یکی از بینندگان پایگاه خبری تحلیلی "انتخاب" با ارسال مطلبی آورده است:

به این برنامه ها توجه کنید:

شبکه یک: سخنان جناب فتح الله زاده در تحلیل "شب یلدا"

شبکه دو: برنامه های روزمره

شبکه سه: فوتبال های روزمره و سریال ها

شبکه چهار: سخنرانی جناب حدادعادل در مورد هر مسئله ای جز "شب یلدا"

شبکه پنج: روزمره

شبکه شش: خبرهای فوق العاده به روز!

شبکه آموزش: انواع آموزش های پیشرفته و به روز

شبکه مستند: تازه ترین مستندهای تا سال 1979

اشتباه نکنید! این محتویات که در بالا آمده، فارغ از تعداد و نام های شبکه هایش، مربوط به 20 سال پیش که تازه صداوسیما به فکر تاسیس شبکه سوم بود، نیست، اتفاقا! مربوط به همین روزهاست: شب یلدا!


بسیاری از مردم ایران، شب یلدا را در خانه و در کنار بزرگان خانواده می گذراند و  براساس رسم دیرین ایرانی، "درازترین شب سال" را در کنار یکدیگر می گذرانند. اما در میان درد و دل ها، شوخی ها، و آجیل و هندوانه خوردن های این شب، تلویزیون نقش مهم و بسزایی ایفا می کند، اما دریغ، دریغ که در شب یلدای امسال هم صداوسیما چنان رویه سابق، به خود زحمت نداده و بینندگان خود را به سمت شبکه های ماهواره ای هل داد!

در ساعت 7 تا 12 شب گذشته که شاید یکی از پربیننده ترین ساعت های تلویزیون و هر رسانه ی تصویری دیگری در طول سال می تواند باشد، صداوسیمای ایران در حال پخش برنامه های روزمره و فیلم های تکراری بود. این در حالی بود که دو شبکه ی تازه تاسیس که از وزارت ارشاد مجوز گرفته اند، نهایت سعی و تلاش خود را در جذب مخاطب با دعوت از میهمانان مختلف و فراهم کردن زمانی مفرح برای مردم کردند.

برنامه ی ویژه ی این دو شبکه در شب یلدا، در مقام مقایسه با برنامه های تک تک شبکه های صداوسیما ایران، از سطح بسیار بسیار بالایی برخورد بود و البته عزیزان صداوسیما و زحمتکشان، تهیه کنندگان و.... همان برنامه های بی رنگ و بوی روزهای سابق را داشتند، انگار نه انگار که امشب یلدایی است و "درازترین شب سال"، برآن نام نهاده اند!

متولیان محترم فرهنگی که درد "مردم" و "فرهنگ غنی ایرانی" دارند، بیایند به جای برخورد قهری با تکنولوژی های روز و سردادن شعارهای "مخالفت با ماهواره"، اندکی به فکر محتویات برنامه های خشک، ضعیف و بی معنی و مفهوم صداوسیما باشند که تا کی و کجا بایستی، تلویزیون ایران، به این روند سقوطی خود ادامه دهند؟ تا کجا باید مردم، تلویزیون وطنی خود را به تلویزیون های آن طرف آبی ترجیح دهند و هزار حرف بی ربط سیاسی و غیرسیاسی را ، قاطی برنامه های شاد به خورد مردم دهند؟!


آیا به واقع وقت آن نرسیده تا فکری به حال این برنامه های سخیف کرد؟ آیا مدیران سیما تا به حال با خود اندیشیده اند، چرا یک برنامه ورزشی به نام "90" ( جدا از جذابیت هایی که دارد) باید پربیننده ترین شبکه ایران شود؟ چرا این مدیران زحمتکش، لختی نمی اندیشند که مخاطبانمان کجاست؟ چگونه می توانند جواب گروه انبوه ایرانیانی را بدهند که دیگر، سال به دوازده ماه، شبکه های داخلی را نگاه هم نمی کنند!

تا کی سیاستگذاران صداوسیما، بنابراین دارند که مجریان و شومن هایی با چشمان رنگی، صدایی تکراری، اخلاقی خودپسدانه، متکبر، تکه پران، کم ادب و ..... را تحویل مردم دهند؟

چرا سخیف ترین سریال ها با محتوایی مضحک، فقط به خاطر پخش هر روزه از تلویزیون یا فلان شبکه، رکورددار بیننده می شوند و باد غبغب مدیران صداوسیما را نیز موجب می شوند که "دیدید تلویزیون چقدر پرمخاطب است"!

اما اگر این عزیزان ، به جای افزایش سطح کیفی برنامه ها ی صداوسیما، در پی برخورد قهری با ماهواره و امثال آن هستند، حداقل اندکی حیا به خرج داده و این سئوال را پی در پی نپرسند که "چرا درصد زیادی از مردم ایران، برنامه های ماهواره ای ایران را به صداوسیما ترجیح می دهند؟"

البته این توضیح را نیز ناگفته نگذارم که سطح کیفی بسیاری از برنامه های ماهواره ای - که عمرشان در سرقت های مختلف ، می گذرد و با نمایش فیلم های ایرانی، روز به شب می رسانند - نیز بسیار نازل است، اما الحق و الانصاف، برنامه های تلویزیون های ماهواره ای که از وزارت ارشاد ایران مجوز دارند، قابل قیاس با برنامه های سیمای محترم ایران نیست!

اما به واقع، مگر نه آنکه همین آقای رشیدپور که شبکه ایرانیان، چیزی جز "او" نیست، تربیت شده ی همین صداوسیما و همان فضاست؟ پس چگونه است که برخی مدیران کج اندیش این سازمان مهم، با دراختیار داشتن کادری به مراتب قوی تر از شبکه هایی مانند "ایرانیان"، در شب نشینی های خانواده های ایرانی، محلی از اعراب ندارند؟!


شاید بتوان پاسخ این سئوال را در تفاوت اهداف مدیران سیما و مجریان آن دانست و یا شاید، تقلیل مباحث مهم فرهنگی به درآمدزایی های کوته بینانه!

هر چه هست، جز این دو نیست!

با تشکر از سایت محترم انتخاب