گهداری از گکوی پیکتاس (Pictus Gecko)
 |
Click this bar to view the full image. |
منطقه محل زندگی
«گکوهای پیکتاس»، بومی جنوب ماداگاسکار و جزایر اطراف آن هستند. آنها را میتوان در کف جنگل ها، در محمل برگ ها یافت. این گکوها با نام های متفاوت و مختلفی خوانده میشوند که معمول ترین آنها، «گکوی زمینی ماداگاسکار» (Madagascar Ground Geckos)، «گکوی اوکلوت» (Ocelot Geckos)، «گکوی دم پهن مالاگاسی» (Malagasy Fat Tailed Geckos)، «گکوی پلنگی» (Panther Geckos)، «گکوی زمینی نقاشی شده» (Painted Ground Geckos) و «گکوی سر بزرگ» (Big Head Geckos) هستند. در صورتی که تصمیم به جستجو در خصوص نام این گکو را در اینترنت دارید، همه این نام ها منجر به یافتن گکوی پیکتاس خواهد شد.
|
Click this bar to view the full image. |
شکل ظاهری
گکوی پیکتاس، حیوانی شب فعال و گونه ای زمینی (نه درخت زی) است. آنها یکی از کوچکترین گونه های گکو در تمام جهان به شمار میروند. بیشتر آنها بین 10 الی 15 سانتی متر طول دارند، البته در مواردی گکوی پیکتاس نر میتواند تا 20 سانتی متر طول داشته باشد. معمولا این گکوها به شکل خط دار با سایه هایی به رنگ قهوه ای و ته رنگ طلایی و گاهی سفید هستند.
بخش دوم
|
Click this bar to view the full image. |
خانه سازی
برای نگهداری از این گکوهای کوچک میتوانید از جعبه های پلاستیکی کفش با حجم 10 گالن یا از محفظه های بزرگ استفاده کنید. این محفظه میتواند از چوب و یا شیشه ساخته شود. یک محفظه مناسب، باید حداقل 50 الی 60 سانتی متر طول، 30 سانتی متر عرض و 25 سانتی متر ارتفاع داشته باشد. گکوهای پیکتاس با توجه به اینکه درخت زی نیستند و گونه ای کوچک و زمینی هستند، نیازی به ارتفاع زیاد محفظه برای صعود کردن ندارند و چه بسا در صورتی که امکان صعود به ارتفاع بالا را داشته باشند خطر سقوط آنان را تهدید کند. یک تانک با حجم 10 گالن میتواند محیط کافی برای زندگی 3 الی 4 عدد گکو را فراهم کند.
|
Click this bar to view the full image. |
بستر
انواع مختلفی از بستر وجود دارند که میتوانید برای این گکوها از آن استفاده کنید. حوله های کاغذی، کفپوش مخصوص کف کابینت و سنگ های کف از بهترین گزینه ها هستند. استفاده از شن های مخصوص خزندگان که از کلسیم ساخته شده اند و یا هر بستر دیگری که بر پایه کربنات کلسیم ساخته شده باشد گکوی شما را دچار مشکلات سلامتی و سستی و کرختی بدن خواهد کرد. هرگز خطرات بسترهای ساخته شده از کربنات کلسیم را برای خزنده خود فراموش نکنید
بخش سوم
|
Click this bar to view the full image. |
گرمادهی – نوردهی – رطوبت
دمای محفظه در طول روز نباید بیش از 29 درجه سانتیگراد باشد و دمای منطقه آفتاب گرفتن در حدود 31 درجه سانتیگراد باشد. دمای مناسب در طول شب در حدود 25 درجه سانتیگراد است و هرگز نباید دما در مدت شب از 23 درجه پایین تر شود.
روش های متنوعی برای گرمادهی در تانک وجود دارد که میتوانید از هریک از آنها استفاده کنید. استفاده از یک پد حرارتی مخصوص زیر محفظه در کنار یک لامپ 40 واتی گزینه مناسبی برای یک تانک کوچک یا متوسط به شمار میرود. هرگز از صخره های داغ برای گرم کردن محفظه هیچ خزنده ای استفاده نکنید زیرا میتواند در صورتی که از حد مجاز گرم تر شود، قسمت زیر شکم گکو (یا هر خزنده دیگر) را به شدت بسوزاند. گکوی پیکتاس یک خزنده شب فعال است و نیاز به تابش UVB خاصی ندارد. البته برخی از افراد، این گکوها را تحت تابش ضعیفی از نور UVB قرار میدهند.
رطوبت محفظه باید بین 50 الی 80 % ثابت باشد که میتوانید این رطوبت را با آبپاشی کردن روزانه (چند بار در روز) تامین کنید. همواره یک ظرف آب در داخل محفظه (ترجیحا در قسمت گرم) قرار دهید تا علاوه بر کمک به تامین رطوبت، محلی را برای پنهان شدن گکوها ایجاد کند. البته قرار دادن این ظرف به تنهایی نمیتواند تامین کننده رطوبت محفظه باشد.
مخفیگاه
شما باید چندین محل برای مخفی شدن در اختیار گکوهای خود بگذارید. گکوهای پیکتاس در صورتی که در محیط زندگی شان احساس امنیت نداشته باشند به سرعت دچار اضطراب میشوند. شما با قرار دادن محل های مناسبی برای پنهان شدن میتوانید شرایط احساس امنیت را برای آنها فراهم کنید. یک نیمه از نارگیل یا یک ظرف نه چندان عمیق یا یک گلدان که آن را به پشت برگردانده باشید میتوانند مکان های مناسبی برای مخفی شدن گکو به شمار روند که هزینه چندانی نیز برای شما در بر نخواهد داشت. ظروف غذا نیز میتوانند به شکلی باشند که در زیبایی تانک موثر بوده و محلی برای پنهان شدن نیز باشند.
اجسامی که ارتفاع زیادی نداشته باشند مانند پوست درختان و صخره های کوچک، میتوانند محیط مناسبی را برای حرکت و تمرین گکوها فراهم کنند. با توجه به اینکه گکوی پیکتاس، یک خزنده زمینی است استفاده از لوازمی که ارتفاع زیادی داشته باشند میتواند برای این حیوان، خطر سقوط را در پی داشته باشد.
|
Click this bar to view the full image. |
غذا - آب
رژیم غذایی گکوی پیکتاس، اساسا بر پایه جیرجیرک است. شما باید برای ایجاد تنوع در رژیم غذایی از خوراکی های دیگری نظیر کرم های خوراکی (Mealworm)، (فقط برای گکوهای بالای 6 ماه) ملخ (Locust)، کرم ابریشم (Silkworm)، سوسک (Roaches) و کرم روغنی (Waxworm) استفاده کنید. کرم های روغنی دارای چربی بالایی هستند بنابراین از آنها فقط برای فصل جفتگیری گکوها استفاده کنید. فراموش نکنید که حتما 24 الی 48 ساعت پیش از اینکه جیرجیرک ها را به گکو بدهید، باید رژیم غذایی جیرجیرک را سرشار از کلسیم کرده باشید تا رژیم غذایی مناسبی در اختیار گکو قرار گیرد.
همواره اطمینان حاصل کنید که یک ظرف آب تمیز در تمام ساعات شبانه روز در دسترس گکو باشد و این آب را حتما هر روز تعویض کنید.
تعیین جنسیت - تکثیر
تعیین جنسیت کردن گکوها، روش مناسبی است برای اینکه مطمئن شوید دو گکوی نر در کنار یکدیگر نگهداری نمیشوند و بدین شکل از بروز درگیری های غیرضروری جلوگیری کنید. تعیین جنسیت از سن 2 الی 3 ماهگی امکان پذیر خواهد بود. گکوی پیکتاس نر دارای برجستگی بزرگ و کاملا مشخصی در قسمت ابتدای دم (قسمت اتصال دم به بدن) است که نسبت به حیوان ماده، حالتی بلندتر و برجسته تر دارد. بلوغ جنسی در این گونه گکوها در سن 7 ماهگی رخ میدهد.
عمل جفتگیری معمولا در سن یک سالگی گکو امکان پذیر خواهد بود. در صورتی که این عمل پیش از سن یک سالگی اتفاق بیفتد میتواند منجر به ایجاد اضطراب غیرضروری در گکو و مشکلات رشد تخم ها در بدن گکوی ماده شود.
پیش از اقدام به تکثیر، اطمینان حاصل کنید که هر دو گکوی نر و ماده شما در بهترین شرایط سلامتی قرار داشته باشند. هر دو حیوان نر و ماده میتوانند برای مدت یک سال در کنار یکدیگر در یک تانک زندگی کنند. به منظور حفظ سلامتی گکوی ماده، بهتر است که پس از سه بار تخمگذاری، گکوی ماده را از گکوی نر جدا کنید. جدا نکردن گکوی ماده در این شرایط میتواند منجر به مرگ این حیوان شود.
نرها باید جدا از ماده ها نگهداری شوند و زمانی که برای جفتگیری آماده شدند، آنها را در کنار گکوی ماده قرار دهید تا با یکدیگر جفتگیری کنند.
در طول دوره تخمگذاری، حتما رژیم غذایی گکوی ماده را با افزودن مکمل کلسیم و ویتامین اضافی، غنی کنید. همچنین اطمینان حاصل کنید که یک مخفیگاه مرطوب مناسب در این دوره حتما در دسترس گکو باشد. حتی بهتر است که این مخفیگاه دارای اندازه ای بزرگتر از مخفیگاه مرطوب دوره های عادی سال باشد.
گکوی ماده معمولادر هر بار تخمگذاری، یک یا نهایتا دو عدد تخم میگذارد. تخم ها کوچک و دارای پوسته سختی هستند. وقتی که گکوی ماده تخمگذاری کرد، تخم ها باید به دستگاه جوجه کشی منتقل شوند. در زمان جا به جا کردن تخم ها دقت کنید که آنها را نچرخانید زیرا این کار ممکن است باعث غرق شدن بچه های داخل تخم شود. (بهتر است قبل از برداشتن تخم ها، بر روی قسمت فوقانی آنها علامتگذاری کنید تا در طی مسیر از نچرخیدن آنها مطمئن باشید.) تخم ها را در یک محفظه با بستر خاک مخصوص مرطوب (damp vermiculite) و نهایتا در درون دستگاه جوجه کشی قرار دهید. تخم ها را باید به مدت 50 الی 60 روز در دمای 28 الی 30 درجه در دستگاه جوجه کشی قرار دهید.
مراقبت از بچه های تازه از تخم خارج شده
نگهداری از بچه گکوهایی که به تازگی از تخم خارج شده اند تقریبا مشابه گکوهای پیکتاس بالغ است اما نیاز به اندکی مراقبت بیشتر است. پس از خروج از تخم، باید بچه ها را رها کنید تا به طور کامل کیسه داخلی تخم، جذب شود. پس از جذب کامل کیسه، میتوانید بچه ها را به محفظه کوچکی منتقل کنید. یک جعبه پلاستیکی کوچک میتواند گزینه مناسبی برای این کار باشد. اگر محفظه ای که برای این منظور از آن استفاده میکنید بیش از حد بزرگ باشد باعث مضطرب شدن بچه گکوها خواهد شد. در این مرحله باید فقط از حوله های کاغذی به عنوان بستر استفاده کنید زیرا هر بستر دیگری امکان ایجاد انسداد در سیستم گوارش گکو را خواهد داشت. ضمنا در این مرحله، حتما به سرعت بقایای مدفوع گکوها را از محفظه خارج کنید.
اطمینان حاصل کنید که مکان های مناسبی برای پنهان شدن بچه گکوها در دسترس آنها قرار داشته باشد. بچه گکوها موجوداتی بسیار ظریف هستند و میتوانند به سرعت مضطرب شوند. به عنوان طعمه نیز باید از کریکت های کوچک با تعداد کم، استفاده کنید. جیرجیرک های سر سوزنی با اندازه 0.5 الی 1 سانتی متر برای این منظور مناسب هستند. آب تازه و تمیر نیز باید همواره در دسترس بچه گکوها باشد.
مترجم : محمد مسعود کشوری
منبع : herpcenter.com
.