حیوانات و پرندگان وحشی گرچه برحسب تصادف و اتفاق ممکن است با انسان تماس یافته بیماریها را منتقل نمایند، ولی به طور غیر مستقیم در آلوده نمودن حیوانات اهلی، مزارع، آبها، هوا و بلاخره محیط زیست و در نتیجه انسان نقش مهمی دارند.
حیوانات و پرندگان وحشی چون از نظرها دور هستند کمتر به نقش آنها در انتقال بیماری به انسان و حیوانات اهلی، در ابتدای بررسری اپیدمیولوژی بیماریها، توجه می شود. از طرف دیگر استفاده از بعضی حیوانات وحشی مانند میمونها در آزمایشگاه هابرای انجام پژوهشهای علمی و آزمایشهای بیولوژی و تولید واکسنها و یا نگهداری در خانه ها و سیرکها برای بازی و سرگرمی، مسئلهانتقال مستقیم پاره ای از بیماریهای قابل انتقال به انسان را جدی تر نموده و بر اشکالات کار اپیدمیولوژیست ها افزوده است.
پرندگان وحشی به علت قدرت پروازی که دارند، در شهرها، روستاها، جنگلها و مزارع پرواز می کنند و حتی بعضی از آنها مانند پرستو،کبوتر و امثال آنها که در خانها، دامداریها و مرغداریها رفت و آمد می نمایند، نقش مهمی را در انتقال بیماریها دارند. چنانچه در گزارشهای اپیدمیولوژیستها به کرات دیده شده است که این پرندگان تغداد نسبتا قابل توجهی از بیماریها را به پرندگان اهلی، حیوانات و انسان انتقال داده اند، بدین جهت در اپیدمیولوژی اهمیت خاصی برای آنها قائل هستید.
در بیست سال اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران به مطالعه خواص پاتولوژی و میکروبیولوژی عوامل بیماریزایی که در حیوانات و پرندگان وحشی وجود دارند جلب شده است. این توجه بیشتر به علت پیشرفتی است که در زمینۀ اکولوژی و اپیدمیولوژی عوامل بیماریزا به خصوص آنهایی که دارای اهمیت انتقال به انسان هستند، حاصل شده است.
در این بحث،حیوانات و پرندگان وحشی را که امکان تماس آنها با انسان بیشتر است نام برده و سپس نقش آنها در انتقال بیماریها به انسان مختصرا شرح داده می شود.
ادامه دارد...
________________________________________