اصطلاح هیگروما به هر نوع تورم بافتی مزمن گفته می شود که حاوی مایعات غیر عفونی بوده و توسط بافتی سخت احاطه شده باشد. هیگروما اغلب دراثر فشارهای مداوم به بافت نرم بر روی برجستگی های استخوانی بدن مانند آرنج دست و یا پاشنه ی پا ایجاد می شود و متداول ترین آن، هیگرومای ناحیه ی آرنج است که به شکل یک برجستگی در ناحیه ی پشتی- جانبی آرنج دیده می شود.
این عارضه اغلب به علت ضربه های مزمن و مکرر به صورت دو طرفه در هر دو دست رخ می دهد و اغلب فاقد درد می باشد و در اکثر سگ های جوان در سنین ۶ الی ۱۸ ماهگی اتفاق می افتد و بروز آن در نژادهای بزرگ متداول تر است. هیگروما ممکن است در سگ های مسن تری که مشکلات عصبی- عضلانی دارند نیز رخ دهد، اما بروز آن در سنین کمتر از ۲ سال متداول تر است.

در بسیاری از موارد هیگروما در سگ هایی اتفاق می افتد که بر روی سطوح سفت و سخت، مانند زمین آسفالت شده، نگهداری می شوند. به این ترتیب که ابتدا زخمی در ناحیه‌ی آرنج ایجاد شده و سپس به علت اختلال خونرسانی به محل، هیگروما تشکیل می شود.
سگ هایی که پوست نازک و چربی زیر جلدی اندکی دارند مستعدترند. برخی بیماری های ارتوپدی که باعث می شوند حیوان به هنگام نشستن بر روی جناغ سینه، فشار بیشتری به مفصل آرنج خود وارد سازد، می تواند باعث تشکیل هیگروما گردد. هیگرومای مفصل آرنج ممکن است در اندازه های مختلف باشد و با ضربه های مکرر، بزرگتر و ضخیم تر خواهد شد.

هیگروما به خودی خود عفونی نیست و فاقد هر گونه میکروب می باشد، مگر آنکه در طی دست کاری و تلاش برای تخلیه ی مایعات داخل آن باعث ورود و تجمع، باکتری به داخل آن شود. هیگرومای عفونی، گرم و دردناک می شود. اگر هیگروما کوچک و فاقد درد باشد، معمولاً مشکل خاصی برای حیوان ایجاد نمی کند و تنها از نظر زیبایی ظاهری مورد پسند نیست.
درمان اصلی برای هیگرومای آرنج، برطرف کردن علت آن است. ممانعت از تکرار ضربه های وارده به آرنج، مهمترین مسأله است. بهترین اقدام، تهیه بستری نرم برای حیوان و لایه گذاری ضخیم و مناسب در سطح محل استراحت حیوان می باشد. بانداژ ناحیه آرنج در موارد مزمن هیگروما از آن نظر که مانع تماس آرنج با زمین و اعمال فشار مستقیم بر این ناحیه می شود می تواند کمک کننده باشد.
هیگروماهای تازه تشکیل اغلب در صورت اصلاح بستر و مراقبت های لازم به تدریج از بین خواهند رفت. تنها درمورد هیگروماهایی که اندازه ی کوچکی دارند، برداشت کامل آن توسط جراح امکان پذیر است. تخلیه ی مایعات داخل هیگروما اغلب فایده ی چندانی ندارد و حتی ممکن است باعث ورود باکتری و ایجاد عفونت شده و اوضاع را بدتر کند.
تنها در صورتی که هیگروما عفونی شده و علائم گرمی و دردناکی در آن مشاهده شود، و یا هنگامیکه مجرای ترشحی از آن به بیرون تشکیل شده باشد، انجام عمل جراحی ضروری است. عفونت هیگروما توسط زهکشی مایعات آن و استفاده از آنتی بیوتیک های مناسب، درمان می شود. مراقبت از حیوان و نگهداری بانداژها بعد از جراحی به طور معمول مشکل بوده که بروز زخم و برگشت هیگروما از عوارض احتمالی خواهد بود