به گزارش سبزپرس و به نقل از IUCN در این راستا نمونه هایی از استرالیا، ایلات متحده، آفریقای جنوبی و ونزوئلا در زمینه اینکه چگونه یک اکوسیستم در این لیست قرار گیرد و چه معیارهایی داشته باشد به بحث گذاشته شد.
بحث اصلی این جلسه علمی بر این موضوع که چگونه می توان مطمئن شد که «زیست بومی» که در فهرست سرخ قرار گرفته با فهرست سرخ «گونه های» در معرض تهدید سازگار است متمرکز بود.
فهرست سرخ زیست بوم های اتحادیه حفاظت کمک می کند تا ارتباط قوی بین زیست بوم، معیشت، بهداشت و رفاه جوامع انسانی و طبیعی برقرار شود.
مراحل بعدی شامل انتشار مقالات در مجلات علمی و کلید های علمی و دسته بندی زیست بوم های فهرست سرخ در طبقه بندی های مختلف است.
لیست قرمز «Red List» فهرستی از گونه های در معرض خطر سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعی است.
هدف از تدوین این لیست جلب توجه مردم، تصمیم‌گیران و مجامع بین‌المللی به موضوع حفاظت از منابع طبیعی است تا از این طریق از روند رو به رشد انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری جلوگیری شود.
گونه‌های گیاهی و جانوری در این لیست در 9 گروه تقسیم بندی می‌شوند و به ترتیب كاهش، تعداد جمعیت موجود، جدول پراكندگی جغرافیایی طبقه بندی می شوند.