غذاهای متنوعی حاوی ترکیبات ال کارنیتین برای گربه ها، ساخته شده است. همچنین فرمول های غذایی متفاوتی برای گاو گوشتی و گوسفند و مرغ وجود دارد که در آن ترکیبات ال کارنیتین اضافه شده است. اما حجم بررسی هایی که بر روی میزان ال کارنیتین مورد نیاز برای سگ انجام گرفته باشد و همچنین فرمول های غذایی اختصاصی حاوی این ماده بسیاراندک است.در این مقاله سعی شده تا به طور خلاصه برآوردی از نیاز بدن سگ های مختلف به ال کارنیتین و همچنین نتایج به کار بردن این ماده در غذای آنها بررسی گردد.

از لحاظ منشا پیدایش سگ ها قرابت نزدیکی با گرگ ها دارند. این حیوانات به طورطبیعی گوشتخوار می باشندو تغذیه اصلی آنها بر مبنای شکار بوده است.از سوی دیگر گرگ ها زنده خوار هستند و احتیاجات غذایی خود را در سایه خام خواری تامین می کنند. از زمانی که سگ ها اهلی شدند غذای آنها نیز بر مبنای آن چیزی قرار گرفت که صاحبان آنها در اختیارشان قرار می دادند.

از آنجا که گوشت مصرفی انسان ها از حیوانات اهلی به دست می آید پس بالطبع غذایی هم که در اختیار سگ ها قرار می دهند، ازاین حیوانات تامین می شود. از سوی دیگر با اینکه عضلات این حیوانات میزان قابل توجهی ال کارنیتین دارد، ولی این مقدار در واحد نسبت به حجم ال کارنیتینی که در عضلات وحشی موجود می باشد به مراتب کمتر است چراکه حیوانات اخیر به مقتضای زندگی در جنگل و یا حیات وحش از عضلاتی کامل تر و متراکم تر برخوردار هستند و ال کارنیتین بیشتری در این عضلات یافت می شود.

بنابراین سگ ها به مرور زمان بدن خود را به سطح جدید در بافت ال کارنیتین عادت داده اند. از طرف دیگر میزان سنتز ال کارنیتین در بدن سگ ها بسیار پایین می باشد. بر خلاف سایر پستانداران سگ ها تنها قادر ساخت ال کارنیتین در کبد خود می باشند. کلیه های این حیوانات بر خلاف گربه ها توان سنتز و همچنین باز جذب ال کارنیتین ادرار را ندارند.

در توله سگ ها نیز بر خلاف پستانداران جوان دیگر که قابلیت بالایی برای سنتز آندروژن ال کارنیتین دارند حجم سنتز کارنیتین به مراتب پایین تر می باشد و این حیوانات حجم کثیری از نیاز خود را از راه شیر مادر تامین می نمایند. در این دوره مادران شیرده میزان قابل توجهی از ال کارنیتین موجود در بدن خود را از دست می دهند که آنها به تنهایی قادر به جبران آن نیست.

بر طبق بررسی های صورت گرفته، یک جیره غذایی خوب و بالانس شده برای سگ های خانگی عادی نظیر سگ های نژاد تریر، پیکینز و پودل می بایست در حدود ۲۰۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم ال کارنیتین داشته باشد. براساس مطالعاتی که در سگ های مسابقه نظیر سگ های نژاد داش هوند و افغان صورت گرفته است مشخص گردیده که چون در این گروه از حیوانات سطح اکسیداسیون و احیای بدن بالاتر می باشد و همچنین تولید ترکیبات اسید لاکتیک در عضلات آنها به علت فعالیت بیش از حد معمول بیشتر است به همین خاطر نیاز به نقل وانتقال بالاتری جهت این ترکیبات دارند و از سوی دیگر برای خارج ساختن برخی ترکیبات سمی ناشی از فعالیت های چرخه تری – کربوکسیلیک اسید در میتوکندری ها نظیر استیل ها و سوپر اکسیدها نیاز به ال کارنیتین بالاتری احساس می شود. بنابراین طبق بررسی های صورت گرفته میزان ال کارنیتین مورد نیاز برای سگ های مسابقه می بایست در حدود ۵۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از جیره در نظر گرفته شود. در سگ های نژاد گری هوند و هاسکی توصیه براین است که حتی از حجم بالاتری از این ماده استفاده گردد.

در سگ های نگهبان نظیر سگ های نژاد ژرمن، تریرهای بزرگ،سگ های گریدن و سگ های دوبرمن نیز به خاطر حجم بالای فعالیتی که از آنها انتظار می رود و همچنین به خاطر جثه آنها که اکثرا از سگ های بزرگ جثه به حساب می آیند سطح احتیاج به ال کارنیتین هم بالاتر می باشد از این رو میزان ال کارنیتین مورد نیاز در جیره بسته به حجم فعالیتشان در شبانه روز بین ۳۵۰ تا ۵۰۰ میلی گرم در هرکیلو غذا می باشد. به طور کلی نیاز سگ ها به ال کارنیتین بسته به سن نژاد و جثه بین ۱۵۰ تا ۶۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم غذا متفاوت است.

تاثیرات افزودن ال کارنیتین به جیره ی غذایی سگ ها
اضفه نمودن ال کارنیتین به غذای سگ ها از جنبه های متفاوت می تواند باعث تضمین سلامتی این حیوانات گردد. برخی از این جنبه ها عبارتند از:

۱ – ال کارنیتین در سگ ها در دوره ی جنینی باعث تکامل وبلوغ ریه ها

می شود و همچنین در دوره ی نوزادی می تواند بر روی تکامل ارگان های حیاتی بدن موثر باشد.

۲ – چنانچه ال کارنیتین به غذای سگ های ماده اضافه شود می تواند میزان سطح کارنیتین موجود در شیر را به نحو قابل توجهی افزایش داده و کمبود مادری این ماده را جبران کند.

۳ – ال کارنیتین باعث می شود تا از تجمع چربی ها در بافت های بدن کاسته شده و فرم اندام های حیوان زیباتر شود.

۴ – ال کارنیتین در سگ هایی که به بیماری دیابت حساس می باشند نظیر سگ های پیکینیز باعث می شود سطح تجمع آدنوزین تری فسفات در سلول ها کاهش یافته و سلول ها نسبت به ورود گلوکز تمایل نشان دهند.

۵- ال کارنیتین تبدیل اسیدهای چرب به انرژی را تسهیل بخشیده و در زمانیکه حیوان نیاز به انرژی بالاتری دارد آن را تامین می نماید.

۶ – ال کارنیتین میزان تجمع اسید لاکیتیک در عضلات حیوان را به نحوقابل قبولی پایین آورده و آنها را برای فعالیت دراز مدت آماده تر می سازد.

۷ – براساس تحقیقاتی که صورت گرفته است ال کارنیتین در ایجاد شادابی و تحرک بیشتر در حیوانات خانگی موثر است.

۸ – در سگ هایی که در سنین بالا، صاحبشان عوض شده و وارد محیط جدید می شوند ال کارنیتین در کاهش رفتارهای ناهنجار اولیه آنها موثر بوده و باعث می شود تا حیوان راحت تر با محیط جدید خو بگیرد.

۹ – در توله سگ هایی که در سن پایین از مادرشان جدا شده باشند مصرف ال کارنیتین نه تنها همراه با شیری که به حیوان داده می شود مفید است، بلکه لازم وضروری است.

۱۰ – در سگهای نر مصرف ال کارنیتین در فصل تولید مثل بر روی تولید اسپرم در بیضه ها موثر بوده و حجم اسپرم های قابل باروری را افزایش میدهد.

همانطور که گفته شد ال کارنیتین در سگ ها می تواند بسیاری از مشکلات فیزیولوژیکی بدن را برطرف کرده و بهره وری مواد غذایی را به نحو چشمگیری افزایش دهد از این رو مصرف آن در جیره های غذایی کلیه سگ های نژادهای مختلف توصیه می گردد.