استفاده از طب‌ مكمل و سنتی روز به روز با اقبال بیشتر مردم مواجه می‌شود و بسیاری از بیماران ترجیح می‌دهند از روش‌های طبیعی‌تر و كم‌عارضه‌تر برای درمان بیماری‌هایشان استفاده كنند، اما متاسفانه شناخت درست و كافی از این شاخه‌های طب در میان مردم و حتی جامعه پزشكی وجود ندارد.

برخی با اغراق، آن را درمان هر دردی می‌دانند و گاهی عده‌ای بدون شناخت كافی آن را نفی می‌كنند. لزوم اطلاع‌رسانی صحیح درباره جایگاه، موارد استفاده، نحوه استفاده و عوارض جانبی احتمالی طب مكمل برای عموم مردم و حتی دست‌اندركاران سلامت جامعه اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.

طب رایج همان روش‌های درمانی است كه شما می‌توانید آن را در هر بیمارستان یا مركز درمانی بیابید. از جمله جراحی، داروهای شیمیایی، فیزیوتراپی و... حال هر روش درمانی غیر از روش‌های رایج مذكور كه گاهی مبتنی بر تجربه، سنت و البته شواهد و یافته‌های علمی است را طب مكمل یا جایگزین به شمار می‌آوریم.

از جمله مهم‌ترین شاخه‌های طب مكمل و جایگزین می‌توان به طب سوزنی، گیاه‌درمانی، استفاده از داروهای گیاهی، ماساژدرمانی، كایروپراكتیك، تغذیه، رفلكسولوژی، هومیوپاتی، یوگا، تای‌چی و... اشاره كرد.

انواع طب‌های سنتی از جمله طب سنتی ایرانی، طب چینی و آیورودا نیز از شاخه‌های بسیار مهم طب مكمل و جایگزین است.

شاخه‌های مختلف طب سنتی و مكمل دارای ویژگی‌های مشتركی است.

معمولا درمان یك بیماری واحد از فردی به فرد دیگر متفاوت است و این درمان به خصوصیات و شرایط دیگر بیمار نیز بستگی دارد؛ درمانگران طب سنتی و مكمل توجه ویژه به شرایط و محیط زندگی بیمار دارند و همواره توصیه‌های فراوانی برای اصلاح سبك و شیوه زندگی می‌كنند؛ توصیه‌های غذایی، توجه ویژه به وضعیت روحی ـ روانی بیمار و تاكید بیشتر بر پیشگیری نیز از سایر ویژگی‌های درمان با طب مكمل و سنتی است.

چرا طب فراگیر؟

همان‌طور كه می‌دانیم، طب رایج در درمان بسیاری از بیماری‌ها و بویژه بیماری‌های مزمن، ناتوان بوده و بسیاری از بیماران درمان موثر و قطعی برای مشكلات سلامت خود دریافت نخواهند كرد، اما تركیب طب رایج و مكمل نه‌تنها می‌تواند درمان كامل و جامع‌تری را برای بسیاری از بیماری‌های صعب‌العلاج به ارمغان بیاورد، بلكه قدرت انتخاب بیشتری را به بیماران می‌دهد تا در صورت پاسخ نگرفتن از یك روش درمانی، روش دیگری را مورد استفاده قرار دهند.

با توجه به موثرتر بودن این تركیب درمانی، هرینه‌های بیمار و در نهایت هزینه‌های تحمیل شده به جامعه نیز كاهش می‌یابد.