در واقع، تمرینات ورزشی بیش از حد می‌تواند برای بدن زیان آور باشد، خصوصاً این که امکان دارد اختلالاتی در روند رشد او ایجاد کند.
ورزش باید متناسب با کودک انتخاب شود
کودک برای انتخاب ورزش مناسبش فقط به امکانات جسمی اش و علایقش توجه می‌کند.
در واقع، بسیار مهم است که اجازه دهید کودک ورزشی را که دوست دارد انتخاب کند.
باید بدانید که ورزشی وجود ندارد که بهتر از ورزشی دیگر باشد و تحمیل یک ورزش به کودک ممکن است او را به سمت شکست در آن یا رها کردنش هدایت کند.
به طور کلی، این طور ارزیابی می‌شود که بهترین زمان برای شروع ورزش حدود 7 سالگی است.
در 7 سالگی، طرح کلی بدن به خوبی جای گرفته است و تعادل، هماهنگی، کنترل بر حرکات و حتی حس قدرت و سرعت کودک کامل شده است.
از این سن به بعد، کودک می‌تواند یک ورزش را از سطح مبتدی شروع کند.
سپس بین 8 تا 12 سالگی، مرحلۀ تکامل و احتمال رقابت فرامی‌رسد. در این برش سنی، تمام عضلات رشد می‌کنند، اما خطر بروز مشکلات جسمی همچنان وجود دارد.
همۀ فعالیت های ورزشی خطراتی را با خود به همراه دارند
بدن کودک به شیوه ای دائمی، خصوصاً در سطح اندام، وزن، استخوان ها و غضروف ها تکامل می‌یابد.
این تغییرات کودک را آسیب پذیر می‌سازند، بنابراین توجه به کودک ورزشکار در این زمان بسیار ضروری است، خصوصاً اگر این کودک ساعات زیادی را به ورزش کردن اختصاص دهد.
به جز حوادث غیرقابل پیش بینی، تمرین ورزشی بسیار شدید یا نامتعادل، بدن درد را با خود به همراه خواهد داشت. اغلب، اولین نشانۀ هشدار دهنده، دردهای مزمن و مداوم است.
در موارد دیگر، مشکل ممکن است خود را به شکل خستگی غیرطبیعی، مشکلات خواب، کم اشتهایی، افت تحصیلی و کاهش نمرات نشان دهد.
در دراز مدت، انجام تمرین ورزشی بسیار شدید یا نامناسب می‌تواند در رشد غضروف ها اختلال ایجاد کند، به نحوی که به علت نوع و شدت تمرین باعث کاهش بار و تسلط بر بدن شود.
پیشگیری در این زمینه بسیار ضروری است، خصوصاً به واسطۀ رعایت اصول بهداشتی و شیوۀ زندگی. در بین کودکان این روند با رعایت درست زمان استراحت، کار، مدرسه، خواب، ورزش و تفریحات میسر خواهد بود. البته مطمئناً در این میان، نباید تغذیۀ متعادل را فراموش کرد!