اشتها سیستمی پیچیده در بدن دارد و محققان تلاش زیادی کرده اند تا به تمامی رازهای آن پی ببرند. استفن اوریلی پرفسور دانشگاه کمبریج در این زمینه می گوید: "اکثر مردم تصور می کنند گرسنگی از معده آنها نشات می گیرد اما این احساسی است که در مغز ما تولید می شود. دو سیستم در این کار دخالت دارند."

به گفته او یک سیستم بلند مدت که میزان چاق بودن ما را اندازه گیری می کند و با توجه به میزان هورمون لپتین در بدن کار می کند و دیگر سیستم کوتاه مدتی که به ما می گوید از زمانی که آخرین وعده را خوردیم چقدر گذشته است و با معده ما ارتباط مستقیم دارد: "اگر معده ما خالی باشد مغز هورمونی به نام گرلین تولید می کند و به این ترتیب نشان می دهد نه تنها از محتویات معده باخبر است بلکه با توجه به هورمونهای ضد اشتهایی که معده در زمان خالی بودن ترشح کرده است از زمان نیاز به غذا مطلع می شود.درهمین حال مغز پیامهایی را از سایر هورمونهای مرتبط با اشتها از جمله انسولین و لپتین دریافت می کند. به همین ترتیب زمانی که معده ما به مرور پر می شود فرکانس پیامهای ارسالی توسط این هورمونها تغییر پیدا کرده و اشتهای ما کاهش پیدا می کند."
 

 به همین ترتیب زمانی که افراد چاق رژیم می گیرند میزان لپتین آنها افت می کند و مغز آنها با ارسال سیگنال گرسنگی خواهان مصرف کالری بیشتر می شود اما درهمان حال اگر فرد بتواند با کالری کنترل شده این گرسنگی را رفع کند می تواند در بلند مدت به کاهش وزنش امیدوار باشد. ورزش کردن هم به خاطر پایین اوردن میزان انسولین و به تبع آن کاهش اشتها به کم کردن وزن به میزان زیادی کمک کند.