د. 




اگرچه برخی از گونه‌های «نهنگ‌های پوزه منقاری» جثه‌ای سه برابر فیل‌ها دارند اما این نهنگ‌ها به دلیل توانایی شنا کردن در اعماق اقیانوس‌ها و داشتن عادت‌های منحصر به فرد به ندرت در دریاها مشاهده می‌شوند. 




به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اینترنتی مونگابی، «نهنگ پوزه منقاری» نخستین بار در سال 1963 میلادی مشاهده شد. نامگذاری این گونه جدید مبتنی بر مشاهده نمونه‌های زنده نبوده و این نامگذاری با مشاهده هفت لاشه مشاهده شده از «نهنگ‌های پوزه منقاری» طی 50 سال اخیر انجام شده است. این گونه ابتدا با عنوان P.E.P Deraniyangala معرفی شد 

اما دو سال بعد این گونه مرتبط با گونه نهنگ‌های «پوزه منقاری جینکو دندانی» شناخته شدند. با این حال مطالعات اخیر نشان می‌دهد اگرچه این دو گونه به هم بسیار نزدیک هستند اما هر یک از آنها دو گونه کاملا مجزا از هم محسوب می‌شوند. 




«مریل دالبوت»، محقق دانشگاه «نیوساوث ولز» استرالیا و سرپرست اصلی این مطالعه با مطالعه روی DNA‌، مجزا بودن این دو گونه از هم را تایید می‌کند اما با این وجود این دو گونه نهنگ از نظر مشخصات ظاهری با هم متفاوت هستند. از سوی دیگر نهنگ «پوزه منقاری جینکو دندانی» زندگی در مناطق معتدل را ترجیح می‌دهد اما نهنگ پوزه منقاری بر عکس 

آب‌های مناطق استوایی را برای زندگی بر می‌گزیند. با وجود اینکه «نهنگ پوزه منقاری» در اقیانوس هند و آرام نیز مشاهده می‌شود اما «نهنگ پوزه منقاری جینکو دندانی» تنها در اقیاس آرام مشاهده شده است. 




تقریبا هنوز هیچ اطلاعی درباره جمعیت و مسائل حفاظتی از نهنگ‌های پوزه منقاری در دست نیست. در واقع از 22 گونه نهنگ‌های پوزه منقاری تنها دو گونه از سوی فهرست قرمز IUCN (اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت) مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند که هر دو در این فهرست در رده جانوران با «کمترین میزان نگرانی» قرار دارند.