آلودگی با باکتری دیفتری:
قورباغه ها به توکسین و باکتری دیفتری، درصورتی که پس از تزریق در حرارت 37 درجۀ سانتیگراد قرار گیرند، حساسیت نشان می دهند و عارضۀ فلجی در حیوان ظاهر می گردد. در حرارتهای پایین آثاری از بیماری در حیوان دیده نمی شود، در حالی که باکتری را در خود دارد و انتقال می دهد. به این ترتیب در مورد این آلودگی قورباغه ها می توانند منشاء خوبی برای انتشار بیماری باشند.


آلودگی با ویروسها:
گزارش دقیقی در مورد بیماریهای ویروسی قورباغه هنوز ارائه نشده است ولی آنچه مسلم است این دسته از حیوانات می توانند انواع ویروسهای بیماریزا را برای انسان و حیوان، هم از محیط و هم از طریق حشراتی که صید می کنند، دریافت کرده و به صورت ناقل آنها را انتقال دهند.
بنگ (Bang) در سال 1908 مشاهده نمود که ویروسهای تومورزا که در طیور، سگ، گربه، موش، خرگوش، میمون و انسان تولیدتومورهای خوش خیم می کنند، در قورباغه نیز این تومورها را تولید می کنند، بنگ معتقد است که قورباغه ها می توانند حیوان و انسان را با این ویروسها مبتلا سازند.


آلودگی با تک یاخته های انگلی:
تک یاخته ها بخصوص آنها که دارای تاژک و مژه هستند همه جا یافت می شوند. در قورباغه ها تک یاخته های انگلی، بسیار وجود دارد هرچند که می توان انواع مختلف آنها را از قورباغه ها جدا کرد، ولی تاکنون گزارشی از انتقال تک یاختۀ انگلی از قورباغه به انسان ارائه نشده است. برخی از تک یاخته هلیی که در قورباغه تولید بیماری می کنند، عامل بیماریزا در انسان و حیوانات نیز هستند با توجه به این نکته که گونه ها با یکدیگر تفاوت دارند در حالی که ممکن است از یک جنس باشند.
بطور کلی اختصاصی بودن تک یاخته ایها به یک میزبان تقریبا یک اصل اساسی است که در اکثر خانواده ها این انگلها مشاهده می شوند و کمتر دیده شده است که یک نوع تک یاخته در دو حیوان تولید بیماری نماید.