خطاها و نواقص 
هرگونه انحراف از موارد ذکر شده در استاندارد، نوعی خطا یا نقص تلقی می شود و با جدیت نسبت به تعیین شدت و اثرات آن روی سلامت و ظاهر حیوان سبب ناخالصی نژاد بوده و سبب رد آن در مسابقات می شود.

خصوصیات عمومی: عدم وجود خصوصیات ظاهری نر یا ماده، فقدان تعادل ساختار بدنی به صورت خیلی خفیف یا خیلی بارز.

خلق و خو: فقدان اعتماد به نفس، عصبی بودن یا تحریک پذیری کم یا زیاد.

سر: موازی نبودن خطوط سر، سر سیب مانند (گرد)، سر مثاثی شکل، استاپ کوچک، عضلات گونه ای خیلی برجسته.

پوزه: باریکی، نوک تیزی، عدم توانایی حرکات پوزه، لبهای آویزان، پل بینی مقعر (بشقابی شکل)، محدب ( بینی رومی) ، پوزه متمایل به جلو با تیغۀ بینی عقابی شکل.

فک ها – دندان ها: هر گونه انحراف از چیدمان کامل دندانها که فقط فقدان دو دندان آسیای کوچک شماره یک در فک پایین مجاز است. جایگاه نامنظم و جدا از هم دندانها، ثنایای طول با دندان نیش، دندانهای خیلی کوچک.

چشمها: پلک های شل و آویخته، چشم های قرمز، روشن، نافذ، چشمان کهربایی، وال چشمی یا چشمان دو رنگ در رنگهای یکپارچه و یکدست، چشمهای گود شده در حدقه یا خیلی بیرون زده.

گوشها: محل استقرار گوشها بالاتر از حد طبیعی، گوشهای ایستاده از طرفین سر، گوشهای پهن.

گردن: گردن کوتاه و ضخیم، گردن میشی، وجود غبغب بزرگ.

پشت: خمیده و قوزدار، پشت گود( مقعر)، پشت طویل، خط پشتی محدب و بالا آمده.

کپل: شیب زیاد، پهنای زیاد.

دم: ضخامت بیش از حد، کوتاهی یا طول بیش از حد، حمل دم در سطح پایین تر یا بالاتر از خط پشت، دم خمیده به طرفین، دم مجروح و آسیب دیده، ضخامت نوک دم و دم جراحی شده.

قفسه سینه: با پهنای زیاد یا گرد استوانه ای، فقدان عرض و عمق سینه، بیرون زدگی زیاد جناغ سینه.

خط پایین شکم: خط شکمی که به میزان کافی به سمت بالا کشیده نشده باشد. پایین بودن و افتادگی نوک سینه ها.

اندام قدامی: عدم وجود زوایای مناسب، استخوانبندی سبک، عضلات ضعیف و عدم وجود حالت عمودی اندام.

کتف ها: شلی و سفتی کتف بیش از اندازه، عمود بودن تیغه استخوان کتف.

بازو: شلی و چرخش به داخل یا خارج.

جلو بازو: خمیدگی و افزایش حجم، بزرگی پاسترن( مچ).

پاسترن ( بخولق): بزرگی بیش از حد، ضعف مشخص یا برجستگی.

متاکارپ: شیب و افتادگی بیش از حد و کاملا عمود.

اندام خلفی: زوایای کم و زیاد، مفاصل خرگوشی مشابه مفصل گاو، نزدیکی یا دوری بیش از حد اندامهای خلفی در زمان ایستادن.

مفصل خرگوشی ( هوک): بزرگی بیش از حد و بی ثباتی.

پنجه ها: پهنای بیش از اندازه، صافی، عدم قوس کف پا، طویل بودن پنچه ها، انگشت اضافه.

گام و حرکت: گام های نادرست، عدم آزادی در حرکت، سرعت زیاد و مداوم در گام و فقدان تعادل در حرکات اندام خلفی و قدامی.

پوشش بدن: پوشش دو گانه ( بلند یا خیلی کوتاه)، پوشش بدنی کدر و بی حالت همراه با بیماریهای پوستی.

رنگ
در رنگ فان یا شتری: رنگ شتری مایل به خاکستری (رنگ زرد مایل به خاکستری)، رنگ زرد ( شتری) مایل به آبی، رنگ فان یا شتری دودی، کرم یا ایزابلا.

در رنگ ببری یا بریندل: رنگ زمینه آبی نقره ای یا ایزابلا. خطوط بی رنگ و شسته. رنگهای چرک.

در رنگ ابلق یا هارلی کوئین: نقاط آبی خاکستری در رنگ زمینه و لکه های زرد خاکستری یا آبی خاکستری در بدن.

در رنگ سیاه: رنگ شتری، قهوه ای یا آبی سیاه.

در رنگ آبی ( سربی): رنگ شتری ( زرد) یا سیاه آبی.

خطاها و نواقص جدی:
خلق و خو: خجالتی و ترسو بودن 
فک و دندان ها: دندانهای گاز انبری
چشمها: چرخش لبه پلکها به بیرون و داخل ( اکتروپیون و انتروپیون).
دم: ژولیدگی و موهای درهم در دم.

خطاها و نواقص منجر به حذف
خلق و خو: بیش از حد تهاجمی، عصبی و یا ترسو بودن
بینی: جگری و بینی دارای شکاف (لب شکری)
فک ها و دندان ها: فک های بیش از حد کوتاه یا جلو آمده و دهان کج.
رنگ: در سگهای شتری ( زرد) و ببری: لکه های سفید رنگ، طوق سفید ( گردن سفید)، پنجه های سفید و سفیدی انتهای دم.
سگ های آبی ( سربی) با لکه های سفید، طوق سفید، پنجه های سفید یا سفیدی انتهای دم.
در سگهای ابلق: سفیدی مطلق بدن بدون نقاط سیاه رنگ( آلبینو یا زال) و سگهایی به رنگ غالب آبی یا خاکستری با لکه های قهوه ای روشن یا ببری و یا رنگ زمینه خاکستری با لکه های سیاه.
بلندی قامت: موارد کمتر از حداقل استاندارد. 
هر سگی که به وضوح اختلالات رفتاری و ساختاری نشان دهد فاقد صلاحیت تلقی میگردد. 
سگهای نر باید در کیسه بیضه خود دارای دو بیضه نمایان و طبیعی باشند.