کم خونی معمولا با کاهش قابل ملاحظه ای ازتوده  سلولهای  قرمز خون RBC ,  و هموگلوبین وpcv  مشخص می گردد.

زمانی که کم خونی اتفاق می افتد کاهش و تخریب ساختار RBC ها و کمبود تولید آنها از مغز استخوان صورت می گیرد.

انواع کم خونی به 2 دسته قابل درمان و غیر قابل درمان تقسیم بندی می شود.:

در نوع قابل درمان مغز استخوان به نیاز بسیار زیاد RBC  پاسخ داده و آنها را تولید می نماید.

کم خونی های که در اثر خونریزی و یا همولیز حادث می شوند قابل درمان هستند.اما کم خونی های ناشی از کاهش اریتروپویتین و فعالیتهای غیر نرمال مغز استخوان ایجاد می شود معمولا جبران ناپذیرند.

علائم کلینیکی:

علائم کم خونی حیوانات بسته به درجه کم خونی و زمان آن(حاد و یا مزمن ) متفاوتند.در کم خونی حاد چنانچه ادامه یابد شوک و حتی مرگ  اتفاق می افتد.

درکم خونی حاد تاکی کاردی(افزایش ضربانات قلب) کم رنگ شدن غشاهای مخاطی(مثل مخاطات واژن لثه  .بافت ملتحمه چشم و .....) ضعیف شدن نبض و کاهش فشار رگها دیده میشود.

چنانچه کم خونی در اثر خونریزی باشد عامل این خونریزی می تواند ضربه یا تروما باشد که باعث خونریزیهای داخلی و یا خارجی می گردد.همچنین  پارگی وتومورهای طحال  عفونتهای سیستمیک زخم ها و انگلها (داخلی و خارجی) و....از دیگر عوامل کم خونی هستند.

در کم خونی مزمن علائم به کندی و به آهستگی نمایان می شوند و بی حال و ضعف و بی اشتهایی از علائم آن هستند. اینگونه بیماران علائم مشابه  کم رنگ شدن مخاطات  تاکی کاردی(افزایش ضربانات قلب) و گاهی ممکن است بزرگ شدن اندازه طحال و یا صدای مرمر قلب یافت می شود.

تشخیص کم خونی در حیوانات:

داشتن تاریخچه ای از عواملی که می توانند باعث کم خونی شوند از جمله:مسمومیتهایی با بعضی از گیاهان و یا فلزات سنگین ونیز احتمال خوردن جوندگان و موشهایی که با سموم مختلف مرده اند..همچنین سابقه ای از درمانهای دارویی

،واکسیناسیون،سابقه مسافرت، و یا بعضی بیماریهای دیگر.

یک آزمایش کامل خون که شامل تعیین میزان پلاکتها و رتیکولوسیتها  می تواند درجه کم خونی و پاسخ مغز استخوان را مشخص نماید.

تهیه یک اسمیر خونی می تواند اشکال غیر طبیعی و اندازه   RCB را معین کند .