نام عمومی : تگوی سیاه و سفید آرژانتینی
نام علمی : Tupinambis merianae
پراکندگی : آرژانتین – آمریکای جنوبی
اندازه : ۳ الی ۴٫۵ فوت (۹۰ الی ۱۳۰ سانتی متر)
تاریخ طبیعی
تگوهای غول پیکر سیاه و سفید، متعلق به آمریکای جنوبی هستند و یکی از باهوش ترین و سازگارترین در سراسر جهان به شمار میروند. آنها نوعا ساکن دامنه های جنگلی دشت ها و مجاور جنگل های بارانی آرژانتین و بخش هایی از برزیل و اروگوئه هستند. این خزندگان کاملا زمینی (ساکن سطح و غیر درخت زی) هستند و مقدار زیادی از زمان خود را در حفره ها و گودال های عمیق میگذرانند که برای آنها امکان حفاظت در برابر «کم آبی بدن» (Dehydration) و افزایش بیش از حد دما را فراهم میکند.
به عنوان حیوان خانگی، تگوها میتوانند یکی از بهترین و مناسب ترین سوسمارهای بزرگ برای نگهداری محسوب میشوند. سایز تقریبا متوسط، ظاهر جذاب و رفتاری که شبیه به گربه است این موجودات را به یکی از حیوانات خانگی مورد توجه دوستداران خزندگان مبدل کرده است.
اندازه و طول عمر
تگوها سرعت رشد زیادی دارند به شکلی که اغلب در سن ۳ سالگی یا زودتر به بلوغ جنسی میرسند. نرها معمولا رشد بیشتری میکنند و گاهی اوقات بدن آنها تا ۴ فوت (بیش از ۱۲۰ سانتی متر) رشد کرده و دارای جثه ای ضخیم و عضله ای میشوند. ماده ها اندکی کوچکترند و معمولا به اندازه ۳ فوت (۱ متر) رشد میکنند و دارای بدنی مشابه نرها اما اندکی باریک ترند.
طول عمر حدودا ۱۵ سال یا بیشتر برای تگوهایی که توجه کافی از نظر رژیم غذایی و مراقبت های دیگر به آنها معطوف شود میتواند مورد انتظار باشد.
خانه سازی
طول بدن تگوهای سیاه و سفیدی که تازه از تخم خارج شده اند به ندرت از ۲۴ سانتی متر تجاوز میکند و بنابراین میتوانند به راحتی در یک تراریوم به حجم ۳۰ گالن در یک ماه اول حیات خود زندگی کنند. متناسب با میزان رشد بدن، آنها نیاز به محفظه هایی بزرگتر خواهند داشت که به آنها اجازه حرکت، حفر گودال و تنظیم دمای بدن را بدهد. جوان تر ها میتوانند از یک محفظه به صورت اشتراکی برای زندگی استفاده کنند اما باید دقت کنید که میزان تهاجم بین آنها برای رقابت بر سر به دست آوردن غذا و اختلاف اندازه بدن، بیش از حد نباشد.
برای یک تگوی نر بالغ باید محفظه ای با طول ۲ متر و عرض ۶۰ سانتی متر در نظر گرفته شود. یک جفت تگو را میتوانید در محفظه ای که اندکی بزرگتر باشد (به عنوان مثال ۲ متر طول و ۱ الی ۱٫۵ متر عرض) قرار دهید، گرچه در شرایطی که حالت های تهاجم فصل جفتگیری رخ دهد باید حتما آنها را از یکدیگر جدا کنید. به طول کلی یک ماده بالغ به فضایی کمتر از یک نر بالغ نیازمند است. تگوها موجودات فعالی هستند و باید تا حد امکان فضای بیشتری به آنها اختصاص یابد. البته آزاد گذاشتن آنها در اتاق یا انبار توصیه نمیشود.
یک محفظه امن با تهویه مناسب که بستر آن اجازه حفاری را به تگو بدهد بهترین پیشنهاد ما برای شماست، گرچه تگوها موجوداتی بسیار سازگار و سازش پذیر هستند و با شرایط مختلف محفظه به سادگی کنار می آیند.
گرمادهی و نوردهی
مانند تمام گونه های ساکن مناطق گرمسیری، تگوها نیز نیاز به دمای نسبتا بالایی در طول سال به جز مواقع خواب زمستانی (برای طی چرخه طبیعی) دارند. دمای هوای داخل محفظه در طول روز باید بین ۸۰ الی ۹۰ درجه فارنهایت (؟؟) باشد. در طول شب باید دما را بین ۵ الی ۱۰ درجه فارنهایت (؟؟) کاهش دهید. توجه داشته باشید که دما در قسمت آفتاب گرفتن باید بین ۹۵ الی ۱۰۰ درجه فارنهایت باشد.
گرمای مورد نیاز را میتوانید با استفاده از پدهای حرارتی مخصوص قسمت زیر تانک (Under Tank Heat Pad)، حباب های گرمایی معمولی و شبانه (قرمز رنگ) (Nocturnal)، بخاری های سرامیکی (Ceramic Heat Emitter) ایجاد کنید. استفاده از دماسنج هایی با کیفیت مناسب، ترجیحا برای هر دو قطب گرمایی محفظه (قسمت سرد و قسمت گرم) توصیه میشود.
با وجود اینکه تگوها بیشترین زمان خود را در گودال هایی که به عنوان پناهگاه از آنها استفاده میکنند سپری میکنند اما باز هم به طول منظم در معرض نور خورشید قرار گرفته و آفتاب میگیرند که منبع مناسبی برای جذب گرما و نور ماورا بنفش UV (Ultraviolet Light) برای آنان به شمار میرود. در محیط اسارت، استفاده از یک طیف کامل نور UV برای حفظ سلامت سوسمار در یک دوره ی طولانی، بسیار حیاتی است. این نور میتواند به شکل حباب فلوئورسنت UV یا لامپ های تبخیری جیوه ای (Mercury Vapor Bulb) که به طور همزمان تامین کننده ی دما و منبع نور UV است مورد استفاده قرار گیرد.
بستر و چیدمان داخل محفظه
پوست درختان یا برگ و کاه، بسترهای مناسبی برای تگوها به شمار می روند. پوست ارکیده، برگ درخت سرو و پوست نارگیل همگی میتوانند به عنوان بستر مورد استفاده قرار گیرند. بستر باید به اندازه ای عمیق باشد که اجازه حفاری را به تگو بدهد و نیز رطوبت کافی را در خود حفظ کند.
تگوها تمایل دارند که چیدمان داخلی محفظه را خودشان مجددا انجام دهند بنابراین چیدن استادانه جزئیات داخل محفظه، امری ضروری نبوده و تا حدی غیرعملی است. در عوض میتوانید تعدادی مخفیگاه مانند نیمه کنده درخت یا چند صفحه چوب پنبه برای پنهان شدن تگو فراهم کنید.
آب و رطوبت
برای تگوها در هر سن و اندازه ای باید یک ظرف آب بزرگ و نسبتا عمیق فراهم شود. ترجیحا این مخزن باید به قدری بزرگ باشد که به تگو اجازه دهد که به طور کامل در آن غواصی کند. در محیط اسارت، سطح رطوبت بین ۶۰ % الی ۸۰ % کاملا ایده آل است. این میزان از رطوبت را میتوانید به وسیله استفاده از بسترهایی که رطوبت را بیشتر حفظ میکنند و نم دار کردن منظم محفظه (به وسیله آبپاشی کردن با آبی که با دمای آن با دمای اتاق مساوی است) تامین کنید. چندان راحت نیست (و حتی کاملا ضروری نیست) که رطوبت تمام قسمت های محفظه را در همین حد نگه دارید. در مقابل، بسیاری از صاحبان تگوها از «مخفیگاه مرطوب» استفاده میکنند که محلی کوچک با رطوبت بالا در داخل محفظه است. ساده ترین راه برای انجام دادن این کار این است که یک یا و عدد از مخفیگاه های مورد علاقه تگو را به وسیله خزه اسفاگنوم مرطوب، پر کنید. این خزه ها باید اندکی مرطوب تر از بستر قسمت های دیگر باشد و همواره باید بر تمیز بودن آن نظارت داشته باشند.
اگر محفظه را خشک نگاه دارید یا مخفیگاه مرطوبی را در اختیار تگو قرار ندهید، خزنه شما مستعد دچار شدن به مشکلات پوست اندازی به خصوص در ناحیه پنجه ها و دم خواهد شد. بروز چنین مشکلاتی نشان دهنده ی این خواهد بود که رطوبت بیشتری مورد نیاز است و باید میزان رطوبت محفظه را افزایش دهید.
تغذیه
تگوها خزندگانی همه چیز خوار محسوب میشوند گرچه بسیاری از نمونه هایی که در اسارت زندگی میکنند این مورد را نقض کرده اند و در واقع تمایل به نقض آن دارند. علاوه بر حشراتی در اندازه های مناسب (جیرجیرک، کرم خوراکی، کرم روغنی، سوسک) باید میوه های متنوعی با کلسیم بالا نیز در اختیار تگو قرار گیرد. تمایل به پذیرش میوه ها معمولا در تگوهای مختلف تا حدی متفاوت است اما حتی مقدار کمی میوه های متنوع نیز میتواند در رژیم غذایی تگو بسیار حیاتی باشد.
استفاده از جوندگان به عنوان غذا با توجه به میزان بالای چربی آنها (و با توجه به عدم صرفه اقتصادی) ممکن است مورد توجه شما قرار گیرند اما باید توجه کنید که سیستم گوارش تگوها برای هضم پوست و خز طراحی نشده است. در عوض میتوانید از مکمل های غذایی تعدیل شده به صورت خام در کنار گوشت بوقلمون و تخم مرغ کامل (به همراه پوسته) و استخوان خوراکی یا یک مکمل معادل کلسیم / ویتامین استفاده کنید. این ترکیب میتواند به طور گسترده ای در باغ وحش ها و نیز توسط صاحبان تگوها تا ۷۵ % از رژیم غذایی تگوها را تشکیل دهد.
تگوها به سرعت رشد میکنند و دارای متابولیسم بسیار فعالی هستند. همانند بسیاری از خزندگان، برنامه غذایی منظم برای تگوها نیز ضروری است. قاعده و فرمولی وجود ندارد که بتوان از روی آن میزان دقیق غذا را معین کرد اما تگوها باید در زمانی که سیر شده اند کاملا «پر شده» (Filled Out) به نظر برسند. غذا دادن به تگوهای کوچک را به صورت روزانه شروع کنید (آنها معمولا در هر یک ساعت، غذاهای خود را مصرف میکنند) و میزان آن را با توجه به نیاز، از نظر کمی و کیفی تعدیل کنید.
مکمل های کلسیم و ویتامین به خصوص برای تگوهای جوان بسیار مهم هستند. یک مکمل کلسیم با کیفیت بالا که با ویتامین D3 کامل شده است باید به طور ملایم بر روی غذاها پاشیده شود. همچنین استفاده از مولتی ویتامین نیز اکیدا توصیه میشود و باید حداقل هفته ای یک بار به برنامه غذایی افزوده شود و البته اگر برنامه غذایی دارای تنوع باشد میتوانید کمتر از مکمل مولتی ویتامین استفاده کنید.
دست زدن و برداشتن
یکی از عواملی که افراد را تشویق به نگهداری از تگوها میکند رفتار آرام و سادگی در دست گرفتن آنهاست. بچه تگوها باید به طور منظم در دست گرفته شوند تا به تدریج به حضور انسان ها در کنار خود عادت کنند. تگوهای آرژانتینی به ندرت گاز میگیرند اما بیشتر در اطراف دست های شما می لولند. تگوها بسیار باهوش هستند و حتی این رفتار آنها نیز آغازی برای شروع اعتماد به شماست. اکیدا از غذا دادن با دست به تگوها خودداری کنید زیرا مسلما آخرین خواسته ای که در زندگی دارید این خواهد بود که یک تگوی گرسنه، قسمتی از بدن شما را با غذایی که در کنار آن است اشتباه بگیرد!