جشنواره حیوانات خانگی در تهران ، در حالی برگزار شد که خبرگزاری ها و شبکه های خبری ، خبر از اعدام دست کم 8000 قلاده حیوانات را در سال اخیر داده اند . پیرامون موضوع فوق ، پای صحبتهای دکتر هومن ملوک پور ، کلینیسن دام کوچک در تهران و از فعالین حقوق حیوانات نشستیم .
ü به نظر شما ، آیا انتخاب پارک چیتگر برای برگزاری این جشنواره مناسب بوده است ؟
از آنجا که پارک چیتگر قطب گردشگری غرب تهران است و از نظر فاصله با مناطق مختلف مناسب است، به نظر مکان خوبی برای برگذاری میرسد. با این حال نبود امکانات رفاهی در محل چادر برگزاری جشنواره برای مراجعه کنندگان اشکالاتی را ایجاد کرده بود. ازجمله یک سرپناه که در روز دوم و سوم به علت بارانی بودن هوا و عدم مدیریت صحیح موجب سرگردانی شرکت کنندگان شده بود،
ü نحوه امتیاز دهی به این حیوانات چگونه بوده است و داوران چه معیارهایی را برای این امتیاز دهی مدنظر داشته اند ؟
قاعدتا در تمام مسابقات زیبایی حیوانات و رکودگیری ها یکسری فاکتورهای تژادی و خصوصیات فنوتیپی حیوان مد نظر قرار می گیرد و یا برای حیوانات آموزش دیده و گارد کارهای تخصصی که حیوان انجام میدهد مد نظر داور ها قرار می گیرد. بنده به عنوان یکی از داورهای این برنامه که دوره بین المللی آموزش و نژاد سگ را در Dog Trust انگلستان گذرانده ام سعی کردم بر اساس فاکتور های یاد شده و آموزشی که دیده بودم قضاوت کنم، ولی متاسفانه در تیم داوری بغیر از آقای دکتر مشهدی رفیعی و آقای دکتر علی معافی از افراد غیر متخصص تشکیل شده بود که اغلب به جای داوری کردن مشغول نوازش و بازی کردن با حیوانات بودند و از ابتدایی ترین فاکتور های تشخیص تژاد و زیبایی سگ بی اطلاع بودند. عدم اطلاع و نداشتن تجربه و تخصص کافی در بعضی از این دوستان تا به آنجا بود که اسم صحیح نژادها را هم نمی توانستند در برگه امتیاز دهی بنویسند!
ü کیفیت برگزاری این جشنواره را چگونه ارزیابی می کنید ؟
همانطور که گفتم استقبال مردم با توجه به اطلاع رسانی بسیار ضعیف آن، بسیار خوب و دلگرم کننده بود. اما مدیریت ضعیف ، اسپانسرینگ غلط، استفاده از کادر درمانی دامپزشکی ضعیف، سیستم صوتی خراب و ... از تقاط تاریک این جشنواره بود. در مورد کادر دامپزشکی هم باید متذکر شوم که معمولا در همچین جشنواره هایی از آنجا که سلامت حیوان یکی از فاکتور های داوری است، باید از افراد متخصص و بیطرف استفاده شود، نه از یک مرکز درمانی مشخص با کادر درمانی که اغلب آنها را دامپزشکان تازه فارغ التحصیل شده و دانشجو تشکیل داده بود.
ü به نظر شما ، برگزار کنندگان این جشنواره در دستیابی به اهداف پیش بینی و اعلام شده خود ، موفق بوده اند ؟
برای بار اول و نبود امکانات و تجربه کافی قابل قبول بود ولی امیدوارم در دوره های بعدی این نواقص برطرف شود .
ü در میان برگزارکنندگان و حامیان فستیوال هایی از این دست در سایر کشورهای جهان ، حمایت شرکت های بزرگی چون Yahoo به چشم میخورد . در مقام مقایسه ، آیا چنین وضعیتی را در ایران شاهد هستیم ؟ اگر خیر ، به چه دلیل و راهکار چیست ؟
ببینید، صنعت حیوانات خانگی در آمریکا و اروپا، به همراه صنایع بزرگی چون نفت، اسلحه و غیره جزو 5 صنعت بزرگ دنیا محیوب می شود، و یا به طور مثال تعداد سگهای شناسنامه دار در آمریکا از تعداد آدمهایش بیشتر است ! اما در ایران به خاطر محدودیت های موجود این صنعت بسیار کوچک است به همین دلیل شرکتهای غیر مرتبط تمایل چندانی به سرمایه گذاری در این زمینه ندارند و تنها شرکتها و موسساتی که به نوعی به این امر وابسته هستند در این امر شرکت می کنند. البته اگر کمی مسئولین برگذاری این همایش دقت کرده بودند می توانستند تعداد بیشتری از شرکتها و کلینیک ها را جذب کنند که متاسفانه اینگونه نشد.
ü جشنواره حیوانات خانگی در حالی برگزار میشود که خبرگزاری ها خبر از اعدام دست کم 8000 قلاده حیوانات را در سال اخیر داده اند و به قولی ، حیوان‌کُشی و حیوان‌آزاری در ایران بیداد میکند . نظر شما در این مورد چیست ؟
کلا ما ایرانی ها موجودات جالبی هستیم، از یکسو شهرداری ها در خیابان سگها را می کشد و از سویی دیگر همان شهرداری در پارک چیتگر برای زیبایی سگ ها جایزه می دهد. به واقع از حرکت دوم کاملا حمایت می کنم اما اصلا معنی این پارادوکس را نمی فهمم.
ü باتوجه به این نکته که اکثر شرکت کنندگان در چنین جشنواره هایی ، از صاحبان حیوانات خانگی هستند ، آیا برگزاری چنین گردهمایی هایی روندی روبه بهبود را در رفتار افراد با حیوانات ایجاد خواهد کرد ؟
کاملا همینطور است. آشنایی با حیوانات بخصوص در سنین کودکی نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت آنها دارد. کلا مهربانی کردن با حیوانات از توصیه های بزرگان دینمان هم هست، که اینگونه همایش ها می تواند در صورت صحسح برگذار شدن تاثیر خوبی بر روی افراد داشته باشد.
ü به نظر می رسد که بار سنگین برگزاری این جشنواره را بخش خصوصی بر دوش کشیده است . به نظر شما ، تا برگزاری چنین همایشهایی توسط بخش های دولتی چقدر فاصله داریم ؟
بسیار زیاد. زیرا دولتی ها اصولا از اساس با نگهداری حیوانات خانگی بخصوص سگ مخالفند و آنرا فرهنگ غربی می دانند، اما اگر کمی مطالعه داشته باشند متوجه می شوند که اولین قومی که سگ را حدود 18000 سال پیش اهلی کرد و تبدیل به بهترین دوست انسان کرد، اجداد آریایی ما بودند.
ü آیا به کارگیری پناهگاه حیوانات به منظور ساماندهی به وضعیت حیوانات خانگی را مناسب می دانید ؟ چراکه برخی معتقدند این گونه پناهگاهها در ایران ، به محلی برای زندانی کردن حیوانات تبدیل شده اند .
حیوانات خانگی نه، ولی برای ساماندهی حیوانات خیابانی و جمع آوری و عقیم سازی و درمانهای لازمه، بسیار لازم به نظر میرسد. کاری که در کشورهای دیگر با هزینه های دولتی و با کمک ارگانهای مردمی انجام می پذیرد ولی در اینجا اگر مردم هم به صورت خودجوش هم بخواهند کاری کنند با مشکلات دولتی مواجه می شوند.
ü انجمنهای مختلفی در سراسر ایران ، مشغول فعالیت در بخش حمایت از حیوانات هستند که متاسفانه به نظر می رسد دارای اهداف و عملکردی کاملا مستقل از یکدیگر می باشند . علت اقدامات موازی این انجمن ها چیست ؟
متاسفانه مثل بقیه کارهاست. اصولا ما ایرانی ها انجام کار گروهی را نمی دانیم. این فقط در مورد حمایت از حیوانات نیست، به ورزشمان نگاه کنید، اکثر موفقیت های ما در ورزشهای تک تفره است. به میزان مفید کار گروهی در ادارات دولتی نگاه کنید و ... . در زمینه حمایت از حیوانات هم به همین صورت است با این تفاوت که چون مسئله احساسی هم هست، آدمهای خاصی در آن شرکت می کنند که بیشتر به دیده احساسی قضیه را نگاه می کنند و کمتر عقلانیت در آن دخیل است.
ü چگونه میتوان دیدگاه این انجمن ها را به منظور دستیابی به اقداماتی مناسب ، به یکدیگر نزدیک نمود ؟
با آموزش و مدیریت صحیح. و بوجود آوردن گروههای منسجم و همسو .
ü راهکار پیشنهادی شما برای برون رفت از مشکلات بخشی از جامعه ما با حیوانات خانگی چیست ؟
مشکل اصلی مردم جامعه ما با حیوانات خانگی مشکل فرهنگی است. از بچگی بدترین توهینی که یاد میگیریم انتساب پدر افراد به سگ است. کمی بزرگتر که می شویم ما را از خورده شدن توسط "هاپو" می ترسانند، سنمان که کمی بالاتر می رود سنگ زدن و با چوب دنبال سگ و گربه و پرندگان کردن را می آموزیم و بعدتر یاد میگیریم که حیوانات حامل انواع اقسام بیماری های مهلک هستند و اگر از بغلمان رد شوند اگر نمیریم حتما عقیم می شویم! بعد که خودمان بزرگتر می شویم به فرزندانمان همین ها را می آموزیم و این چرخه مریض همینطور ادامه می یابد. اینها همه نشات گرفته از آموزش های غلطی است که از کودکی به ما می دهند و چون با آنها آشنا نمی شویم، از آنها می ترسیم. من به شخصه به عنوان یک دامپزشک تمام سعی خود را به کار برده ام که تا آنجا که می توانم در این زمینه فرهنگ سازی کنم. از سایت اینترنتی گرفته تا چاپ مقاله و کتاب و برنامه های مربوط به نگهداری و بهداشت حیوانات به صورت هفتگی در تلویزیون.
ü وضعیت حال حاضر ، فروش حیوانات خانگی و لوازم جانبی آن را چگونه ارزیابی می کنید ؟
مانند چیزهای دیگری که در این زمینه هست همان حالت سنتی را دارد. اما با وارد شدن نسل جوانتر آشنا به علم روز دنیا و زبان ، نسبت به قبل خیلی بهتر شده و امید وارم با سعی و تلاش این نسل از جمله خود شما و سایت پر بارتان روز به روز بهتر شود.