ورانگوتان orangutan ميموني لانه درختي با دستان بلند از برونئي و سوماتراي اندونزي است. اورانگوتان ها ميمون هاي بزرگي هستند كه در جنوب شرق آسيا زندگي مي كنند (در جزاير برونئي و سوماترا). اين ميمون ها اكثراً در درختان زندگي مي كنند (آنها درختي هستند) و با استفاده از دستانشان از شاخه اي به شاخه اي مي پرند.

كلمه اورانگوتان در زبان مالايي به معني مرد جنگل است. از زماني كه محيط هاي زندگي اورانگوتان ها به زور به وسيله انسان غصب شده است، جمعيتشان كاهش يافته است و در معرض انقراض قرار گرفته اند.

ساختمان بدن

اورانگوتان ها گردني كلف، بدني بزرگ و دستاني خيلي قوي و بلند دارد. پاهاي آنها كوتاه كماني است و دم ندارند. بزرگي اورانگوتان ها حدود 3/2 برابر اندازه گوريل ها است.

مو

آنها اكثراً از موي قهوه اي-قرمز پوشيده شده اند.

سر

اورانگوتان يك سر بزرگ با منطقه دهاني برجسته دارد. نرهاي بزرگسال گونه هاي بزرگ دارد.

حواس

اورانگوتان ها حواسي خيلي شبيه به ما دارند كه شامل شنوايي، بينايي، بويايي،‌ چشايي و لامسه است.

دست ها و پاها

دستان اورانگوتان ها خيلي شبيه به ما است. آنها چهار انگشت بلند به علاوه يك شست مقابل دارند. پاهاي آنها چهار ناخن به علاوه يك ناخن بزرگ مقابل دارد. اورانگوتان ها مي توانند چيزها را هم با دستان و هم با پاهايشان بقاپند. بزرگ ترين اورانگوتان هاي نر طول دستشان 3/2 متر است.

تغذيه

اورانگوتان ها همه چيزخوارند اما بيشتر گياهخوارند (گياهان بيشتر غذايشان را تشكيل مي دهد). آنها ميوه (ميوه دلخواهشان را)، برگ ها، دانه ها، پوست درختان، گل ها و ... را مي خورند. همچنين آنها حشرات و جانوران كوچك (مثل پرندگان و پستانداران كوچك) را نيز مي خورند.

اورانگوتان ها حتي شاخه هاي درخت را ترك نمي كنند تا آب بنوشند. آنها آبي را كه در سوراخ هاي بين شاخه ها جمع شده مي خورند.

هوش و زبان

اورانگوتان ها خيلي باهوش هستند. آنها معروفند به اين كه اشيا را با ابزار مي گيرند. آنها برگ ها را به عنوان چتر محافظ خود در مقابل باران و خيس شدن مورد استفاده قرار مي دهند. آنها همچنين برگ ها را به عنوان فنجان مورد استفاده قرار مي دهند تا راحت تر آب بنوشند.

رفتار و عادات اجتماعي

اورانگوتان ها حيواناتي خجالتي و منزوي هستند كه در طول روز فعاليت مي كنند. آنها به تنهايي در منطقه اي وسيع زندگي مي كنند. دليل آن هم احتمالاً به رفتارهاي تغذيه اي آنها برمي گردد. اورانگوتان ها به مناطق وسيعي نياز دارند تا غذاي كافي به دست آورند و اورانگوتان هاي خيلي زيادي در يك منطقه ممكن است گرسنگي بكشند.

تنها گروه اجتماعي اورانگوتان ها مادر و بچه اي است كه شيرش مي دهد. آنها حدود هفت سال با هم زندگي مي كنند. در موقع جفت گيري اورانگوتان هاي نر و ماده چند روز با هم مي مانند.

خوابيدن

هر شامگاه، اورانگوتان لانه اي در شاخه هاي درخت مي سازد تا در آن بخوابد. اين لانه از برگ ها و شاخه ها ساخته شده است. لانه متعلق به مادر و بچه اي است كه پرورش مي دهد. بعضي وقت ها اورانگوتان يك برگ را به عنوان سقف مورد استفاده قرار مي دهد تا از او در مقابل باران محافظت كند. اورانگوتان ها اغلب بعد از ظهر پس از صبحي كه صرف به دست آوردن غذا كرده اند چرت مي زنند.

اورانگوتان هاي نر مي توانند فريادهاي خيلي بلند و طولاني اي از خود خارج كنند كه در ميان جنگل تا يك كيلومتر منتقل مي شود. اين فرياد طولاني از يك سري آواها تشكيل شده. اين فريادها به اورانگوتان نر كمك مي كند تا منطقه اش را حفظ كند،‌ ماده ها را فرابخواند و اورانگوتان هاي نر مزاحم را براند. ماده ها كيسه اي در گلويشان دارند كه به آنها اجازه مي دهد اين صداهاي بلند را بسازند.

حمل و نقل

اورانگوتان ها معمولاً با پريدن از يك شاخه به شاخه ديگر حركت مي كنند. همچنين اورانگوتان ها مي توانند با استفاده از پاهايشان راه بروند (اما به ندرت اين كار را انجام مي دهند). اورانگوتان ها نمي توانند شنا كنند.

طول عمر

اورانگوتان ها حدود 50 سال در اسارت زندگي مي كنند. طول عمر آنها در حيات وحش تنها 45-30 سال است (مثل بيشتر جانوران، آنها در اسارت طولاني تر زندگي مي كنند).

محيط  زندگي

اورانگوتان ها در جنگل هاي باراني استوايي زندگي مي كنند.