ما در حقیقت می بینیم که تمام سیاره بسوی چیزی که ما "نقطۀ برگشت ناپذیری" می نامیم درحال حرکت است، این نقطه جایی است که ما کنترل را از دست می دهیم و هیچ کس نمی تواند واقعا به ما بگوید که دقیقا چه چیزی قرار است رخ دهد، بجز اینکه قرار است فاجعه بزرگ باشد، قرار است حتی به آلایندگی بیشتر منجر شود و ما قادر نخواهیم بود آنرا معکوس کنیم. بررسی های علمی از سراسر دنیا به این نتیجه رسیده اند که چرخۀ تولید و مصرف محصولات حیوانی مستقیما مسئول گرم شدن سیاره مان است و پی آمدهای تغییرات اقلیمی انسان ها، حیوانات و محیط زیست را به وحشت می اندازد. کلاهک یخی قطبی در حال آب شدن است، سطح دریاها درحال بالا آمدن است، خشکسالی ها، سیل ها و رویداد های آب و هوایی شدید با فراوانی فزاینده درحال وقوع هستند و آب آشامیدنی بسرعت کمیاب می گردد. اگر این چرخه را متوقف نکنیم...
تغییرات اقلیمی غیر قابل کنترل، به یک واقعیت تبدیل خواهد شد، بطوریکه بشریت قادر نخواهد بود سیاره مان را نجات دهد.






در این مقاله ما نشانه های بحرانی متعددی را بررسی خواهیم کرد که نشان می دهد ما در شرف فاجعه هستیم و نیاز داریم تا عمل فوری و سریعی را برای تصحیح مسیر کنونیمان در پیش گیریم. یکی از مشکلات واقعی که ما اکنون با آن روبرو هستیم تعداد افراد نسبت به مقدار زمین برای تولید غذا است که آن افراد را قادر می سازد تا زندگی کنند. بنابراین، فشاری که ما بر زمین و آب وارد می آوریم بیش از هر چیزی بشدت بالا است، زیرا پرورش گیاهان و پرورش غذا برای حیوانات چیزیست که بار بیشتری را بر کشاورزی تحمیل می کند و به حیوانات اساسا به منظور تغذیۀ انسان ها غذا داده می شود.

Click this bar to view the full image.

کتاب سال ۲۰۱۰، "دام در یک چشم انداز درحال تغییر" نوشتۀ "هنینگ استینفیلد"، رئیس بخش اطلاعات دام، تحلیل منطقه ای و شعبۀ سیاست سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل و دیگر متخصصان حقایق واضح زیر را دربارۀ اینکه چگونه دامداری، سیاره مان را گرفتار کرده است، ارائه می دهند:

• تولید دام، بیش از یک چهارم خشکی زمین را اشغال می کند
• تولید غذای دام، حدود یک سوم کل زمین قابل کشت زمین را مصرف می کند
• تنها یک سوم مواد مغذی که به دام خورانده می شود جذب می شود؛ فضولات حاصله از دام بشدت زمین و آب را آلوده می کند


مقادیر عظیمی از منابع برای ادامۀ رژِیم گوشتخواری مورد نیاز است؛ برای گاو و دیگر حیوانات، غلات بسیار زیاد و مواد شیمیایی بسیاری نیاز است، اغلب نیازمند تبدیل زمین است. بنابراین تکیه بر حیوانات شیوۀ بسیار ناکارآمدی برای تغذیۀ خودمان است.مقدار غلاتی که برای تغذیۀ دام در سراسر دنیا استفاده می شود می تواند به آسانی نزدیک به دو میلیارد نفر را تامین کند و به کمبود جهانی غذا خاتمه دهد. مقیاس بزرگ تخریب جنگل ها برای ایجاد چراگاه برای چرای دام و پرورش غذای دام هشدار دهنده است و زمانیکه زمینی از درخت تهی گردد، دیگر نمی تواند بعنوان چاه کربن عمل کند.

بر حسب انتشار گازهای گلخانه ای و قطع درختان زمین برای چرای گاو و دیگر پستانداران نشخوار کننده، دامداری مقدار عظیمی از متان و نیتروژن اکسید را تولید می کند که سبب فرسایش خاک، آلودگی راه های آبی می شود و تاثیرات زیان آور بسیاری از مدیریت و مصرف دام وجود دارد. بنابراین، بطور کلی مصرف گوشت، رد پای بوم شناختی بر حسب مصرف آب، آلودگی هوا، انتشار گازهای گلخانه ای، تنزل خاک، و غیره، این مشکلات زیست محیطی بطور عظیمی توسط صنعت گوشت تشدید می گردد.

در آبان ماه سال 1389، صفر قلی خواجه، مدير‌كل منابع طبيعي و آبخيزداري استان گلستان‌ توليدات گوشت را يكي از عوامل تخريب جنگل‌ها اعلام كرد و تصريح كرد کهگرم شدن كره زمين، تغيير اقليم و رژيم غذايي سوق به سمت غذاهاي گياهي را در بشر افزايش داده است.ساليانه مقدار 283 گيگاتن دي‌اكسيدكربن در جنگل‌هاي دنيا ذخيره مي‌شود كه از اين ميزان 2.6 تن جذب و 1.6 گيگاتن در اثر تخريب جنگل‌ها از بين مي‌روند. وي سهم جنگل‌هاي كشور را از اين ميزان 28 ميليون تن اعلام كرد كه جنگل‌هاي شمال ايران نيز 15 ميليون تن دي‌اكسيدكربن در طول سال توليد مي‌كنند.

Click this bar to view the full image.

در مقالۀ سال ۲۰۰۹ "دام و تغییرات اقلیمی" که در مجلۀ "ورد واچ" منتشر شد، تخمین می زند که بیش از ۵۱ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی تولید شده توسط انسان از تولید و مصرف دائمی محصولات حیوانی ناشی می گردد. تلاشهایی که در گذشته به منظور کاهش گرمایش جهانی صورت می گرفت، عمدتاً بر کاهش آلاینده های دی اکسید کربن، متمرکز بود. اما اینک میدانیم با وجودیکه کاهش دی اکسید کربن بسیار ضروری است، اما اگر تمام جهان نیز به اقتصاد و زندگی عاری از کربن روی آورند، باز هم هزاران سال طول میکشد تا این گاز از اتمسفر از بین برود.


در حال حاضر، این مسئله بقدر کافی نشان داده نشده است. ما بیشتر به آلایندگی های ناشی از خودروها یا صنعت توجه می کنیم، اما دام نیز در ایجاد آلایندگی نقش دارد. بیشتر تمرکز بر دی اکسید کربن است، اما باید به تمام گازها توجه کنیم. مهم است که بر گازهای دیگر غیر از دی اکسید کربن تمرکز کنیم.

عملیات تغذیۀ حیوانات محبوس شده یا "سی ای اف او" ۴۰۰ گاز مختلف تولید می کند، که شامل گازهای جوی دارای عمر کوتاه سولفید هیدروژن، نیتروژن اکسید و متان می باشد، که تمام آنها اثر قدرتمندی بر گرمایش جهانی دارد. در طول یک دورۀ ۲۰ ساله، متان بتنهایی ۷۲ برابر از دی اکسید کربن در گرمایش جهانی قوی تر است. بزرگترین منبع انتشار متان بواسطۀ پیدایش انسان، صنعت دام است و ما حتی بطور صحیح مقدار متانی را که این صنعت آزاد می کند بحساب نیاورده ایم.

در ژوئن سال ۲۰۱۰ دانشمندان در دانشگاه میسوری، آمریکا، به این نتیجه رسیدند که روشی که توسط آژانس حفاظت زیست محیطی آمریکا استفاده شده تا انتشار متان از گودال ها و مردابهای فضولات حیوانی را اندازه گیری کند، که برخی اوقات میلیون ها لیتر فضولات حیوانی از کارخانه های دام را در خود دارد، مقدار واقعی آزاد شده که تا ۶۵ درصد می رسد را کم تخمین زده اند.


از اینرو رانندگی کمتر و استفاده از لامپ های کم مصرف، با اینکه انتخاب خردمندانه ای است اما نمی تواند بسرعت سیاره مان را مانند توقف جنونی که همان پرورش دام است، خنک گرداند، پرورش دام یک فعالیت غیر لازم است که حیات همگان را بر روی زمین بخطر می اندازد.

بنابراین، اینها سال هایی هستند که ما حق انتخاب داریم، ما می توانیم از نقاط برگشت ناپذیری عبور کنیم یا نکنیم. اما اگر شروع به دیدن چیزهایی مانند تخریب اکوسیستم آمازون یا ذوب ورقه های یخی گرینلند، کنیم آنگاه می فهمیم که کودکانمان انتخابهایی را که ما امروز داریم نخواهند داشت.




بخاطر این حقایق، چطور برای مثال همبرگرها، با چنین قیمتهای ارزانی فروخته می شوند؟ دلیل عمده یارانه های دولت است که هزینه های واقعی تولید گوشت را می پوشاند و مصرف کنندگان را نسبت به این مسأله ناآگاه نگاه می دارد که در واقع آنها با هر لقمۀ گوشتی که می خورند در حال بلعیدن منابع گرانبهای زمین هستند. در خصوص این مسئله، چهارمین نسل گاو دار آمریکایی "هاوارد لایمن" که به رژیم کاملا گیاهی وگان روی آورده و در فیلم "با حقیقت گوشت روبرو شوید" صحبت کرده است (به قسمت تولیدات کانون انسان پاک، زمین پاک مراجعه فرمایید) می گوید: "در آمریکا ما می توانیم یک همبرگر را به قیمت ۷۹ سنت بخریم. اگر مالیات دهندگان آمریکایی در دادن یارانه به صنعت گوشت گاو شرکت نمی کردند، همان گوشت همبرگر بیش از ۱۲ دلار قیمت داشت. اگر مالیات دهندگان به غلات، آب آبیاری، برق و چرا بر زمین های عمومی، یارانه اختصاص نمی دادند، هر پوند گوشت امروزه در آمریکا ۴۸ دلار قیمت داشت."

Click this bar to view the full image.

در مرداد ماه سال 1389، روزنامۀ همشهری خبری با عنوان "کسب و کار پر زیان دامداران برای طبیعت ایران" را منتشر کرد که در این گزارش معاون مناطق مرطوب و نیمه‌مرطوب سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، خسارت ناشی از وجود 3میلیون و 80 هزار واحد دامی در جنگل‌های شمال را سالانه 320 میلیارد تومان اعلام کرد و افزود: این درحالی است که درآمد این دام ‌ها، سالانه 31 میلیارد و 900 میلیون تومان برآورد می‌شود.


ما همان کسانی هستیم که به این صنعت پول می پردازیم تا همچنان به خلق این مشکل ادامه دهند و گوشت، ماهی و مانند آن را تولید کنند، با پول مالیات مان که با زحمت کسب کرده ایم و صرف دادن یارانه به آنها می شود. و این همه در حالی است که ما از بیماری؛ از دست رفتن جانها، ماتم عزیزان از دست داده، اعضای خانواده؛ از دست رفتن خوشبختی؛ از دست دادن پول به علت رژیم حیوانی رنج می بریم. مسلماً دولت می تواند میلیاردها دلاری را که اکنون صرف یارانۀ دام می شود برای کمک به دامداران در جهت تغییر رویه به کشت سبزیجات و میوه جات ارگانیک به کار گیرد. دولت می تواند از این ابزارهای توانمند خود برای اشاعه ی کمپین هایی در مورد جایگزینهای گیاهی، ممنوعیت گوشت و قوانینی برای کمک به تغییر رویه ی مردم به کشاورزی و مصرف محصولات وگان ارگانیک استفاده کند. روی آوردن جهانی به رژیم گیاهی می تواند حتی پول هنگفتی را برای سران دولت ها باقی بگذارد:

Click this bar to view the full image.

پژوهش انجام شده توسط آژانس ارزشیابی زیست محیطی هلند کشف کرد که تغییر رژیم غذایی مردم دنیا، هزینه مقابله با گرمایش جهانی را کاهش می دهد:

· هزینه کاهش گازهای گلخانه ای اتمسفر تا سال ۲۰۵۰، ۴۰ تریلیون دلار است.
· کاهش مصرف گوشت در سطح جهانی، ۵۰% کل هزینهمقابله با گرمایش جهانی را کاهش می دهد.
· توقف مصرف گوشت در سطح جهانی می تواند ۷۰% کل هزینه را کاهش دهد.
· توقف کل محصولات حیوانی در سطح جهانی می تواند هزینه مقابله با تغییرات اقلیمی رابیش از ۸۰%کاهش دهد


یک گیاهخوار می تواند انتشار کربن را تا 1.5 تن در سالکاهش دهد!یک رژیم گیاهی بدون گوشت، ردپای کربنی را به میزان زیادی کاهش میدهد. در طی یک سال، به ازای هر نفر:

· آلاینده های ناشی از مصرف گوشت برابر با رانندگی یک خودرو به مسافت ۴۷۵۸ کیلومتر است.
· آلاینده های یک رژیم گیاهی، برابر با رانندگی به مسافت ۲۴۲۷ کیلومتر است که حدود ۵۰% کمتر است.
· آلاینده های ناشی از یک رژیم کاملا گیاهی فاقد هرگونه مواد حیوانی برابر با رانندگی به مسافت ۶۲۹ کیلومتر است که ۸۷% کمتر از آلاینده های رژیم گوشتی است.
· آلاینده های یک رژیم وگان ارگانیک، معادل با رانندگی به مسافت ۲۸۱ کیلومتر است که ۹۴% کمتر از آلایندگی های یک رژیم گوشتی است.


مشاور ارشد سیاسی برنامۀ توسعۀ سازمان ملل و دکتر گیاهخوار وگان "چارلز ایان مک نیل" قبول دارد که فراهم کردن پول برای صنعتی که تنها خانۀ ما را نابود می کند کاملاً بیهوده است:
برای رویارویی با بزرگترین چالشی که بشریت تا کنون با آن روبرو بوده، لطفاً بعنوان یک سفیر برای سیارۀ مان عمل کنید و این پیام فوری را پخش کنید، که اگر همۀ ما شیوۀ زندگی ارگانیک گیاهی را بکار ببریم، تضمین می کند که هیچوقت به نقاط برگشت ناپذیری که منجر به تغییرات اقلیمی غیر قابل کنترل می شود، نخواهیم رسید. همۀ ما می توانیم نقش قهرمان سیاره ای را ایفا کنیم و دوستان و خانواده هایمان را آگاه کنیم که رژیم گیاهی مهم ترین قدم برای حفاظت از کره زمین است که می توانیم برداریم. اخبار خوب راه حل رژیم گیاهی وگان را می توانید از طریق اینترنت، ایمیل، مجلات و برنامه های مدرسه پخش کنید. اینکه بگذارید شرکت ها بدانند که ما تنها خواستار محصولات غیر حیوانی هستیم نیز مهم است.

مشاور ارشد سیاسی برنامۀ توسعۀ سازمان ملل و دکتر گیاهخوار وگان "چارلز ایان مک نیل": "من یک وگان هستم، بیشتر خام گیاهخوار هستم و از تاثیر آن بر سلامتی شخصیم بسیار تحت تاثیر قرار گرفته ام،بلکه بطور مساوی و مهم و شاید حتی بسیار مهم تر از آن تاثیر رژیم وگان بر سیاره است و یکی از دلگرم کننده ترین چیزهایی که کشف کرده ام رفتار مشابهی است که مزایای زیادی برای سلامت شخصی ام ایجاد می کند و همچنین ارزشی را برای سیاره بر حسب کاهش ردپای کربن من ایجاد می کند."

همۀ ما انتخاب های فردی داریم؛ در واقع، انتخاب های فردی و جمعی ما با گزینه هایی که ارائه می شوند، مرتبط هستند. اگر ما گزینه های گیاهخواری و وگان را در رستوران ها و خواربار فروشی ها درخواست کنیم، می توانیم چیزهای در دسترس را تغییر دهیم. همچنین می توانیم از طریق فراهم کردن فروشگاه های ارگانیک، برای محصولاتی که بطور محلی تولید می شوند، فروشگاه ها را تغییر دهیم، پس ما بطور انفرادی و جمعی می توانیم بر نحوۀ ادارۀ فروشگاه ها تاثیر بگذاریم. این مسئولیت فردی هر یک از ما است؛ لازم است که در شیوۀ زندگیمان انتخاب هایی کنیم. بسیاری از ما فکر میکنیم، "خب، من تنها یک نفر هستم، این تغییری ایجاد نخواهد کرد." ماهاتما گاندی و رهبران بزرگ دیگر نشان داده اند که یک نفر تغییر ایجاد می کند و هر یک از ما و تعهداتی که می دهیم و شیوۀ زندگی کردنمان سرمشقی را برای دیگران ایجاد می کند.