مجله مهر: حالا سوئیس تبدیل به تنها قطب گردشگری خودکشی در دنیا شده است که لقب سرزمین مرگ را روی خود دارد؛ کشوری که بخشی از درآمدهای گردشگری‌اش، از سفر توریست‌هایی تامین می‌شود که برای بهره بردن از خدمات مشاوره ای خودکشی به این کشور سفر می‌کنند!

در سوئیس بنگاه‌ها و مراکز مشاوره زیادی هستند که به افراد متقاضی خودکشی، بهترین روش مرگ خودخواسته را نشان می‌دهند. بیشتر این افراد، معلولان یا بیماران صعب العلاج و لاعلاجی هستند که ترجیح می‌دهند به جای زنده ماندن و درد کشیدن، بمیرند. آمارهایی که یکی دو سال قبل منتشر شد، نشان می‌داد بیش از ۲۵ درصد از خودکشی‌‌های مشاوره ای که در سوئیس اتفاق می‌افتد، مربوط به افراد غیر سوییسی است. دلیل این خودکشی توریستی هم قوانینی است که بیشتر کشورهای دنیا برای ممنوعیت مرگ‌های خودخواسته بیماران (اوتانازی) تصویب کرده اند.

با وجودی که دو سال قبل، وزیر دادگستری سوییس خواستار توقف این نوع توریسم در کشورش شده بود، سال گذشته در یک همه پرسی، ۸۵ درصد از مردم این کشور به طرح «ممنوعیت همکاری در خودکشی دیگران» رأی منفی دادند و خواستار برقراری قانون خودکشی شدند. ساکنان زوریح می‌گفتند این موضوع به آزادی شخصی مربوط است و نباید در آن دخالت کرد.

قانون مرگ ترحمی (اوتانازی) از سال ۱۹۴۱ در سوئیس وضع شد تا اختیار مرگ بیماران ناامید را به خودشان بدهد. این قانون، خودکشی بیماران لاعلاج را مجاز می‌داند و فقط محدودیت‌هایی بر چگونگی، زمان و دلیل خودکشی اعمال می‌کند. البته مشابه این قانون، با کمی تفاوت، مدتی قبل در بلژیک، هلند و ایالات اروگان و واشنگتن آمریکا هم به تصویب رسید که بر اساس آن، فرد بیمار می‌تواند تحت شرایط خاصی با استخدام یک پزشک به زندگی خود پایان دهد.

 ۱" />

هزینه سنگین خودکشی

دو سال پیش، وقتی وزیر دادگستری سوییس با روند خودکشی در این کشور مخالفت کرده بود، گفته بود که باید یک دوره ویژه مشاوره برای افراد متقاضی خودکشی برگزار شود و بعد آنها اجازه ارتباط با سازمان‌های ارائه دهنده خدمات خودکشی را داشته باشند. اتحاد دموکراتیک فدرال و حزب اونجلیکال هم که طرفدار این ممنوعیت‌ها بودند، خواسته بودند فردی که می‌خواهد از کمک به خودکشی قانونی استفاده کند، مجبور شود دست کم یک سال در کانتون زوریخ اقامت داشته باشد. درخواست‌هایی که هیچ کدام مورد توجه قانونگذاران سوئیسی و موافقت مردم این کشور قرار نگرفتند تا سود گردشگری سوئیسی‌ها از خودکشی مردم دنیا همچنان برپا بماند.

هزینه گردشگری خودکشی در سوییس حدود ۱۰هزار فرانک سوییس برآورد می‌شود که معادل ۹هزار و ۲۰۰ دلار است. این رقم، برای یک سفر خارجی نسبتا زیاد به نظر می‌رسد اما خیلی از توریست ها، این مبلغ را به چشم آخری هزینه زندگی شان نگاه می‌کنند. رقمی که اگر در ۲۰۰ مورد خودکشی که هر سال در زوریخ اتفاق می‌افتد ضرب کنیم، زوریخی‌ها را صاحب ۲میلیون فرانک درآمد سالانه می‌کند.

مقصدهای خودکشی جهان

به جز سوئیس که مقصد ناامیدهای دنیا است، گوشه‌های دیگری از دنیا هم هستند که افراد مستعد خودکشی را برای پایان دادن به زندگی شان وسوسه می‌کند. معروف ترین آنها، «پل گلدن‌گیت» آمریکا است که روی تنگه‌ای در شمال آمریکا قرار گرفته است.این تنگه خلیج سانفرانسیسکو را به اقیانوس آرام متصل می‌کند و در سال ۱۹۳۷ ساخته شد تا لقب طولانی‌ترین پل معلق دنیا را به خود اختصاص دهد. پل گلدن گیت اولین جاذبه‌ گردشگری سانفرانسیسکو است که در سال‌های اخیر حدود ۳۰۰ گردشگر خودشان را از آن به پایین پرت کرده اند.

۲" />

برج ایفل هم یکی از همین نقاط خودکشی خیز دنیا است که تا به حال نزدیک به ۵۰۰ نفر خود را از آن پرتاب و خودکشی کرده اند. گزینه بعدی مسافران ناامید دنیا، آبشار نیاگارا است که ۴۰۰ نفر مرگ گرانقیمتشان را با سفر به این آبشار رقم زده اند.

ژاپنی‌ها هم برای خودکشی، یک جنگل معروف دارند که هر سال حداقل ۱۰۰جنازه در آن پیدا می‌شود. جنگل آئوکیگ هارا که به معنی دریای درختان است و حالا تبدیل به یک جاذبه گردشگری در این کشور شده است. البته مسافرانی که سر از این جنگل در می‌آورند، در گوشه و کنار آن تابلوهایی می‌بینند که روی هر کدام پیامی امیدبخش نوشته شده و از آنها خواسته شده تا در مقابل وسوسه خودکشی مقاومت کنند و کمی بیشتر فکر کنند.