Resigzed Image Click this bar to view the full image.

دیده بان حقوق حیوانات/ سلیمان لطفی‌نیا: دامپزشک ایرانی در روزگار باستان به شوند(:علت) جایگاه بالای کاری و دانش تخصصی، ارج و جایگاهی بلندی نزد مردم و فرمانروایان داشته است به گونه‌ای که همواره فرنشین(:رییس) اداره‌ی دامپزشکی ارتش در زمان داریوش بزرگ، درجه و جایگاه سپهبدی می‌یافته و هم‌زمان نیز فرمانده دسته‌ی سواره‌نظام ارتش ایران‌زمین بوده است.
به گزارش هموطن آنلاین؛ دکتر «احمد‌رضا تابع بردبار»، فرنشین شورای نظام دامپزشکی استان فارس، در پیشگفتار نخستین دوره‌ی یک‌روزه آموزشی «‌آشنایی با قوانین و مقررات دامپزشکی کشور» گفت: «بخش بزرگی از نفوذ بسیار دامپزشکان در روزگار باستان به نقش آنان در تربیت؛ پرورش و درمان بیماری اسب‌های سواره‌نظام باز‌می‌گردد. این در حالی است که هم‌اکنون دامپزشکان به عنوان سربازان خط مقدم مبارزه با بیماری‌های مشترک میان انسان و حیوان، نقشی بسیار بالاتر و با اهمیت‌تر از هم‌صنفی‌های خود در روزگار باستان بازی می‌کنند و نیاز است تصمیم‌سازان عرصه سلامت بیش از گذشته به نقش بی‌مانند دامپزشکان بنگرند. دکتر تابع بردبار، همچنین افزود‌: «برای نخستین‌بار نزدیک به ۶٠٠ سال پیش از میلاد، در فرازهایی از کتاب سپند(:مقدس) هم‌میهنان زرتشتی؛ بارها درباره‌ی روش‌های گوناگون پرورش و نگهداری حیوانات و همچنین درمان بیماری‌ها با سودجستن از دانش تخصصی دامپزشکان اشاره شده است که سخن چندباره از دامپزشکان و کارهای دامپزشکی در کتاب‌های دین‌های آسمانی؛ تاکیدی دوباره بر ارزش جایگاه دامپزشکان در بالا بردن جوامع و تسریع در رسیدن به خواسته‌های سلامت است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد شناخت دانش دامپزشکی از نگاه تخصصی پس از گذشت پنج سده از میلاد، برای نخستین‌بار در ایران با پایه‌گذاری شد و دامپزشکی به گونه‌ای علمی و آکادمیک آموزش داده شد که البته باید توجه کرد؛ پایه‌گذاری این آموزشگاه در آن زمان نیز برای درمان اسبان ارتش سواره‌نظام بوده است. در آن روزگار برای گسترش و پیشرفت دانش دامپزشکی به ویژه در شناخت و درمان بیماری‌های اسب، نیاز بسیاری به افراد کارشناس و دامپزشکان کاردان ایرانی بود که با بودن این افراد‌؛ کتاب‌های ارزشمند و گاه ماندگاری با نام‌هایی مانند پرورش اسب، فن سوارکاری، درمان برخی بیماری‌های غیر‌عفونی و عفونی و … در آن روزگار به نگارش در‌آمد.»