ربه‌ها می‌توانند طى مراحل بلوغ، و حتى هنگام تولد ناشنوا شوند (ناشنوایی گربه ها می تواند مادرزادی باشد). ناشنوایی گربه ها به صورت مادرزادى مى‌تواند اینگونه باشد که گربه با ساختمان گوش طبیعى متولد شود، اما بعد از چند روز، ساختار داخلى گوش دچار تغییر شوند.
ژن ناشنوایی گربه ها (Deafness in Cats) در نزدیکى ژن رنگِ سفید مو و چشمان آبى است. اغلب، زمانى که یک ژن به ارث مى‌رسد، دیگر ژن‌هاى نزدیک آن هم به ارث می‌رسند. پس، گربه‌اى با ژن رنگ پوشش سفید بیشتر مستعد دریافت ژن ناشنوایى است.

مشخصا براى بروز ژن ناشنوایی گربه ها به صورت مادرزادى، به بیش از یک ژن نیاز است، پس ما نتیجه می‌گیریم که بیشتر بچه گربه‌هاى سفید ناشنوا نیستند بلکه بیشتر گربه‌هاى ناشنوا سفیدند. گربه‌هاى سفید رنگ با سه نوع رنگ چشم آبى، زرد یا آبى – زرد ممکن است دچار ناشنوایى شوند.

به طور معمول گربه‌هایى با حداقل یک چشم آبى بیشتر تحت تاثیر هستند. ناشنوایی گربه ها (Deafness in Cats) که بعضا ممکن است به صورت مادرزادی باشد ممکن‌است کاملا ناشنوا نباشند یعنى یک گوش طبیعى باشد و گوش دیگر ناشنوا. گربه‌اى با یک چشم آبى و یک چشم زرد هم ممکن است در سمت چشم زرد، شنواى طبیعى و در سمت چشم آبى ناشنوا باشد.

این گربه‌هاى با ناشنوایی مادرزادى، بهتر است جفت‌گیرى نکنند چراکه احتمال تولد بچه گربه‌هاى ناشنوا از آنها زیاد است. درمجموع همه گربه‌هاى سفید حتى با رنگ چشم آبى ناشنوا نیستند. بسیارى داراى شنوایى طبیعى و یا حداقل داراى یک گوش شنوا هستند و تنها احتمال ناشنوایى در این گربه از سایر گربه‌ها بیشتر است.

شیوع ناشنوایی گربه ها چگونه است؟
آیا گربه‌هایى با یک رنگ خاص نسبت به سایر گربه‌ها، بیشتر تحت تاثیر ناشنوایی هستند؟