صفحه نخست » جزییات-خبر » سگ

این آموزش یکی از مهمترین رفتاری است که سگها در هر نژاد و جثه ای که باشند باید آن را بیاموزد. سگ با این روش یاد میگیرد در زمانی که برای گردش با صاحب خود به بیرون از خانه میرود نتها بند قلاده را نکشد، بلکه به این سو و آن سو نیز ندود و همقدم با صاحب خود گام بردارد. در این زمان صاحب سگی که حیوانش همقدم را آموخته است کنترل بیشتری بر روی رفتار سگش نسبت به دیگر اصاحبان دارد. این صاحب می تواند محیط اطراف سگش را خوب ببیند و اگر سگ تصمیم گرفت، شیئی از روی زمین بردارد، سریع ببیند و از خوردن آن جلوگیری کند. اما در غیر این صورت ممکن است سگ چیزی را ببلعد و صاحب متوجه آن نشود.

این آموزش در سگهایی که جثۀ بزرگ دارند و از قدرت بدنی بیشتری نسبت به صاحب خود برخوردار هستند (سنت برنارد، گریت دین، روتوایلر، ژرمن شپهرد و ...) بسیار لازم و اجباری است زیرا این نژادها به راحتی می توانند صاحب خود را به زمین بیندازند و یا قبل از متوجه شدن او به انسان، سگ و یا حیوان دیگری حمله کنند. همچنین ممکن است سگ به علت فاصله ای که از صاحب می گیرد با ماشین و یا هر وسیلۀ نقلۀ دیگری برخورد پیدا کند.
بهترین زمان برای شروع این آموزش در سن 4 ماهگی سگ است. اما در سنین بالاتر نیز می توان همقدم را به سگها آموزش داد.

روش آموزش
ابتدا سگ را به بند و قلاده مجهز می کنید، بهتر است در این آموزش از قلادۀ کمری استفاده شود تا کنترل بیشتری بر روی سگ داشته باشد.
برای اینکه سگ یاد بگیرد در یک خط مستقیم حرکت کند و به دور پای صاحب خود نچرخد، سگ را در اطراف یک دیوار آموزش می دهیم، یعنی سگ مابین دیوار و صاحب شروع به حرکت می کند. در زمان حرکت بند قلاده باید کوتاه باشد به شکلی که سگ مجبور شود همگام با صاحب قدم بردارد (نه جلوتر رود و نه عقب تر) در این زمان صاحب کلمۀ قدم را با هر گام خود تکرار می کند و برای تشویق قدم برداشتن سگ خواکی در مشت خود دارد و در جلوی پوزۀ سگ قرار می دهد (اما به سگ نمی دهد) و بعد از 5 قدم فرمان ایست را می دهد و خود نیز می ایستد. چون بند قلاده کوتاه است، سگ مجبور به اطاعت می شود و در این زمان تشویقی به سگ داده می شود. زمانی که سگ به فرمان ایست توجه نکرد، صاحب سگ را به موقعیت قبلی برگشت داده و فرمان ایست را دوباره تکرار می کند.

نکته: معمولا به علت ترس، سگ با شنیدن فرمان محکم ایست می نشیند، در این زمان تشویقی را کمی جلوتر از پوزۀ سگ می گیرید و حیوان برای خوردن آن به حالت ایستاده در می آید در همین زمان جایزه را به سگ می دهید. در غیر این صورت اگر فرمان ایست را بدهید و سگ بنشیدن و شما خوراکی را در اختیار حیوان قرار دهید سگ فرمان بشین و ایست را با هم یکی دانسته و همیشه با فرمان ایست می نشیند.

در مراحل بعدی، بند قلاده را کمی آزاد کرده و مانند مرحلۀ اول عمل می کنید اگر سگ جلوتر از شما حرکت کرد و تصمیم به کشیدن بند قلاده داشت کلمه آرام را محکم بیان کرده و بند را کوتاه می کنید و آنرا با خشونت به سمت عقب می کشید (زمانی اجازه به کشیدن بند را دارید که در روند آموزش از قلادۀ کمری استفاده کنید در غیر این صورت فقط از آبپاش و کلمه آرام استفاده شود).
این آموزش به همین روش ادامه پیدا می کند تا زمانی که بند قلاده مابین شما و سگ حالتU شکلی پیدا کند در این زمان فقط برای شروع حرکت شما کلمۀ قدم را تکرار می کنید و احتیاج نیست مانند مرحلۀ اول عمل کنید. بعد از هر 20 قدم فرمان ایست را به سگ می دهید. در این زمان شما مطمئن هستید که دیگر سگ تصمیم به کشیدن بند قلاده ندارد.
شما با آموزش همقدم حتی می توانید چند سگ را بدونه اینکه آزرده و خسته شوید برای گردش به خارج از منزل ببرید.

نکته: محیطها، افراد و حیوانات جدید، همیشه محرکهای قویی برای سگ می باشند. پس در چنین شرایطی باید بند قلاده را کوتاه کرده و به آموخته های سگ بسنده نکنید.

در مراحل پیشرفته آموزش شما در زمان تمرین آرام آرام بند را بلند و بلندتر می کنید به صورتی که نیمی از بند بر روی زمین کشیده شود. و در صورتی که سگ از شما دور شد، به روش قبل عمل می کنید. به مرور زمان، دور نشدن از شما در زمان حرکت ملکۀ ذهن سگ می شود و حتی در زمانی که بندی هم در کار نباشد سگ از شما دور نخواهد شد.

این روش (بیرون بردن سگ بدونه بند و قلاده) را کلا توصیه نمی کنم چون ما در کشوری زندگی می کنیم که نگهداری از سگ برای تمام افراد جا نیفتاده و همیشه در کوچه وخیابان کسانی وجود دارند که با دیدن سگ شما هراسان می شوند و همین ترس باعث می شود که سگ رفتاری خارج از برنامه از خود نشان دهد و یا ممکن است افرادی سودجو در محیط باشند که به راحتی و با ترفندهای خاص خودشان، سگ بدونه قلادۀ شما را به راحتی بربایند.