به نام خدا- خيلی ممنونم از اينکه وقتتون رو در اختيار من قرار دادين ،افتخار بزرگيه برای من که تونستم در خدمتتون باشم اميدوارم مصاحبه خوبی داشته باشيم که بتونه باعث ارتقای سطح فرهنگ نگهداری حيوانات خانگی باشه منم از شما تشکّر ميکنم بابت انرژی که ميگذاريد اميدوارم با زحماتی که شما ميکشيد و کارهايی که ما انجام ميديم به مرحله اي برسيم که بتونيم باعث ارتقای بهداشت جامعه باشيم دکتر عزيز ، در مورد دو مقوله ميخوام از شما سؤال کنم - اوّل در مورد حيوانات خانگی و فرهنگ نگهداری حيوانات خانگی،دوّم بحث در مورد بيماری های مشترک بين انسان و حيوان و مشکلات و تأثيرات اين بيماری ها بر روی سلامت خانواده در مورد فرهنگ نگهداری حيوانات خانگی بايد بحث رو به اين صورت شروع کنم که هر چيزی که ما در يک جامعه در نظر بگيريم ،از رانندگی گرفته تا زندگی آپارتمانی تا زندگی شهری تا تعامل بين خريدار و فروشنده همه اين ها مستلزم داشتن يک سری اصول و فرهنگ است و نگهداری حيوانات خانگی هم از اين امر مستثنی نيست.در هر حال برای نگهداری حيوانات خانگی بايد يک سری قواعد و اصول اعمال بشه و در مورد همين مسأله بعضی اوقات به مشکل برخورد ميکنيم از يک منظر اگه بخوايم نگاه کنيم ميشه بخشی که برميگرده به آموزش هايی که ما از نسل قبل از خودمون ديديم و به نسل بعدی خودمون انتقال ميديم يک مثال جالبی براتون بزنم من يک مراجعه کننده دارم در کيلينيک که کودکستان داره بهشون پيشنهاد دادم که يک طرحی رو پياده کنيم،با هم چند تا حيوان رو درخط کشيديم و داديم به بچه های بين چهار تا شش سال و بهشون گفتيم اين طرح ها رو رنگ کنند،خيلی ها پلنگ رو بنفش کردند،يا فيل رو صورتی کردند يعنی هيچ تصوّری از اين موجودات ندارند،وقتی که شناخت نباشه مثل داستان فيل در تاريکی مولوی ميشه يعنی هر کس از اون موجود يک تصوّر داره وقتی شناخت نباشه ترس به وجود ميآد،شما در تاريکی ميترسيد اگر هر همين اتاق چراغ ها رو خاموش کنيم و جايی رو نبينيم اين باعث ايجاد ترس در وجود ما ميشه ،چون در تاريکی از محيط پيرامون شناختی نداريم برای همين در جامعه ما انقدر حيوان آزاری داريم،فرد چون نسبت به اون حيوان شناختی نداره ازش ميترسه،خود شما يک لحظه تصوّر کنيد که يک بچه در خيابان پرنده اي رو ببينه،شما فکر ميکنيد بيشتر احتمال داره چه واکنشی از خودش