صفحه نخست » گربه » اطلاعات عمومی درباره گربه » اسب

بعد از اینکه آموختیم چگونه باید با یک اسب ارتباط برقرار کنیم حالا نوبت به آشنائی با لوازم و مایحتاجات یک سوارکار می رسیم.. تمام سوارکاران بایستی با طرز کار، نصب و استفاده صحیح از کلیه لوازم و تجهیزات سوار کاری مطلع و آگاه باشند... وسایل کاربردی: کله گی،افسار،دهانه(ابخوری)،دست جلو،زین که خود زین دارای رکاب، تنگ، بندرکاب ،تشکیل شده بعلاوه خود زین،عرق گیر،جل،و...






افسار:

از تسمه های چرمی تشکیل شده که آبخوری و دستجلو به آن متصل می شوند و افسار روی سر اسب قرار می گیرد که در مهارت بعدی با نحوه قرار دادن و کار با آن آشنا خواهید شد.

افسار شامل قطعات زير است :

1- بالاسري ( كلگس )
2- حلقه ( سگك )
3- بند يا تسمه گونه
4- زيرگلوئي
5 - رودماغي
6 - قسمت اتصال زيرگلوش به رودماغي
7 - حلقه بست


آبخوری:

یک تکه فلزی است که انواع گوناگون دارد با اندازه های گوناگون و کاربرد گوناگون که هر کدام به نوعی در دهان اسب اثر می کنند..آبخوری مهمترین قسمت یک دهانه است.آبخوری هایی که میله نازک داند نسبت به انواع ضخیم موثر تر اند.آبخوریهای پوشش لاستیکی فشار ملایمی به دهان اسب وارد می کنند.آبخوری پلهام برای اسبان با حساسیت کم کناسب تر بوده که دارای دو جفت دستجلو ست که اثر هر کدام متفاوت از دیگری می باشد، در ضمن می توان حلقه های هر طرف را با یکدیگر جفت کرده و به وسیله یک جفت دستجیو اسب را کنترل کرد. (آبخوری لاستیکی میله ای،آبخوری تخم مرغی،آبخوری پلهام،آبخوری دی،هویز) که هر کدام برای کارآئی متفاوت دارند.


آبخوري از قسمتهاي چرمي و فولادي ساخته شده است و شامل قطعات زير مي‌باشد :

1- كلگي
2- پيشاني بند اسب
3- بند يا تسمه گونه آبخوري
4- تسمه يا بندگونه رودماغي
5- رودماغي
6 - زرگلوئي
7 - حلقه آبخوري، لگام آبخوري
8 - دستجلو

آبخوري انواع مختلف دارد از جمله :

1- آبخوري بوشر
2- آبخوري سوزني
3- آبخوري ساده 6 - آبخوري نوع زيتوني ( يا سانيتليس )
4 - آبخوري وردن
5 - آبخوري بيلو
6 - آبخوري نوع زيتوني ( يا سانيتليس )

زین:

زین مناسب باعث تعادل و راحتی اسب و قرار گرفتن صحیح و هماهنگی سوارکار با اسب می شود.زین باید وزن سوارکار را به طور مساوی روی عضلات طرفین ستون مهره ها پخش کند.قسمتهای گوناگون یک زین به خصوص اسکلت اصلی سبب حفظ سوار کار روی زین می شود.زین از صدمه رسیدن به ستون فقرات اسب جلوگیری می کند و در هنگام حرکت آرامش خاصی به اسب می دهد..شکل زین در نوع سواری موثر است..زین دارای طرح ها و انواع مختلفی است و هر کدان برای سواری مشخصی ساخته شده اند.


زین دارای قسمتهای قاچ جلو و عقب و برگ زین و بالشتک می باشد..
زین در اطراف يك قسمت مخصوص كه قربوس ناميده مي‌شود ساخته شده و شامل قسمت هاي زير است :


1- قربوس يا قلطاق
2 - بالشتك زين
3 - محل نشست
4 - برگه رويادامن
5 - قاچ جلوزين
6 - قاچ عقب زين
7 - حلقه آويزركاب
8 - برگه زين
9- بند ركاب
10 - ركاب ( قسمت فلزي )

ركاب شامل قسمت‌هاي زير است :

چشمي ( شكاف ) ركاب
شاخه‌هاي ركاب
طارمي آهكي ركاب

قسمت های زین:

1 - قاچ عقب زين
2 - محل نشست يا خانه زين
3 - بالشتك زين
4 - پوشش حلقه‌ها ( سگك‌ها )
5 - سرتنگ 11 - برگه زين
6 - برگه‌هاي سرتنگ
7 - تنگ
8 - محل بند ركاب
9 - قاچ جلو
10 - بالشتك زين
11 - برگه زين

رکاب:

توسط بند چرمی به نام بند رکاب به زین متصل می شود و خود رکاب از جنس فلزی است و پلاستیکی..رکاب بر اساس قد سوارکار تنظیم می شود که محلی است که پا را داخل آن قرار می دهیم.که برای سواری خوب باید اندازه رکاب ها مناسب و صحیح باشد.

تنگ :

یک بند چرمی است که برای متصل کردن و محکم کردن زین در روی بدن اسب استفاده می شود.

تسمه زیر گردن اسب ( تعلیمی):


وسیله ای است که بعنوان تسمه زیر گردن به تنگ زین متصل می شود و دهانه از آن می گذرد مورد استفاده قرار می گیرد.این وسیله از بلند کردن سر توسط اسب یا سر دست زدن اسب به مقدار زیاد جلوگیری می کند.

عرق گیر:

قبل از اینکه زین را در جای خود قرار دهند عرق گیر را زیر زین قرار می دهند و معولا زین را همراه با عرق گیر استفاده می کنند.از جنس ابر است که توسط پارچه ای به عنوان روکش روی آن دوخته شده است.

جل:





یک ملحفه ضخیم یا معمولا مقاومی است که جنس های متفاوت دارد دوخته می شود و در زمان استراحت به خصوص در فصول سرد بر روی بدن اسب بسته می شود و در هنگام سواری از بدن آن باز می شود..نقش مهمی در گرم نگه داشتن بدن اسب دارد.
البته در آموزش مهارت سوم به تفصیل به معرفی وسایل تیمار اسب و نحوه استفاده از وسایل مورد استفاده و بستن و قرار دادن صحیح هر کدام خواهم پرداخت.

آشنائی با لباس مناسب سوارکاری:

مهمترین پوشش سوار کار کلاه ایمنی است.کلاه باید سبک استاندارد و مناسب و محکم باشد.چکمه ها یا کفش سوار کار باید حتما پاشنه دار باشد و ساق بلند که هم از سر خوردن پا در داخل رکاب جلو گیری کند و هم از قوزک پا مراقبت کند.معمولا چکمه های سوار کاری یا از جنس چرم اند و یا از جنس لاستیکی که ساق بلند دارند.چکمه های پلاستیکی ارزانتر از چکمه های چرمی اند و تمیز کردنشان نیز راحتتر است.شلوار سوار کاری باید کشباف باشد تا به پا ها بچسبد و راحت باشد نه تنگ،تا در اثر سائدگی به زین چروک نشود و پاها آزرده نشوند...ضروری ترین لباس برای سواری چکمه و کلاه است و شلوار مناسب البته برای تمرین نوع لباس دلخواه است و لباس مخصوصی نمی خواهد..اما لباس رسمی سوار کاری در مسابقات علاوه بر شلوار و چکمه وکلاه مناسب لباس مخصوص خود را دارد.که معمولا یک ژاکت یا کت مخصوص است که روی پیراهن می پوشند..در سوارکاری انگلیسی لباس رسمی علاوه بر آنهایی که در بالا گفته شد از دستمال گردن نیز استفاده می کنند.معمولا از دستکش های پنبه ای و چرمی نیز در مسابقات استفاده می شود.