در تشخیص سن معمولاً از دندانهای پیش استفاده می شود. این دندانها بسته به موقعیتشان به 3 نوع مرکزی، میانی و کناری تقسیم می شوند. 
دندانهای پیش فک بالا با دندانهای پیش فک پائین مقداری اختلاف دارند. در فک بالا دندانهای پیش بلندتر بوده و هر دندان دارای 3 زائده می باشد. بطوری که در کنار یک زائده اصلی و بزرگ دو زائده کوچک نز وجود دارد که به دندان شکل زنبق می دهد. در فک پایین دندانها کوچکتر و دو زائده ای هستند. مثل دیگر حیوانات در سگ نیز ابتدا دندانهای شیری در می آید و سپس به وسیله دندانهای دائمی جایزگین می شود. دندانهای شیری کوچک تر و نوک تیزتر از دندانهای دائمی بوده و به رنگ سفید مایل به آبی بوده و شکل زنبقی آنها مشخص تر می باشد. در تشخیص سن با استفاده از دندانها از تغییرات زیر استفاده می شود: 1ـ زمان بیرون آمدن و رشد دندانهای شیری 2ـ تغییر در دندانهای شیری و تبدیل آنها به دندانهای دائمی 3ـ ساییدگی دندانها 4ـ افتادن دندانها. زمان بیرون آمدن دندانها با اندازه نژاد و طول عمر ارتباط بسیار نزدیک دارد. هر چه نژاد بزرگتر باشد طول عمر آن کوتاهتر بوده و زمان بیرون آمدن دندانها زودتر می باشد. همچنین جنس و فصل تولد نیز در زمان بیرون آمدن دندانها تأثیر دارند و دندانها در توله های ماده زودتر از نرها و در توله هایی که در فصل تابستان متولد شده اند زودتر بیرون می آیند. سنی که دندانهای دائمی جایگزین می شوند براساس نژاد متغیر است. در نژادهای بزرگتر این جایگزینی زودتر صورت می گیرد. 
تشخیص سن در سگ
تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگتشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

تشخیص سن در سگ

در 12ـ10 سالگی پیشهای مرکزی پائینی می افتند و بعد هم پیشهای مرکزی بالایی، بقیه دندانهای پیش بین 16ـ12 سالگی و نیشها بین 16 تا 20 سالگی می افتند. شرط سایش منظم دندانهای پیش این است که کاملاً روی هم قرار بگیرند و در واقع پیشهای پائینی کمی عقب تر از پیشهای بالایی قرار بگیرند. اگر فکها طوری باشند که دندانها با هم تماس پیدا نکنند یا پیشهای پایینی جلوتر قرار بگیرند علائم سایش با موارد ذکر شده متفاوت خواهد بود . بنابراین سایش دندانها در نژادهایی مثل کولی (collie) و داشهوند (Dachshound) که فک پائینشان کوتاه است و به آنها Brachygnathia inferior می گویند و در نژادهایی مثل باکسر (Boxer)، بولداگ فرانسوی (French Bulldog)، بولداگ انگلیسی (English Bulldog) و پکینز (Pekingese) که از نظر ژنتیکی فک بالایشان کوتاه است و به آنها Brachygnathia می گویند متفاوت خواهد بود.