ناشنوایی به ناتوانایی حیوان برای شنیدن صداهای مختلف اشاره دارد. این ناشنوایی می تواند کامل یا جزئی باشد. اگر ناشنوایی در سگ ها مادرزادی باشد، علائم آن در همان سنین جوانی خود را بروز می دهند. جالب است بدانید که بیش از ۳۰ نژاد در سگ ها، دارای حساسیتی هستند که ممکن است به ناشنوایی منتهی شود. برخی از این نژادها عبارتند از:

بردر کالی
بوستن تریر
کوکر اسپانیل
دالماسی
ژرمن شپرد
جک راسل تریر
در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت پیرو مطالب مرتبط با نگهداری از سگ ها، در مورد نشانه ها، علل، تشخیص و درمان ناشنوایی در سگ ها صحبت می کنیم.

علائم ناشنوایی در سگ ها
از علائم کم شنوایی و ناشنوایی در سگ ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

عدم پاسخگویی به صداهای روزمره
عدم پاسخگویی به صدا زدن نام او
عدم پاسخگویی به صدای اسباب بازی ها
بیدار نشدن از خواب با وجود سر و صداهای بلند
علل ناشنوایی در سگ ها
علل انتقالی (عللی که موجب می شوند که امواج صوتی نتوانند به اعصاب گوش برسند)
التهاب گوش خارجی و سایر بیماری های کانال گوش خارجی (برای مثال، تنگی کانال گوش، حضور تومور، یا پاره شدن پرده گوش)
التهاب گوش میانی
علل عصبی
تغییرات عصبی دژنراتیو در سگ های مسن
اختلالات آناتومیک مانند رشد نامناسب بخشی از گوش که شامل گیرنده های عصبی مورد استفاده برای شنیدن هستند، بیماری های منجر به تجمع مایع در مناطق خاصی از مغز و آسیب به بخشی از مغز که وظیفه شنوایی را بر عهده دارد.
ایجاد تومور یا سرطان بر روی اعصابی که در حس شنوایی کاربرد دارند
بیماری های التهابی و عفونی مانند التهاب گوش داخلی، (ویروس هاری ممکن است تغییراتی در شنوایی ایجاد کند اما ناشنوایی کامل به وجود نمی آورد)، توده التهابی که در گوش میانی یا لوله استاش رشد کرده است.
زخم
سموم و داروها
آنتی بیوتیک ها
آنتی سپتیک
داروهای شیمی درمانی
داروها حذف کننده مایعات اضافی از بدن
فلزات سنگین مانند آرسنیک، سرب و یا جیوه
سموم و داروهای متفرقه که در محصولات تمیز کننده گوش، برای تجزیه مواد مومی شکل در کانال گوش استفاده می شوند.
دیگر عوامل خطر
التهاب طولانی مدت (مزمن) در بخش های بیرونی، میانی و یا داخلی گوش
وجود ژن خاص در بدن حیوان
تشخیص ناشنوایی در سگ ها
تاریخچه پزشکی حیوان، از جمله استفاده از هر گونه دارو که ممکن است به گوش آسیب زده و یا باعث بیماری مزمن گوش شود باید توسط دامپزشک مورد بررسی قرار بگیرد. سن حیوان نیز برای تشخیص مهم است. زیرا همان طور که گفتیم برخی از نژادها مستعد ناشنوایی در سنین پایین هستند. از سوی دیگر، بیماری های مغز که جزء بیماری های پیشرونده هستند که به آهسته از قشر مغز توسعه پیدا می کنند و معمولا با پیری یا سرطان ایجاد می شوند نیز در تشخیص دخیل هستند. کشت های میکروبی، آزمون شنوایی و تست حساسیت کانال گوش برای تشخیص بیماری های زمینه ای استفاده می شود.

درمان ناشنوایی در سگ ها
متاسفانه، هر گونه ناشنوایی مادرزادی در سگ ها برگشت ناپذیر است. اما اگر ناشنوایی به دلیل التهاب گوش بیرونی، میانی و یا داخلی رخ داده باشد، روش های پزشکی و یا جراحی باعث می شود شنوایی حیوان باز گردد. استفاده از این روش های به شدت بیماری، نتایج کشت باکتریایی، آزمون حساسیت و یافته های اشعه ایکس بستگی دارد. در علل انتقالی، که در آن امواج صوتی به اعصاب شنوایی دسترسی ندارند، ممکن است با بهبود التهاب گوش خارجی یا میانی، مشکل حل شود. سمعک نیز گاهی اوقات برای سگ ها تجویز می شوند.

توصیه می کنیم که اگر سگ ناشنوایی دارید کمتر آن را به خارج از خانه ببرید. خطرهای محیطی مانند تصادف با اتومبیل به شدت این حیوانات خانگی را تهدید می کند. ضمن این که محیط خانه نیز باید برای او امن باشد. معاینه دروه ای و درمان بیماری های موثر بر گوش نیز نکاتی هستند که باید در نگهداری از حیوانات خانگی ناشنوا و کم شنوا مد نظر قرار گیرد.