کروکودیل کوبا (Crocodylus rhombifer)
پراكندگي:
كوبا (باتلاق زاپاتا در شمال غربي، و باتلاق لانير در جزيره ي جوونتود). قبلاً در كايمن و جزاير باهاما هم زندگي مي كردند كه اكنون منقرض شده اند.
زيستگاه:
باتلاق هاي آب شيرين، اما درجه اي از شوري را هم تحمل مي كند.
وضعيت:
جمعيت تقريبي در طبیعت: ۳.۰۰۰ تا ۶.۰۰۰ رأس
شكل ظاهري:
اندازه ي آنها متوسط است و به طول 5/3 متر (تا 5 متر هم گزارش شده) رشد مي كنند كه مقداري از كروكوديل امريكايي كوچك ترند. سر كوتاه و پهن است و پشت چشمها برآمدگي استخواني وجود دارد. فلس هايي كه حالت زرهي پشت حیوان را تشكيل مي دهند تا پشت گردن امتداد مي يابند. فلس هاي روي پا به طرز غيرعادي بزرگ است و در پاهاي عقب شكل وارونه دارد. رنگ چشم در نوزادان زنبقي روشن است كه با افزايش سن تيره تر مي شود. طرح زرد و مشكي بدن این گونه نام كروكوديل "مرواريدي" را به وي بخشيده است.
كروكوديل هاي دورگه (با كروكوديل امريكايي، و كروكوديل تايلندي در مزارع) ويژگي ها و خصوصيت هاي هردو گونه را با مقاديري تفاوت در خود دارند.
تغذيه:
غذاي آنها اكثراً ماهي و لاك پشت وگاهي اوقات پستانداران كوچك است. دندان هاي واقع در عقب دهان از جلوي دهان بيشتر است- كه نشاندهنده ي سازگاري این گونه با خرد كردن لاك پشت هاست كه بخشي از رژيم غذایی او را تشكيل مي دهند. از لحاظ تاريخي برخي معتقدند كه اين جانور با
تنبل (نوعي پستاندار در امريكاي جنوبي) هاي خاكي يافت مي شده است؛ آنها مي گويند كروكوديل ها با برقراري ارتباط با اين طعمه ي روي خشكي سازگاري و انطباق داشته اند. كروكوديل هاي كوبا از لحاظ مهارت هاي روي خشكي نيز شهرت دارند؛ آنها مي توانند با پاهايي كشيده و بلند روي زمين بدوند و در پريدن و جهيدن نيز مهارت فوق العاده ای دارند. آنها همچنين مي توانند با جهش از داخل آب به بالا پستانداران درختي را نيز شكار كنند (با استفاده از قدرت پرتاب فوق العاده دم از زير آب به سطح آن) و طعمه هاي آويزان از شاخه هاي درخت را بگيرند.
توليد مثل:
روش دقيق لانه سازي آنها دقیقاً مشخص نیست. طبق برخي گزارشات آنها در طبیعت گودال هايي حفر مي كنند، درحالي كه در اسارت لانه هاي تپه اي شكل مي سازند(كه البته گاهي اوقات در طبیعت هم اينگونه است). هردو روش لانه سازي بستگي به شرايط دارد (در دسترس بودن لوازم لازم براي ساختن لانه). این گونه در هر شكم معمولاً بين 30 تا 40 تخم مي گذارد. كروكوديل هاي كوبايي اغلب با يك يا دو گونه ي ديگر به هم مي آميزند. در طبیعت، كروكوديل امريكايي در هنگام پايان فصل جفت گيري خود و آغاز فصل جفت گيري كروكوديل كوبايي به هم مي آميزند. طبق برخي گزارشات آنها در مزارع كروكوديل (مثلاً در ويتنام) با كروكوديل تايلندي نيز آميزش دارند. در همه ي موارد، چنين پيوند و آميزشي پرثمر بوده كه البته خطري هم براي خالص بودن ژنتيك اين گونه ها محسوب مي شود- بخصوص در برنامه هاي حفظ و تكثير در اسارت.