یک اشتباهی که متاسفانه بین دارندگان پرندگان زینتی متداول است این است که خیلی ها طوطی استرالیایی را مرغ عشق می نامند، شاید به جرات می توان گفت که بیش از 90% افراد به پرنده ای مرغ عشق می گویند که در دنیا به نام طوطی استرالیایی مشهور است و مرغ عشق واقعی یا همان lovebird در ایران معمولاً با اسامی طوطی هلندی یا کوتوله نامیده می شود. برای رفع این ابهام در ذیل توضیحات کوتاهی همراه با عکس هر کدام در مورد این پرندگان زیبا آمده است.


طوطی استرالیایی (Budgerigar)





Budgerigar را می توان محبوبترین پرنده زینتی در سرتاسر جهان نامید. این پرنده در رنگهای متنوعی موجود است. انواع تاجدار آن نیز در حال حاضر یافت می شوند. نخستین بار، در سال 1841میلادی، زیست شناسی به نام جان گولداین پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. طی 50 سال، واحد های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این طوطی کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می کردند. در اوایل دهه1870 میلادی، نخستین جهش در رنگ طوطی استرالیایی پدید آمد؛ اگر چه پیشتر از وجود چنین پدیده ای در میان دسته های وحشی این پرنده نیز گزارشهایی دریافت شده بود.
طول عمر طوطی استرالیایی بسیار متغیر است. عمر متوسط این پرنده 7 تا 8 سال است؛ هرچند شماری از آنها به سن 10 تا 19 سالگی هم رسیده اند. طوطی استرالیایی، بخصوص برای بچه ها، پرنده زینتی مناسبی است؛ چرا که این حیوان حالت تهاجمی ندارد و اگر کودک بی احتیاطی انگشت خود را داخل قفس این پرنده کند، امکان ندارد آنرا گاز بگیرد.
این پرنده بسیار ارزان است و نگهداری آن بسیار ساده می باشد. خیلی زود اهلی می شود و در رنگهای جذاب و متنوعی یافت می شود.


مرغ عشق (Lovebird)




پرنده ای شاداب و فعال است، خیلی زود اهلی می شود و با محیط جدید خو می گیرد، پرندگان نر عموما دارای فعالیت کمتر هستند، عمر متوسط این حیوان 15 سال است. این پرنده بر خلاف اسمش مانند Budgerigar نیست که ورود پرنده دیگر را به قفس به آسانی بپذیرد. در ایران معمولاً این پرنده کوتوله نامیده می شود.