تحقیقات و بررسیهای متعدد فواید فاصلهگذاری مناسب میان بچهها را كاملا روشن كرده است، چون در این میان نه تنها سلامت جسمی و ذهنی كودك وضع بهتری مییابد، بلكه والدین هم فرصت رسیدگی به بچهها را پیدا كرده و ...
روزگارنو: ورود یك نوزاد به زندگی یك زن و مرد، یعنی روبهرو شدن با شرایط كاملا متفاوت نسبت به آنچه یك زوج پیش از این اتفاق با آن روبهرو بودهاند. حال اگر از آن دسته والدین شجاعی هستید كه با وجود تمام دغدغهها و مصائب زندگی امروزی میخواهید از مزایای داشتن دو
فرزند بهره ببرید، بهتر است با برنامهریزی و زمانبندی درست و حساب شده به این كار اقدام كنید؛ چراكه اگر برای ورود
فرزند دوم به زندگیتان، زمانبندی مناسبی را رعایت نكنید، بیشك نه تنها به عنوان یك مادر از آسیبهای جسمی و روانی در امان نخواهید بود، بلكه از انرژی لازم برای رفع نیازهای چندگانه دو
فرزند كه فاصله سنی مناسبی ندارند، نیز تهی خواهید بود؛ البته فراموش نكنید كه این فاصله سنی باید مورد بررسی قرار گیرد، چرا كه
فرزند اول هم باید به سنی رسیده باشد كه بتواند حضور یك تازه وارد را به جمع خانواده بپذیرد.
فرزندان دومی كه بموقع از راه میرسند
تحقیقات و بررسیهای متعدد فواید فاصلهگذاری مناسب میان بچهها را كاملا روشن كرده است، چون در این میان نه تنها سلامت جسمی و ذهنی كودك وضع بهتری مییابد، بلكه والدین هم فرصت رسیدگی به بچهها را پیدا كرده و كیفیت زندگی و تكامل كودكان نیز بسیار بهتر و بیشتر میشود.
بهترین فاصله سنی، 3 تا 5 سال
بررسیها نشان داده است، وقتی فاصله میان كودكان كمتر از 3 سال باشد، بچههای دوم رشد حركتی، تفكری، اجتماعی و هوشی كمتری خواهند داشت. از سوی دیگر وقتی فاصله سنی بچهها از هم بسیار زیاد باشد، امكان برقراری ارتباط و بازی با هم در آنها كم میشود.
وقتی هر دو بچه بسیار كوچك هستند، توقعاتشان هم متناسب با سنشان زیاد است و همین مساله فشار روانی و حتی اقتصادی بیشتری را به خانواده وارد میكند. بر همین اساس بهترین فاصله سنی بین دو
فرزند 3 تا 5 سال شناخته میشود؛ چرا كه كه احتمال بروز حسادت در بچههای زیر 3 سال بسیار بیشتر است.
وقتی فاصله سنی بین دو كودك كمتر از این میزان باشد
فرزند كوچكتر دچار احساس عدم كفایت میشود. بعلاوه مساله مقایسه از سوی والدین در فرزندانی كه فاصله سنیشان خیلی كم است، زیاد پیش میآید كه البته تبعات منفی خود را روی شخصیت كودكان به همراه دارد.
والدین خسته!
از آنجا كه نقش حمایتی پدر همگام با بزرگ شدن مشكلات اقتصادی دو
فرزند كوچك، بزرگتر میشود، از برقراری ارتباط عاطفی مطلوب با همسرش باز میماند و تعامل عاطفی پدر و مادر كاهش مییابد به گونهای كه در برخی موارد منجر به بروز احساس ناخوشایندی از سوی پدر نسبت به فرزندانش میشود.
نباید فراموش كرد كه یك نوزاد به توجه، محبت، مراقبت و هزینه نیاز دارد و در صورتی كه
فرزند دیگری پیش از اتمام 3 سالگی
فرزند قبلی به دنیا بیاید، والدین را از هر حیث خستهتر و ناكارآمدتر در ایفای نقش پدری و مادریشان میسازد.