سال‌ها پیش وقتی فیزیكدانان خورشیدی دلایلی مبنی بر وجود امواج شدید ناشی از گردش پلاسمای گرم در امتداد خورشید () ارائه كردند در ارتباط با دریافتشان دچار شك و تردید شدند. اندازه پدیده مشاهده شده سرسام‌آور و گیج‌كننده بود. چراکه بزرگ‌تر از اندازه زمین بوده و از مركز یك الگوی دایره‌شكل با محیطی حدود میلیون‌ها كیلومتر به طور موج‌دار حركت می‌كرد.


ناظران باور دارند كه این قضیه ممكن است خطای چشم بوده و شبحی از پدیده‌های دیگر باشد، ولی به یقین یك موج واقعی نیست. جو گارمن، یكی از متخصصان فیزیك خورشیدی در مركز پرواز فضایی گدارد می‌گوید: امروز ما می‌دانیم كه سونامی‌های خورشیدی واقعیت دارند.


وجود سونامی‌های خورشیدی به وسیله فیلم گرفته شده از سوی فضاپیمای stereo در فوریه 2009 وقتی لكه خورشیدی 11012 به شكل اتفاقی فوران كرد به تایید رسید. این انفجار، ابرگازی یك میلیون تنی را در فضا پرتاب كرد و باعث ایجاد سونامی در سطح خورشید شد. این امواج توسط فضاپیمای stereo از 2 موقعیت مختلف ثبت شد و نمای بی‌نظیری از این اتفاق را برای محققان به وجود آورد. محققان معتقدند قطعا این یك موج است، اما نه موجی از آب، بلكه موجی غول‌پیكر از پلاسمای گرم و امواج مغناطیسی. نام فنی و تخصصی این امواج به طور خلاصهmhd است.


()
stereo دنباله‌ای به بلندی 100 هزار كیلومتر را مشاهده كرد كه با سرعت 560 هزار مایل بر ساعت به سمت خارج در حركت بود كه انرژی آن معادل 2400 مگاتن تی. ان. تی بود. سونامی‌های خورشیدی پیش از این در سال 1997 توسط رصدخانه soho ()كشف شده بود. در ماه می همان سال یك ابرگازی (cme) از ناحیه‌ای فعال در سطح خورشید شروع به وزیدن كرد و این رصدخانه سونامی‌ای را كه از محل انفجار بلند شده بود، ثبت كرد.


محققان شگفت‌زده شدند. آیا این یك موج است یا سایه‌ای بالای سر ابر cme ؟ تنها ثبت این واقعه توسط soho برای پاسخ به پرسش كافی نبود. این سوال تا سال 2006 و پرتاب stereo همچنان باقی ماند و در سال 2009 به جواب رسید. سونامی‌های خورشیدی خطر مستقیمی برای زمین محسوب نمی‌شوند، با وجود این موضوع مهمی برای مطالعه هستند. ما می‌توانیم با استفاده از آنها شرایط خورشید را تشخیص دهیم. ه
مچنین امواج سونامی می‌تواند در پیش‌بینی آب و هوای فضایی به ما كمك كند.
سایت علمی دانشجویان ایران