صفحه نخست » سگ » تربیت سگ » سگ

بازی کردن رفتاری عادی و غریزی در پستانداران است و نباید این رفتار را با تنبیه کنترل کرد. بلکه اصل مهم، فراهم کردن امکانات درست بازی کردن برای حیوان است. راه بردن روزانه برای تخلیۀ انرژی یک سگ بالای 5 سال شاید کافی و مناسب باشد اما برای یک توله و یا سگی که در اوج قوای جسمانی قرار دارد کافی نیست و نیاز به فعالیت بدنی بالایی دارد. بازی به طور ساده می تواند تعقیب یک فریزبی، دنبال کردن و آوردن توپ، اسباب بازی و حتی یک تکه چوب و یا تعقیب و گریزی ساده بین صاحب و سگ باشد.

برای بازی با سگ از اسباب بازیهای مناسب باید استفاده شود. 
چنین تمریناتی ممکن است در صورت کوچک بودن جثۀ سگ در داخل منزل، و برای سگهای بزرگ جثه در داخل حیاط و یا فضای باز صورت گیرد.
این بازیها باعث می شوند انرژی سگ به صورت مناسب تخلیه شده و به سلامت روحی و جسمی سگ کمک کند و همچنین از رفتارهای خرابکارانه و لجوجانۀ سگ به طور چشمگیری بکاهد.
موضوع نیاز غریزی سگ به بازی باید قبل از خرید سگ مورد توجه صاحب قرار گیرد. هر نژادی دارای خصوصیات اخلاقی و فعالیت بدنی متفاوتی است، فعالیت بدنی گروهی از نژادها کم و گروهی دیگر زیاد است و این شرایط نژادی حتما باید مورد توجه خریدار قرارگیرد. مثلا فردی که توانایی فعالیت بدنی زیاد را ندارد و یا محیط خانه اش دارای فضای مناسبی برای بازی سگ نیست نمی تواند نژادهایی مانند باکسر، دوبرمن، ژرمن شپرد را خریداری کند.
اگر سگ شما بسیار بازیگوش است و حتی بعد از بازی باز احساس می کنید همچنان دارای انرژی زیادی است بهترین روش برای سرگرمی و تخلیۀ انرژی، همبازی کردن آن با یک سگ هم سن می باشد.
بهترین زمان برای تمرین آموزشهای که به سگ داده شده است، در همین زمان بازی می باشد. صاحب می تواند در حین بازی به سگ فرمانهایی مانند بشین، بمان، بیا و غیره را داده و وقتی سگ فرمانها را انجام داد به جای استفاده از خوراکی به عنوان تشویقی، توپ و یا اسبابی را برای سگ پرتاب کند. این روش به سگ می آموزد که بدون دریافت خوراکی فرمانها را انجام دهد.
سگها ممکن است در حین بازی با صاحب، برای نشان دادن علاقه، هیجان و قدرت خود به طور خفیفی دست و یا پای صاحب را به میان دندانها بگیرند. اما این رفتار ابدا به معنی گاز گرفتن نیست و مشخصه ای برای بیان علاقه به ادامۀ بازی است، سگها این روش را از زمانی که متولد می شوند در کنار توله های دیگر می آموزند و به همین روش با یکدیگر بازی می کنند. در صورتی که صاحب دست خود را با ترس بکشد، سگ احساس قدرت کرده و در آینده از همین حربه در زمانی که کاری مورد علاقه اش نیست استفاده می کند و یا اگر صاحب ترسی به خود راه ندهد و به بازی با سگ ادامه دهد گمان سگ بر این خواهد بود که رفتاری مطابق میل و خوشاینده صاحبش انجام داده و در زمانی که رشد دندانهای حیوان کامل و همچنین قدرت فک نیز بیشتر می شود این بازی باعث آسیب دیدگی جدی صاحب خواهد شد.
برای رفع این رفتار نادرست سگ، صاحب باید از همان دوران تولگی برخوردی جدی در مقابل سگ از خود نشان دهد.
زمانی که سگ دست را برای بازی در دهان گرفت باید بلافاصله با یک تنبیه ساده و سریع صاحب در مقابل این رفتار سگ واکنش نشان دهد. معمولا یکبار داد زدن همراه با اسم سگ و پاشیدن آب به صورت حیوان کفایت می کند.