دستتان را از خود دور کند و در نتیجه گاز گرفتن فایده ای ندارد.
هرگز سر طوطی فریاد نکشید؛ بالا بردن صدای خود بر اثر عصبانیت یا درد ناشی از گاز، باعث نخواهد شد که پرنده متوجه شود که کار اشتباهی انجام داده است. در واقع فریاد کشیدن شما رفتار غلط پرنده را تقویت میکند زیرا ممکن است او از این عکس العمل شما لذت ببرد و تمایل بیشتری به گاز گرفتن نشان بدهد.
سعی کنید به او پاداش بدهید؛ در طول آموزش که شما سعی در دستی کردن
طوطی دارید با لحنی ملایم و دوستانه به او با خوراکی های مورد علاقه اش پاداش بدهید. با استفاده از این پاداش ها و تمجیدها
طوطی تمایل بیشتری به داشتن ارتباط با شما در طول آموزش نشان میدهد. همچنین سعی کنید همیشه بیشتر به او توجه کنید.
کلید حل مشکل، تکرار کردن است؛ برای آموزش دادن پرنده ی خود حداقل یک بار در روز زمانی را صرف کنید و این روندها تا روزهای متمادی ادامه دهید و تکرار کنید. گاهی اوقات جلب اعتماد پرنده زمان زیادی (تا چندین ماه) را طلب میکند. پس هیچگاه تسلیم نشوید.
بیش از حد با او تمرین نکنید؛ جلسه ی آموزش در ابتدا نباید بیشتر از 15 دقیقه طول بکشد. پرندگان باهوش و حساس هستند، و نیاز به وقت استراحت و تفریح دارند تا بتوانند سلامت روانی خود را حفظ کرده و از استرس در امان بمانند.
در نهایت اگر این مراحل را به درستی و با تلاش کافی طی کنید شانس زیادی دارید که گاز گرفتن
طوطی خود را در مدت زمان نسبتا کوتاهی اصلاح کنید. اما توجه داشته باشید که اگر پرنده تان آنقدر مهاجم و پرخاشگر است که امکان انجام هیچ کدام از این مراحل برای او وجود ندارد، تنها کاری که باید انجام دهید مراجعه به یک دامپزشک است تا از سلامت او کاملا مطمئن شوید. و اگر هیچ دلیل قانع کننده ای برای پرخاشگری بی رویه ی
طوطی خود نیافتید بهتر است با یک فرد با تجربه مشورت کنید و از راهنمایی های او بهره ی کافی ببرید.
منبع: birds.about
مترجم: ToOoTi
PersianPet Forum - www.mypet.ir
http://persianpet.org/forum/thread144749.html#ixzz307WbyvM3
Under Creative Commons License:
Attribution
Follow us:
@persianpet on Twitter |
mypersianpet on Facebook