پیشرفت علم و تكنولوژی و در پی آن ارتقای سطح، آسایش و آسان‌تر شدن امور زندگی، باعث شده است انسان به دلیل دریافت بیش از نیاز غذا و كاهش فعالیت بدنی، در معرض عوارض ناشی از ذخیره مازاد موادغذایی در بدن به صورت چربی قرار گیرد...
بیماری‌های مرتبط با افزایش وزن و چاقی، كیفیت زندگی را پایین می‌آورند و طول عمر را كاهش می‌دهند.
یكی از خطرهای زندگی كم‌تحرك، ابتلا به كبدچرب است. این بیماری در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است و مطالعات بسیاری در مورد شیوع آن، نحوه پیدایش، روش ایجاد آسیب، آثار و عوارض ناشی از آن، درمان‌های موجود و مورد نیاز و در نهایت سیر بیماری انجام شده است.
در حال حاضر كبد چرب، شایع‌ترین بیماری كبدی است و شیوع آن رو به فزونی دارد. بنا به آمارهای موجود، بین 30 تا 40 درصد افراد جامعه مبتلا به درجاتی از كبدچرب هستند. افراد چاق بیشتر دچار كبدچرب می‌شوند اما ضرورتی ندارد فرد مبتلا به كبدچرب، حتما چاق باشد.
مردان بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند اما شیوع آن در زنان هم پس از سن یائسگی به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد. كسانی كه دیابت قندی دارند هم در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.
با توجه به افزایش میزان چاقی و اضافه وزن در بچه‌ها، ابتلای آنها هم دور از انتظار نیست. كبدچرب، شایع‌ترین علت بیماری مزمن كبدی در گروه سنی نوجوانان و جوانان است و بی‌توجهی به بیماری و درمان مناسب، عوارضی از جمله پیشرفت بیماری به سمت نارسایی كبدی و نیاز به پیوند كبد را به دنبال دارد.
اهمیت بالینی كبدچرب به شیوع آن در جامعه و سیر طبیعی آن بستگی دارد. با توجه به شیوع گسترده این بیماری در سطح جهان و ارتباط قابل توجه آن با مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی – عروقی و مغزی و در درجه بعدی نارسایی كبدی و بدخیمی‌ها، باید به عنوان یك پدیده زاییده زندگی پیشرفته ماشینی، آن را جدی گرفت و برنامه‌های درمانی مناسب و برنامه‌های آموزشی گسترده برای پیشگیری از افزایش شیوع آن تدارك دید. از دیدگاهی دیگر، می‌توان این بیماری را نشانه‌ای از یك اختلال گسترده در سیستم متابولیسم داخلی دانست و آن را آینه‌ای از وضعیت عروق داخل بدن در نظر گرفت. همان‌طور كه چربی در كبد رسوب می‌كند، می‌تواند در جدار عروق دیگر بدن از جمله عروق قلبی، مغزی و كلیوی هم رسوب كند و باعث آسیب به این اعضا شود.
كبدچرب برای تبدیل به نارسایی كبد و نیاز به پیوند به زمان نسبتا طولانی (حدود 20 تا 30 سال) نیاز دارد ولی در قلب یا مغز، فاصله زمانی بین پیدایش تنگی در رگ تا بروز علایمی مانند سكته قلبی یا مغزی بسیار كوتاه است، بنابراین باید این بیماری را هشداری در نظر گرفت و با تغییر در شیوه زندگی و درمان به موقع، از عوارض آن پیشگیری كرد.
می‌توان گفت بیشتر مواقع، با تصحیح روش زندگی مانند الگوی صحیح غذاخوردن و فعالیت مناسب می‌توان از ابتلا به این بیماری پیشگیری كرد.