لازم است بدانید انواع داروها، از جمله مواد مخدر و الکل، بر پاسخ جنسی شما اثر میگذارند. از داروهای ضدفشارخون، داروهای ضدافسردگی، آنتیهیستامینها، آمفتامینها، توهمزاها و کوکایین گرفته تا برخی دیگر از داروها مانند قرصهای خوراکی جلوگیری از بارداری میتوانند میل جنسی شما را کاهش یا افزایش دهند.
بنابراین وقتی هرگونه شرح حال جنسی از افراد اخذ میشود، باید مصرف و حتی مقدار مصرف این داروها مدنظر باشد. گاهی فقط تغییر دوز دارویی یا تغییر نوع داروها، راهحل اساسی برای رفع اشکالات ایجاد شده از جمله کاهش میل جنسی است.
بسیاری از داروها اثر خود را بر سیستم عصبی- هورمونی و سیستم عروقی اعمال میکنند و به این ترتیب به ایجاد اختلال جنسی منجر میشوند. داروها به 3 طریق میتوانند اثر منفی خود را در این جهت اعمال کنند؛ اثر محیطی، هورمونی و مرکزی. بلوک سیستمهای آدرنرژیک یا فعالیتهای آنتیکولینرژیک که در اثر مصرف داروهایی چون بیپیریدین ایجاد میشود، میتوانند به تاخیر یا مهار ارگاسم منجر شوند.
تحقیقات مربوط به عوارض جانبی داروهای گوناگون در خانمها و مسایل جنسی آنها بسیار کمتر از آقایان است. درباره داروهای ضد افسردگی نظرها متفاوتاند و برخی افزایش و برخی دیگر کاهش میل جنسی را گزارش کردهاند. اگر چه مطالعات در این زمینه یعنی مصرف داروهای ضدافسردگی محدود هستند ولی 40 تا 75 درصد بیماران با کاهش میل جنسی مواجه شدهاند. در کشور ما با توجه به فرهنگ موجودمان، درمانگران اگر از بیماران راجع به این مساله به عنوان عوارض دارو سوال نکنند احتمال اینکه بیماران راجع به این موضوع چیزی نگویند، بسیار زیاد است.
بنابراین درمانگرانی که داروی ضد افسردگی تجویز میکنند، بهتر است با سوال از بیمار در این خصوص و با تجویز داروهای مناسبتر که چنین مشکلی را ندارند یا حتی تجویز داروهایی که به بهبود عملکرد جنسی آنها میانجامد، از بروز مشکلات زناشویی ثانویه به این عارضه دارویی جلوگیری کنند. مصرف داروهای مهارکننده سروتونین نیز موجب بروز مشکلات جنسی میشود. باید بگویم خود بیماری افسردگی میتواند با کاهش میل جنسی در افراد همراه باشد و دقت کنید درمان با داروهای ضدافسردگی و در نتیجه بهبود مشکل میتواند مشکل جنسی شما را حل کند.
ولی اگر با مصرف این داروها در عملکرد جنسیتان مشکل ایجاد شد، باید با درمانگر مطرح کنید تا با تغییر دوز دارو یا تجویز داروهای تکمیلی به شما کمک کند.
مصرف داروی لیتیم نیز میتواند بر فاز تهییج و فاز تمایل
جنسی اثر بگذارد اما
تاثیر زیادی بر رضایت بیمار از زندگی
جنسی و فعالیتهای او در این خصوص ندارد.