ایسنا: نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که تکامل پستانداران کوچک بسیار سریع بوده است، اما رشد این گروه روند کندی را طی می‌کند.
” آلیستر اوانس” سرپرست تیم تحقیقاتی و محقق زیست‌شناسی تکاملی در دانشگاه موناش استرالیا، روند تغییر اندازه پستانداران را در دوره‌های مختلف مورد بررسی قرار دادند و اختلافی در اندازه تغییرات در گروه‌های کوچک و بزرگ پستانداران کشف کردند؛ بطوری که سرعت تغییرات در پستانداران کوچک بسیار بیشتر از پستانداران بزرگ بود.
تیم تحقیقاتی، تغییر اندازه ۲۸ گروه از پستانداران را در چهار قاره جهان و حوزه اقیانوسی مورد بررسی قرار داده اند.
پس از پایان دوره کرتاسه (Cretaceous) و زمان تقریبی انقراض دایناسورها، جثه پستانداران بسیار کوچک و بزرگترین پستاندار یک موجود جونده در اندازه خرگوش با وزنی در حدود ۳ کیلوگرم بود. در طول ۴۰ میلیون سال بزرگترین پستاندار تا آن زمان روی زمین پدیدار شد؛ موجودی به نام «ایندریوکوتریوم» (Indricotherium) که وزنی در حدود ۱۵ هزار کیلوگرم داشت.
پستانداران پس از انقراض دایناسورها به سرعت تکامل یافته و بزرگ شدند که از جمله این گروه می‌توان به پستانداران آبزی مانند وال و دلفین اشاره کرد که دو برابر سرعت پستانداران روی خشکی رشد کردند. اندازه بزرگ بدن این پستانداران آبزی مانعی برای از دست دادن گرمای بدن در آب است.
بر اساس محاسبات، تغییر در اندازه پستانداران از موش به فیل ۲۰۰ هزار نسل باید طول می‌کشید، اما بررسی فسیل‌ها نشان داده است که این روند بسیار طولانی‌تر می باشد. در طول حدود ۲۴ میلیون نسل، پستانداران تکامل یافته و از اندازه یک موش به اندازه فیل رسیده اند.
این تحقیق نشان داد: درحالیکه بزرگ شدن و تغییر اندازه (از موش به فیل) زمان زیادی برده است، کوچک شدن پستانداران بسیار سریعتر صورت گرفته است؛ بطور مثال تکامل فیل های کوتوله در مقایسه با بزرگ شدن و تغییر اندازه از گوسفند به فیل ۱۰ نسل کمتر زمان برده است.