ویژگی اصلی بیماری های کلیوی این است که سال های سال، بی سروصدا در بدن باقی می‌مانند. و زمانی که اولین علائم ظاهر می‌شوند، اغلب نشانۀ ضررهای غیرقابل برگشت هستند. بنابراین بهترین روش برای محافظت از کلیه ها، انجام آزمایش هایی است که تشخیص بیماری را تسهیل می‌کند.
پیشگیری از نارسایی کلیوی به کمک تشخیص
نارسایی کلیوی مزمن 2.5 میلیون فرانسوی را مبتلا کرده است. اما بنابر آمار فدراسیون ملی کمک به مبتلایان به نارسایی کلیوی، تشخیص زودهنگام بیماری می‌توانست مانع از بروز این بیماری در 10% افراد شود و ظهور نارسایی کلیوی را در 30% موارد، چندین سال به تأخیر بیندازد.
تشخیص نارسایی کلیوی به چه اساسی است؟
کنترل منظم فشار خون، زیرا فشار خون بالا می‌تواند نشان دهندۀ وجود یک بیماری کلیوی باشد.
یک تست ادرار توسط یک بانداژ که حضور پروتئین موجود در ادرار (پروتئینوری)، خون (هماتوری) و قند (گلیکوزوری) را جستجو می‌کند. که وجود هر یک نشان دهندۀ کارکرد نامناسب کلیه هاست.
زمانی که دربارۀ وجود یک بیماری کلیوی تردید وجود دارد، به واسطۀ آزمایش خون تشخیص داده می‌شود، به این ترتیب که میزان مواد دفع شده توسط کلیه ها اندازه گیری می‌شود، موادی مانند: کراتین، اوره،... . تجمع هر یک از این مواد در خون نشان دهندۀ کارکرد نامناسب کلیه هاست.
تشخیص افراد در معرض خطر بسیار مهم است. همان طور که در بالا اشاره شد، بیماری کلیوی به آهستگی می‌آید و بی سروصدا پیشرفت می‌کند. بنابراین تشخیص افرادی که بیشتر از بقیه در معرض پیشرفت نارسایی کلیوی قرار دارند بسیار مهم است، و باید به آنها توصیه شود که هر سال آزمایش های تشخیصی (تست ادرار، اندازه گیری فشار خون...) را انجام دهند.
چه افرادی در معرض خطر نارسایی کلیوی قرار دارند؟
افراد بالای 60 سال (کلیه ها هم پیر می‌شوند!).
افرادی که فشار خون بالایی دارند (فشار خون بالا- مانند دیابت- به مویرگ های کلیه آسیب می‌رساند و در دراز مدت به ظرفیت تصفیۀ کلیه ها صدمه می‌زند).
مبتلایان به دیابت (بالا بودن میزان قند در خون نیازمند کار شدید کلیه ها و در نتیجه «خستگی» آنهاست).
افرادی که در خانواده شان، سابقۀ بیماری های کلیوی وجود دارد.
کسانی که دچار عفونت کلیوی شده اند.
مبتلایان به بیماری های خودایمنی یا التهابی.
افراد مبتلا به عفونت های مزمن ویروسی، مانند هپاتیت یا HIV.
کسانی که تحت درمان های ویژه ای قرار دارند، درمان هایی که به خاطر داشتن آثار سمی بر کلیه ها، شناخته شده هستند.
تمام این اشخاص باید تحت آزمایش های منظم تشخیصی قرار داشته باشند، فشار خون شان اندازه گیری شود و تست ادرار را سالی یک بار انجام دهند.
بنابر آنچه گفته شد، ما می‌توانیم از پزشک مان بخواهیم که اگر نیاز است برای مان آزمایش بنویسد تا کارکرد کلیه های مان مورد بررسی قرار گیرد.
پس به خاطر می‌سپاریم که دیابت و فشار خون بالا به عنوان اولین دلایل نارسایی کلیوی و دیالیز شناخته می‌شوند. بر این اساس، با پیشگیری از دیابت و پرفشاری خون، می‌توانیم از کلیه های مان مراقبت کنیم!