صفحه نخست » سگ » نژاد سگ » نژادهای سگ

پودل ها سگهای قابل توجهی هستند که زیبا، ظریف، مغرور و باهوش اند. از آنجائیکه بیشترین تعداد برندگان در مسابقات- بهترین در نمایش- از این نژاد هستند، خود گواهی بر این قابلیتهای این نژاد است. پشت آن روبان آبی، موهای آراسته گیرا و حالتی شاهوار شما یک سگ خانواده مهربان با یک تاریخچه کهن همراه با استعدادهای فراوان پیدا خواهید کرد.

 
آمار حیاتی نژاد پودل | Poodle
دسته بندی نژاد: سگهای همراه

قد: از ۵۶ سانتی متر

وزن: ۲۰ تا ۳۴ کیلوگرم

طول عمر: ۱۲ تا ۱۵ سال

 
نکات برجسته نژاد پودل |Poodle 
اگر شما پودل تان را لوس کنید و به او آموزش ندهید، به احتمال زیاد او اینطور نتیجه می گیرد که ستاره اول خانواده است. این موضوع بخصوص در مورد گونه های کوچکتر شایع است– پودلهای مینیاتوری و عروسکی– آنها به احتمال زیاد آموزش ندیده اند و لوس می شوند. به سگتان رفتارهای خوب سگها را آموزش دهید وسپس اصرار کنید که این رفتارها را بکار ببرد؛ به او نشان دهید که شما رهبر او هستید.
بدلیل هوش و طبیعت بازیگوشی که سگ پودل دارد استفاده از آموزشهای اطاعتی یک ضرورت است. پودل سگی است که فکر می کند و یاد می گیرد و خسته نمی شود، بنابراین برای سرگرم کردن خودش راههای مخرب پیدا نمی کند.
پوشش پودل برای زیبا و سالم ماندن به نگهداری زیادی نیاز دارد. بیشتر صاحبان پودل ها آنها را هر سه تا شش هفته یکبار نزد یک آرایشگر حرفه ای می برند. اگر می خواهید که پولتان را پس انداز کنید، بهتر است که خودتان انجام این کارها را یاد بگیرید، البته این کار زمان و تلاش زیادی را نیاز دارد.
پودل ها چشمهای گریانی دارند که ممکن است موهای اطرافش را آلوده کند. آنها را به آرامی کوتاه کنید و صورت را بطور روزانه با یک لیف غیر الکی که با آب گرم شسته شده باشد به آرامی پاک کنید.
برای داشتن یک توله سگ سالم، هرگز از پرورش دهندگان نامعتبر یا مغازه هایی که حیوانات خانگی میفروشند خریداری نکنید. بدنبال پرورش دهنده ای باشید که تمامی آزمایشات مربوط به سگها را در زمینه بیماریهای ژنتیکی انجام داده باشد و سگهایی که مزاج سالم داشته باشند.
 
وزن و اندازه نژاد پودل | Poodle
وزن پودل عروسکی: (۳-۴) کیلوگرم.

قد پودل عروسکی: (۲۵) سانتی متر.

وزن پودل مینیاتوری: (۷-۸) کیلوگرم.

قد پودل مینیاتوری: (۲۸-۳۸) سانتی متر.

وزن در نرها در پودل استاندارد: (۲۰-۳۲) کیلوگرم، وزن در ماده ها در پودل استاندارد: (۲۰-۲۷) کیلوگرم.

قد پودل استاندارد: (۳۸-۵۶) سانتی متر.

 
شخصیت نژاد پودل | Poodle
هوش، دوست داشتنی وفاداری، بازیگوشی چهار کلمه ای هستند که این نژاد با آنها توصیف می شوند. با وجود ظاهر شاهواری که دارند پودل ها رگه ای مسخره بازی دارند و عاشق بازی کردن هستند – او همیشه برای هر نوع بازی آماده است. او همچنین بسیار زیاد به مردم علاقه مند و بسیار مشتاق است. ترکیب آن با هوش افسانه ایش باعث می شود که شما یک سگ بسیار تربیت پذیر داشته باشید.

یک پودل خوب سگی آرام است که رفتارهای سگی را به خوبی یاد گرفته و در ضمن فرصت انجام فعالیت برای سوزاندن انرژی طبیعی هم برایش فراهم شده باشد. برخی از پرورش دهندگان و صاحبان فکر می کنند که پودلهای عروسکی و مینیاتوری کمی نسبت به نوع استاندارد این نژاد عصبی تر هستند، در حالیکه سایر پرورش دهندگان و صاحبان با این نظریه موافق نیستند.

پودل از خانه و خانواده محافظت می کند و اگر با غریبه ای در خانه مواجه شوند شما را با پارس کردن آگاه می کنند. اگرچه همانطور که با اعضای خانواده مهربان هستند، ممکن است با افرادجدید هم گرم بگیرند.

هوش پودل یک ویژگی برجسته از شخصیت اوست. گفته شده که هوش او شبیه به هوش انسان است، هوش و ذکاوتی که اغلب صاحبش را مبهوت می کند. البته زندگی کردن با سگهای باهوش ممکن است که سخت باشد. آنها خیلی زود رفتارهای خوب و بد را یاد می گیرند و هرچیزی را به خاطر می سپارند.

 
مشکلات و سلامتی نژاد پودل | Poodle
پودل ها عموما سگهای سالمی هستند؛ اما مثل تمام نژادها آنها هم مستعد ابتلا به برخی از بیماریها هستند. ممکن است که همه پودل ها همه این بیماریها را نگیرند اما اگر شما از این نژاد مراقبت میکنید مهم است که نسبت به آنها آگاهی داشته باشید.

اگرشما یک توله سگ خریدید پرورش دهنده ای را پیدا کنید که گواهی عدم سوء پیشینه سلامت برای هردو پدر و مادر توله سگ را به شما نشان دهد. گواهی عدم سوء پیشینه سلامت ثابت میکند که یک سگ برای یک بیماری خاص آزمایش شده است.

بیماری آدیسون: این بیماری بسیار جدی است و بدلیل تولید ناکافی هورمون های آدرنالین از غده آدرنال ایجاد می شود. اکثر سگهای مبتلا به آدیسون، استفراغ کرده، بی اشتها هستند و انرژی کمی دارند. از آنجائیکه این علائم مبهم است و ممکن است با شرایط دیگری اشتباه گرفته شود، ممکن است به آسانی تا مراحل پیشرفته تشخیص داده نشود. نشانه های بیشتر زمانی رخ می دهد که سطح پتاسیم بالا رفته باعث تداخل در عملکرد قلب شده، در نهایت منجر به شوک شدید و مرگ می شود. اگر دامپزشک به آدیسون مشکوک شود یک سری آزمایشات را حتما انجام می دهد.
ولولوس اتساع معده: همچین بعنوان پیچ خوردگی معده و یا نفخ شناخته می شود. یک بیماری تهدید کننده برای زندگی است که بر روی سگهای بزرگ تاثیر می گذارد، به خصوص آنها ئیکه یک وعده غذایی حجیم در روز می خورند، سریع غذا می خورند، مقادیرزیادی آب را با سرعت می نوشند یا وبعد از غذا خوردن جست و خیز و فعالیت می کنند. زمانی که معده از گاز و هوا پر میشود نفخ صورت میگیرد و سپس پیچ می خورد. سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ کردن نیست و نمی تواند از شر هوای اضافی معده اش خلاص شود و مانع از رسیدن خون به قلب میشود. سگ دچار افت فشار خون وشوک میشود. بدون فوریتهای پزشکی سگ می میرد. اگر سگ شما یک شکم متسع دارد یا آب دهانش بیش از حد سرازیر است و یا اینکه بدون تهوع اوق میزند مشکوک به این بیماری است. او همچنین ممکن است بی قرار، افسرده، بی حال، ضعیف شود و تپش قلب نیز داشته باشد. اگر شما متوجه این علائم شدید سریعا به دامپزشک مراجعه کنید.
بیماری کوشینگ: این وضعیت زمانی رخ می هد که بدن بیش از کورتیزول تولید کند. این موضوع می تواند بعلت عدم تعادل در غده هیپوفیز یا غده آدرنال باشد، یا افزایش کرتیوزول ممکن است به علت شرایط دیگری باشد. نشانه مشترک این بیماری نوشیدن و ادرار بیش از حد است. اگر پودل شما این دو نشانه را دارد، او را نزد دامپزشک ببرید. درمان این بیماری شامل تجویز دارو و جراحی می باشد.
صرع: این اختلال با تشنج خفیف یا شدید همراه است. صرع ممکن است ارثی باشد. صرع ممکن است براثر حوادثی مانند اختلالات متابولیکی، بیماریهای عفونی مغز، تومورها، قرار گرفتن در معرض سموم یا صدمات شدید وارده، ایجاد شود. علت آن ممکن است ناشناخته ( مراجعه شود به صرع بعنوان ایدیویاتیک ) باشد. تشنج ممکن است با رفتاری غیر معمول و ترسناک همراه باشد. پیش آگهی دراز مدت از سگ مبتلا به صرع بسیار خوب است. صرع را میتوان با دارو کنترل کرد، اما درمان ندارد. سگ مبتلا با یک مدیریت مناسب میتواند زندگی کامل و سالمی داشته باشد. اگر سگ شما مبتلا به این بیماری است باید تحت نظر دامپزشک باشد.
دیسپلازی مفصل ران: زمانی که گودی ران بشکل ضعیفی تشکیل شود یا رباط به اندازه کافی شل نباشد تا اجازه دهد که استخوان براحتی در گودی ران حرکت کند، آنرا دیسپلاستیک می نامند. دیسپلازی مفصل ران یک بیماری ارثی است. با گذشت زمان، انحطاط مفصل ران باعث ورم مفاصل، درد و لنگیدن می شود. اضافه وزن ورزش بیش از حد و طولانی مدت پیش از بلوغ، کالری بالا، غذاهای مکمل به توسعه این بیماری کمک می کنند. درمان شامل مکمل های غذایی، دارو و در برخی موارد عمل جراحی است.
کم کاری تیروئید: این بیماری به سبب فعالیت پایین غدد تیروئید ایجاد می شود. اینطور تصور می شود که این بیماری مسئول شرایطی مانند صرع، ریزش مو، چاقی، بی حالی، هایپر پیگمنتیشن، پیودرما و دیگر مشکلات پوستی باشد.
بیماری لگ پرتس: یک بیماری دیگراز بیماریهای مفصل ران است. این بیماری در نژادهای سگهای عروسکی زیاد دیده می شود. دراین بیماری ابتدا خون رسانی به سر استخوان ران ( بزرگ استخوان پای عقب ) کاهش می یابد و کم کم باعث مرگ استخوان و نهایتا تغیر شکل آن میشود. معمولا اولین نشانه های این بیماری در سن ۴ تا ۶  ماهگی توله سگ بروز می کند. نشانه های اولیه آن لنگیدی و آتروفی عضلات پا است. با یک عمل جراحی توسط دامپزشک واجد شرایط و قطع استخوان آسیب دیده این مشکل برطرف می شود. و معمولا سگ بدون درد به زندگی ادامه می دهد.
دررفتگی کشکک: این یک مشکل شایع در سگهای پامرانین است. در رفتن به معنی از جا خارج شدن بخشی از استخوان یک مفصل است. اغلب در پای عقبی است که باعث درد میشود. این مشکل ممکن است فلج کننده باشد، اگرچه بسیاری از سگها با این وضعیت زندگی نسبتا عادی دارند.
پیشرو شبکیه آتروفی (PRA): یک مشکل از خانواده بیماریهای چشم است که شامل زوال تدریجی شبکیه چشم است. در اوایل بیماری، سگ بیمار دچار شب کوری میشود. با پیشرفت بیماری آنها در طول روز هم بینایی خود را از دست میدهند. بسیاری از سگهایی که افق دیده شان محدود میشود و یا کاملا از بین میرود، بخوبی خود را با شرایط سازگار می کنند. پرورش دهندگان معتبر سالانه چشم سگ را توسط یک دامپزشک متخصص چشم معاینه کرده و گواهی سلامت دریافت می کنند.
هیپوپلازیا عصب بینایی: این وضعیت یک بیماری مادرزادی است. باعث کوری و واکنش غیر طبیعی مردمک در چشم مبتلا می شود.
التهاب غده چربی (SA) : این یک مشکل جدی بخصوص در مورد سگهای پودل استاندارد است. تخمین زده می شود که ۵۰ درصد سگهای استاندارد یاناقل این بیماری هستند و یا اینکه مبتلا هستند. یک بیماری پوستی ژنتیکی است، که بعلت اینکه اغلب با عوارض کم کاری تیروئید، آلرژیها و یا با شرایط دیگر اشتباه گرفته می شود، تشخیص آن سخت است. هنگامی یک سگ مبتلا به SA میشود که غدد چربی پوستش به دلایل نامعلومی ملتهب شده و در نهایت از بین می رود. سگهای مبتلا با نوعی خشکی پوست، پوست پوسته پوسته شده به همراه ریزش مو در بالای سر، گردن و پشت درگیر می شوند. پوست سگ مبتلا می تواند به شدت ضخیم شود، بوی بدی بدهد و دچار عفونت پوستی ثانویه شود. دامپزشک اگر به این بیماری مشکوک شود ممکن است تیکه برداری از پوست سگ را انجام دهد. گزینه های درمانی متعدد وجود دارد.
بیماری ون ویلبراند: در این فرآیند طی کاهش فاکتور ون ویلبراند در خون، لختگی ایجاد میشود. سگهای مبتلا به این بیماری نشانه هایی مانند، خونریزی بینی، خونریزی لثه، خونریزی های طولانی مدت بعد از عمل جراحی یا خونریزی طولانی مدت بعد از زایمان را دارند. گاهی اوقات خون در مدفوع دیده میشود. این اختلال معمولا در سگهای بین ۳ تا ۵ ساله قابل تشخیص است و قابل درمان نیست. انتقال خون از یک سگ با خون طبیعی و سالم در حال حاضر تنها درمان است. تحقیقات برای درمان جدید از جمله درمان دارویی در حال انجام است. اکثر سگها زندگی طبیعی دارند. سگ مبتلا به این بیماری نباید پرورش داده شود.
 
مراقبت از نژاد پودل | Poodle
پودل ها در هر نوع خانه ای براحتی زندگی می کنند از آپارتمان گرفته تا خانه های بزرگ، تا مادامی که، فعالیت و ورزشهای منظم و همراهی زیاد با انسانها داشته باشند. آنها ترجیح می دهند که در داخل خانه  و کنار افراد خانواده باشند، بخصوص پودل های عروسکی و مینیاتوری.

این نژاد باهوش یادگیری سریعی دارند، اما صاحبان آنها باید مراقب باشند: او به همان اندازه که رفتارهای خوب را یاد می گیرد به همان اندازه هم براحتی رفتارهای بد را یاد می گیرد، بنابراین اگر شما به تازگی می خواهید این سگ را نگهداری کنید باید او را در یک کلاس اطاعتی با یک مربی ماهر ثبت نام کنید.

 
تغذیه نژاد پودل |Poodle 
میزان توصیه شده روزانه: پودل استاندارد، ۱.۵ تا ۳ پیمانه غذای خشک با کیفیت که به دو وعده غذایی تقسیم شود؛ پودل مینیاتوری ، ۳/۴ تا ۱ پیمانه؛ پودل عروسکی، ۱/۴ تا ۱/۲ پیمانه.

توجه: مقدار غذایی که سگ بالغ شما میخورد بستگی به اندازه سن، ساختار، سوخت وساز و سطع فعالیتهای او دارد. سگها هم مثل انسانها شخصیتهای حقیقی هستند ونیاز های غذایی همه آنها مثل هم نیست کیفیت غذای سگ نیز متفاوت است. شما بهتر است غذای مغذی تری به سگ بدهید تااینکه ظرف غذای او را چندین بار پر کنید.

مانند هر نژادی، پودل ها هم اگر پرخوری کنند دچار اضافه وزن می شود، که این امر موجب بروز مشکلات سلامتی می شود.

سگ خود را بوسیله اندازه گیری مواد غذایی و غذا دادن دو بار درروز به جای ترک غذا در تمام وقت در وضعیت جسمی خوبی قرار دهید. اگر مطمئن نیستید که اضافه وزن دارد او را با چشم و دستتان آزماش کنید. اول نگاه کردن به او. شما باید قادر باشید کمر او را ببینید. سپس دست خود را بر پشتش و شستها را در امتداد ستون فقرات قرار دهید با انگشتها رو به پائین بکشید شما باید بدون وارد کردن فشار زیاد قادر به لمس دنده ها باشید. اگر نتوانستید او نیاز به کم کردن غذا و افزایش دادن فعالیتش دارد.

 
آراستن نژاد پودل | Poodle
پودل ها نژادی هستند که ریزش مو ندارند و انتخاب مناسبی برای افراد که آلرژی دارند هستند. بسیاری از افرادی که مبتلا به آلرژی هستند می توانند بدون هیچ مشکلی پودل را نگهداری کنند.

آنها در رنگهای زیادی شامل آبی، سیاه، سفید، خاکستری، قهوه ای، شیر قهوه ای، زردآلویی و کرم دیده می شوند. موی او فرفری، محکم و متراکم است، این بافت منحصربفرد را می توان کم پشت کرد، کوتاه کرد، مرتب و حتی تراشید و به طرق دیگری می توان آنرا دستکاری کرد.

پودل ها سگهایی هستند که نگهداری و نظافت زیادی می خواهند. آنها به آراستن و نظافت منظم هر سه تا شش هفته یکبار و در برخی موارد هم بیشتر نیاز دارند تا در وضعیتی مناسب باقی بمانند. اگر شما یک پودل را در نظر دارید، به خاطر داشته باشید که نظافت و آراستن او کار پر هزینه ای است.

نترسید، راههای زیادی وجود دارد تا این کار آسانتر شود. در حقیقت بسیاری از صاحبان به سادگی آنها را اصلاح می کنند.

همانطور که گفته شد مراقبت آسانتر به معنای هیچ گونه مراقبتی نیست. حتی زمانی که موهایش را کوتاه می کنید او به شانه زدن، حمام کردن و تمیز کردن هر سه تا شش هفته یکبار و در بعضی موارد بیشتر هم نیاز دارد.

بسیاری از صاحبان این کار به یک آرایشگر حرفه ای می سپارند، اما اگر شما تصمیم به انجام این کار ندارید و وقت کافی هم دارید می توانید خودتان انجام این کارها را یاد بگیرید و خودتان انجام دهید. شما به یک مجموعه خوب از قیچی برقی، تیغ، یک جفت قیچی با کیفیت، شانه، برس، قلم مو، سوهان ناخن و یک کتاب یا یک فیلم خوب در مورد چگونگی نظافت و آرایش پودل نیاز دارید.

پودل به شانه زدن روزانه نیاز دارد. بدلیل اینکه او مانند سایر نژادها ریزش مو ندارد، این موهای سست شده روی پوست او می ماند و بدون شانه زدن هر روز کرک و در هم پیچیده می شود.

بسیاری از پودل ها چشمهای گریانی دارند که باعث آلوده شدن موهای زیر چشمشان می شود. دور چشم را هر روز با یک دستمال غیر الکی یا یک لیف شسته شده با آب گرم تمیز کنید.

دندانهایش را ۲ تا ۳ بار در هفته مسواک بزنید تا از تجمع جرم و باکتری در داخل دهان جلوگیری کنید. مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماریهای لثه و بوی بد دهان بهتر است.

اگر صدای کشیده شدن ناخنهایش را برروی زمین میشنوید آنها بیش از حد بلند شده اند. ناخنهایش را یک یا دو بار در ماه کوتاه کنید.

گوش او را باید هرهفته از لحاظ قرمزی یا بوی بد که نشانه های عفونت هستند بررسی کنید. گوش را یک پنبه مرطوب ملایم با PH متعادل تمیز کنید. چیزی را به داخل کانال گوش فرو نکنید؛ فقط گوش کنید.

سگها در مورد پاهایشان حساس اند، به پنجه های آنها رسیدگی کنید. داخل دهان را بررسی کنید. خارجی را تمیز

همانطور که اورا نظافت میکنید بدنش را از لحاظ زخم، خارش، علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب برروی پوست مورد بررسی قرار دهید. گوش، بینی، دهان وچشم را بررسی کنید، چشمها باید روشن باشند و هیچگونه قرمزی یا ترشحی نداشته باشند.

 
میزان سازگاری نژاد پودل | Poodle با کودکان و حیوانات خانگی دیگر
پودل همراه فوق العاده ای برای بچه ها است، اگرچه بچه های کوچک نمی دانند که چطور به یک سگ رسیدگی کنند و بطور تصادفی ممکن به پودل عروسکی که کوچکترین و ظریفترین نژاد است آسیب بزنند.

بطوریکه گفته شد شما همیشه باید به کودکانتان در مورد تعاملاتشان با سگها و نحوه لمس کردن آنان آموزش دهید؛ شما باید همیشه برروی رفتار کودک و سگتان باهم نظارت داشته باشید تا از هرگونه آسیبی از سوی هر دو طرف جلوگیری کنید. شما باید به فرزند خود یاد دهید زمانی که سگ خواب است یا در حال غذا خوردن است از او دور بماند. مهم نیست چقدر دوستانه ،هرگز کودک را با سگ تنها نگذارید.

پودل هایی که با سگها و حیوانات دیگر در خانه رشد می کنند یا در کلاسهای گروهی آموزشی شرکت می کنند و یا در پارک سگها هستند ازاین همراهی لذت می برند. اگر پودل شما تنها حیوان خانگی خانه شما است باید آموزش کافی برای برخورد با افراد تازه وارد را ببیند.

 
محل نگهداری نژاد پودل | Poodle
این نژاد برای نگهداری در آپارتمان مناسب است ولی باید در طول روز به میزان کافی فعالیت بدنی داشته باشد. در داخل خانه بسیار آرام است و می توانید این سگ را به راحتی در خانه نگهداری کنید. یک حیاط کوچک یا تراس آپارتمان شما، برای جنب و جوش و انجام فعالیت های بدنی روزانه او کافی است.