نشانه ها، علل، روش های تشخیص و درمان 
بیماری لایم یکی از شایع ترین بیماری های منتقله از راه کنه در جهان است، اما تنها باعث ایجاد علائم در ۵ الی ۱۰ درصد از سگ های مبتلا می شود. این بیماری توسط یک گونه اسپیروکت (باکتری) از گروه بورلیا بورگدورفری ایجاد می شود. هنگامی که عفونت منجر به بیماری در سگ ها می شود، ویژگی بالینی غالب آن به علت التهاب مفاصل، لنگ زدن پا است. ممکن است کمبود اشتها و افسردگی نیز وجود داشته باشد. عوارض جدی تری شامل آسیب به کلیه ها و به ندرت بیماری قلبی یا عصبی است. در ادامه این مطلب مجله پیام سلامت بیشتر در مورد نشانه ها، علل، روش های تشخیص و درمان بیماری لایم در سگ ها صحبت می کنیم.

به طور تجربی، به نظر می رسد که سگ های جوان نسبت به سگ های پیرتر به بیماری لایم حساس تر باشند. انتقال بیماری لایم در سگ ها در سال ها گذشته در سراسر ایالات متحده و اروپا گزارش شده است، اما بیشترین موارد این بیماری در کشورهای ساحلی اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس رخ داده است.

علائم بیماری لایم در سگ ها
بسیاری از سگ هایی که بیماری لایم را تجربه می کنند، به علت التهاب مفاصل، لنگیدن عود کننده دارند. گاهی اوقات این لنگیدن فقط سه تا چهار روز طول می کشد، اما روزها و هفته های بعد یا در همان پا یا در پای دیگر مجدد این لنگ زدن مشاهده می شود. این به معنای “لرزش حرکتی پا” است. در این بیماری یک یا چند مفصل ممکن است تورم، حساسیت و درد داشته باشند.

برخی سگ ها نیز ممکن است مشکلات کلیوی داشته باشند. بیماری لایم گاهی منجر به گلومرولونفریت می شود. این بیماری التهابی است که در گلومرول کلیه (بخش فیلتر کننده خون در کلیه) ایجاد می شود. در نهایت نارسایی کلیه ممکن است با نشانه های زیر شروع شود:

استفراغ
اسهال
کمبود اشتها
کاهش وزن
افزایش ادرار و تشنگی
سایر علائم مرتبط با بیماری لایم در سگ ها عبارتند از:

پیشنهاد می کنیم این مطالب را از دست ندهید:
رابطه بین فیلم های پورنوگرافی و عملکرد جنسی
آشنایی با غذاهایی که در رژیم لاغری نباید خورد
راه هایی برای کاهش وزن بدون رژیم لاغری
چرا زنان ژاپنی لاغر و جوان می مانند؟
۵ پوزیشن رابطه جنسی به کمک توپ پیلاتس
بهترین پوزیشن های رابطه جنسی
سختی در راه رفتن
حساسیت به لمس کردن پا
مشکلات تنفسی
تب، کمبود اشتها و افسردگی
تورم غدد لنفاوی سطحی نزدیک به محل ناقل عفونت
اختلالات قلبی (این نشانه نادر است)
ایجاد عوارض بر روی سیستم عصبی
علل بیماری لایم در سگ ها
Borrelia burgdorferi، که باکتری مسئول بیماری لایم در سگ است، توسط کنه منتقل می شود. عفونت ۲ الی ۳ روز بعد از متصل شدن کنه به بدن سگ ایجاد می شود.

تشخیص بیماری لایم در سگ ها
بیماری لایم در سگ ها ؛ نشانه ها، علل، روش های تشخیص و درمان
بیماری لایم در سگ ها ؛ نشانه ها، علل، روش های تشخیص و درمان
شما باید یک تاریخچه کامل از سلامت سگ را که شامل علائم و حوادث احتمالی که ممکن است حیوان را آلوده کند به پزشک بدهید. تاریخچه ای که شما ارائه می دهید ممکن است شامل سرنخ هایی برای دامپزشک باشد. دامپزشک ممکن است ترکیبی از آزمایشات زیر را انجام دهد:

آزمایش شیمیایی خون
تعداد گلبول های کامل
آزمایش ادرار
آزمایش مدفوع
اشعه ایکس
تست های خاص برای تشخیص بیماری لایم (مثلا سرولوژی)
گاهی نیز ممکن است مایع از مفاصل آسیب دیده برای تجزیه و تحلیل کشیده شود.

علل زیادی برای آرتریت وجود دارد و دامپزشک برای تشخیص تمایز آرتریت ناشی از بیماری لایم از سایر اختلالات التهابی آرتریتی مانند تروما، بیماری مفصلی دژنراتیو یا تومورهای استئوکندروسیس، نیاز به آزمایش های مختلف دارد. به علاوه بیماری های ایمنی نیز می توانند علل احتمالی این علائم باشند. تصویر برداری اشعه ایکس از مفاصل دردناک به پزشک اجازه می دهد که استخوان ها را از نظر تشخیص ناهنجاری ها بررسی کند.

درمان بیماری لایم در سگ ها
اگر بیماری لایم به موقع تشخیص داده شود، حیوان سرپایی درمان خواهد شد، مگر اینکه وضعیت حیوان بی ثبات باشد. مثلا بیماری شدید کلیوی وجود داشته باشد. داکسی سایکلین شایع ترین آنتی بیوتیکی است که برای بیماری لایم تجویز می شود. طول دوره درمان توصیه شده معمولا چهار هفته است. اما در بعضی موارد ممکن است دوره های درمان طولانی تر باشد. دامپزشک ممکن است یک داروی ضد التهابی را نیز تجویز کند.

متاسفانه، درمان با آنتی بیوتیک همیشه عفونت با باکتری Borrelia burgdorferi را کاملا از بین نمی برد. علائم ممکن است از بین بروند، اما بعدا دوباره بروز کنند و بیماری کلیوی در آینده ایجاد کنند.

زندگی و مدیریت این بیماری
بهبود در التهاب ناگهانی (حاد) مفاصل ناشی از Borrelia باید در طی سه تا پنج روز پس از درمان با آنتی بیوتیک دیده شود. اگر طی سه تا پنج روز بهبودی حاصل نشد، باید مجدد حیوان را نزد دامپزشک ببرید.

جلوگیری از بیماری لایم در سگ ها
در صورت امکان، سگ را از محیط های آلوده دور کنید.
روزانه پوست او را بررسی کرده و با استفاده از برس پاک کنید.
از اسپری های موجود در بازار برای کشتن کنه استفاده کنید. چنین محصولاتی باید تحت نظر دامپزشکی و با توجه به دستورالعمل های درج شده بر روی محصول استفاده شوند.
برای این بیماری واکسن نیز موجود است اما تاثیر گذاری آن هنوز مورد بحث است.