صفحه نخست » بخش تخصصی » مقالات تخصصی » جذاب

بیدار کن
همه ما با بیدار شدن در صبح زود مشکل داریم به خصوص صبح روز شنبه یا وقتی تا دیر وقت کار می‌کنیم. در این شرایط کوک ساعت برایمان خیلی با ارزش است. البته اگر یک بیدار کن وجود داشته باشد که شما را بیدار کند، مسلما دیر به سر کار نمی‌رسید. در اوایل انقلاب صنعتی این یک شغل محبوب در انگلستان و ایرلند بود. زمانی که هیچ کسی ساعت کوکی نداشت. یک بیدار کن با گرفتن یک چوب در دست، در اطراف قدم می‌زد و از پنجره مردم را بیدار می‌کرد.

دلقک تشییع جنازه
این شوخی نیست، دلقک تشییع جنازه شغل مهم حضور در تشییع جنازه را داشت، او در حالی که به شکل یک مرده لباس پوشیده بود باید به مراسم می‌رفت. به علاوه باید با اشارات حرکتی حرف می‌زد و راه می‌رفت و مطالب دلخواهش را می‌گفت. در طول برنامه تشییع جنازه دلقک دور تابوت را با دلقک های دیگر می‌دوید تا خویشاوندان محزون را بخنداند. در روم باستان مردم به واسطه این نوع تشریفات می‌توانستند روح مردگان را آرامش ببخشند و لذت و شادی را به زندگی بیاورند. همچنین دلقک های مشهور و بسیار با ارزشی وجود داشتند که این فرصت را داشتند تا امپراطور را در مراسم تشییعش استهزاء کنند. دلقک های رقص مرگ، پول خیلی خوبی در می‌آوردند، منابع تاریخی می‌گویند حتی از گلادیاتورها هم درامد بهتری داشتند.
مراقب ورزشکار  
در یونان باستان، مرقب ورزشکارها همیشه سرشان خیلی شلوغ بود. البته این در دوره بازی های المپیک بود، هزاران ورزشکار شرکت کننده و مبارزانی که بسیار عرق می‌کردند، به کسی نیاز داشتند که آنها را تمیز کند. مراقب ورزشکار باید روغن می‌زد، عرق و خاک را خشک و تمیز می‌کرد، ورزشکار را بعد از مبارزات خسته کننده و دوره های تمرینش، ماساژ و مالش می‌داد. با این که این کار به ظاهر، شغل کثیفی به نظر می‌رسید، رقابت شدیدی برای آن وجود داشت که بیشتر برای شهروندان ثروتمند یونانی قابل دستیابی بود. به علاوه یک مراقب ورزشکار بودن به عنوان شغل بشردوستانه بسیار قابل احترامی‌ در شهر ها و نواحی مختلف یونان در نظر گرفته می‌شد. فرد به منظور واجد شرایط بودن باید بین 30 تا 60 سال می‌داشت و در صورت امکان ثروتمند می‌بود. یکی از مهمترین مزایای این شغل این بود که همیشه یک چوب بزرگ با خود حمل می‌کردند و این حق را داشتند که به ورزشکاران جوانی که با گستاخی به قوانین ورزش بی توجهی می‌کردند، جداً بزنند.

برنامه ریز مجلس عیاشی
امروزه ما برنامه ریز یا برنامه ریز عروسی داریم اما در ایام قدیم، مجلس عیاشی برای مردم به عنوان مجلس مهمانی مهمی‌ بود که باید سازماندهی می‌شد. برای این کار آنها نیاز به یک برنامه ریز مجلس داشتند که باید برنامه ریزی امور مربوط به غذا، موسیقی، زنان و شعبده بازی را انجام می‌داد. مسئول مجلس عیاشی باید نهایت تلاشش را می‌کرد تا روسپی هایی بیابد که علاوه بر این که از نظر وضعیت ظاهر بسیار خوب بودند، سلامتی کامل داشته و بیماری های آمیزشی نداشتند. غذا و نوشیدنی باید به بهترین وجه، بیانگر تجمل و توانگری می‌بود و شعبده بازها نیز باید به بهترین شکل بوده و نمایششان عالی برگزار می‌شد. برنامه ریز مجلس بودن بهترین شغل دنیا نبود چون که هیچ کس از او خوشش نمی‌آمد. مشهورترین برنامه ریز مجلس گایوس پترونیوس (Gaius Petronius) بود که کتاب هجوی درباره عیاشی رومیان به نام ساتریکون (Satyricon) نوشت.
 
مستخدم مدفوع
کار عار نیست. به نظر می‌رسد که مردم انگلیس می‌خواستند این عبارت را با اختراع شغل جدید نشان دهند، اگر بتوان آن را شغل نامید. این شغل رسماً مستخدم مدفوع نامیده می‌شد، این مستخدم باید مقعد شاه را پس از دفع، تمیز می‌کرد. با وجود جنبه عجیب آن، شغل مقعد پاک کنی خیلی با ارزش شناخته می‌شد به طوری که برای جلب توجه پادشاه و بنابراین به دست آوردن رتبه اجتماعی بالا به کار گرفته می‌شد. در سال های اولیه سلطنت هنری هشتم، این جایگاه به کوتوله های دربار داده شد که وقتشان را در مستراح بگذرانند. در حقیقت پادشاهان بریتانیا این شغل را به کوتوله ها اعطاء می‌کردند چون از این طریق، دیگر آنها لازم نبود رفتار تحقیر آمیز خم شدن را انجام دهند. برای یک پادشاه خم شدن در مقابل یک خدمتکار تصور ناپذیر بود.

ادرار کننده
ادرار کنندگان، در ایام خیلی قدیم، در شهر Ostia که زیر آب رفت، غواص بودند. شغل اصلی آنها این بود که به جستجوی تجهیزات نایاب بگردند. به دلیل این حقیقت که غواصی عمیق بدون تجهیزات، می‌توانست باعث فشار زیاد در نواحی شکم شود، این کارگران نترس خیلی زیاد ادرار می‌کردند، بیشتر از افراد دیگر و به همین دلیل است که نام آنها ادرارکننده شد. این شغل خطرناک بود اما درآمد خوبی نیز داشت به طوری که بسیاری از ادرارکنندگان اعضای مهم جامعه روم می‌شدند.