صفحه-نخست » روزانه های پرشین پت

گاهان‌بار
گاهان‌بار

از ديگر جشن‌هاي طول سال مي‌توان به جشن گاهان‌بار اشاره کرد. شهرياري دراين‌باره مي‌گويد: «گاهان بار نام شش جشن، در شش موقع از سال بوده‌است. بنا بر عقيده ايرانيان کهن، اهورامزدا، عالم را در يک سال آفريد و در هر نوبت از نوبت‌هاي شش گانه، از آفرينش يک قسمت از عالم و موجودات آن: آسمان، آب، زمين، گياه، جانور، و انسان فارغ شد. هر يک از اين نوبت‌هاي شش گانه را، گاهان بار يا گاهنبار گويند. در هر يک از شش گاهنبار، مراسم ديني خاصي معمول بوده است.»

روزهاي برگزاري اين جشن 10 تا 14 ارديبهشت، ميانه بهار يا ميانه فصل سبز؛ وقتي که سبزيجات تازه به وفور يافت مي‌شود، از 8 تا 12 تير ماه، ميانه تابستان؛ زمان برداشت محصول غلات، از 21 تا 25 شهريور، پايان تابستان؛ زمان برداشت محصول ميوه جات، از 21 تا 25 مهر، آغاز فصل سرما؛ کاشت محصولات زمستاني، از 11 تا 15 دي ماه زمان استراحت کامل، از 25 تا 29 اسفند، برابري شب و روز يا برابري سرما و گرما (منظور پايان زمستان و هنگام اعتدال بهاري)؛ آماده شدن براي باز زنده شدن طبيعت است

نوروز
نوروز

نوروز مهمترين جشن ايرانيان بوده و هنوز هم جايگاه خود را حفظ کرده است. اين جشن که مدت 13 روز به طول مي‌انجاميد از اول بهار آغاز و در 13 فروردين با رفتن مردم به طبيعت پايان مي‌يافت. روز 13 در ايران باستان روز نحسي نبوده و از آنجايي که ايرانيان هر 12 هزار سال يک‌بار را سال نو شدن جهان مي‌دانستند، روز 13 را روز آرامش و استراحت جهان گفته و به همين علت به دامان طبيعت مي‌رفتند.

گفته مي‌شود که زرتشت در 6 فروردين ماه بدنيا آمده و بر همين اساس ايرانيان باستان اين روز را به عنوان يکي از مهمترين مراسم سال جشن مي‌گرفتند. اين جشن هنوز هم نزد زرتشتيان برگزار مي‌شود و از اهميت خاصي برخوردار است.

جشن سده
جشن سده

جشن سده يکي از مهمترين جشن‌هاي ايرانيان بوده و در روز 10 بهمن برگزار مي‌شود. اين جشن براي پيدايش آتش برگزار مي‌شد و روايت‌هاي مختلفي درباره آن وجود دارد. يکي از روايت‌هاي معروف پيدايش آتش به شاهنامه بازمي‌گردد. فردوسي مي‌گويد که هوشنگ با چند تن از نزديکان از کوه مي‌گذشتند که مار سياهي نمودار شد. هوشنگ سنگ بزرگي برداشت و به سوي آن رها کرد. سنگ به کوه برخورد کرد و آتش از برخورد سنگ‌ها برخاست. گفته مي‌شود که براي آن آتش حصاري ساختند تا خاموش نشود و مردم از آن براي بردن آتش به خانه‌هايشان استفاده مي‌کردند.

در جشن سده مردمان سرزمين‌هاي ايراني بر بلنداي کوه‌ها و بام خانه‌ها، آتش‌هايي برمي‌افروخته و هنوز هم کم‌وبيش بر مي‌افروزند. مردمان نواحي مختلف در کنار شعله‌هاي آتش و با توجه به زبان و فرهنگ خود، سرودها و ترانه‌هاي گوناگوني را خوانده و آرزوي رفتن سرما و آمدن گرما را مي‌کنند. همچنين در برخي نواحي، به جشن‌خواني، بازي‌ها و نمايش‌هاي دسته‌جمعي نيز مي‌پردازند.

يلدا

.