پریری داگ (Prairie Dog)
Genus Cynomys
منطقه زندگی طبیعی
در بیشتر قسمت های غرب آمریکا از کانادا تا مکزیک – مونتانا، داکوتا، نبراسکا، کانزاس، اوکلاهوما، تگزاس، نیومکزیکو، کلورادو، آریزونا، یوتا، وایومینگ – شامل ارتفاعات «موهاوی» (Mojave)، «گریت بسین» (Great Basin) و بیابان های «شی هوا هوا» (Chihuahuan deserts) زندگی می کند.
گونه های وابسته
پریری داگ یکی از گونه های اجتماعی از خانواده سنجاب هاست که نسبت نزدیکی با سنجاب های زمینی، موش خرمای زمینی (chipmunk) و موش خرمای کوهی (marmot) دارد. پریری داگ دارای 5 زیرگونه است :
پریری داگ دم سیاه (Black-tailed Prairie Dog) (C. ludovicianus)
این گونه در قسمت کوچکی در منطقه ای خشک بین تکسان مرکزی و کانادا زندگی می کند.
پریری داگ دم سفید (White-tailed Prairie Dog) (C. leucurus)
این گونه ساکن غرب آمریکاست : کولورادو، یوتا، وایومینگ و مونتانا
پریری داگ گونیسونز (Gunnison's Prairie Dog) (C. gunnisoni)
این گونه دارای دمی کوتاه تر از گونه های دیگر بوده و رنگ منحصر به فردی دارد. این نوع از پریری داگ ساکن 4 قسمت است که جمعا در حدود 5 هزار تا 11 هزار فوت مربع وسعت دارند.
پریری داگ مکزیکی (Mexican Prairie Dog) (C. mexicanus)
این گونه در معرض انقراض قرار داشته و فقط در مناطق خاصی از کشور مکزیک قابل مشاهده است.
پریری داگ یوتا (Utah Prairie Dog) (C. parvidens)
کوچکترین گونه از انواع مختلف پریری داگ بوده و در معرض انقراض است.
ترجم: kaT
منبع: desertusa
بخش دوم
مقایسه
یکی از دو گونه اصلی پریری داگ، یعنی پریری داگ دم سیاه دارای دمی با نوک سیاه و پهن است که در قسمت های وسیعی از جمله «گریت پلینس» (Great Plains) و «گریت بسین» (Great Basin) زندگی می کند. پریری داگ دم سیاه، گونه ای است که معمولا به عنوان حیوان خانگی در فروشگاه ها و به دو صورت اسیر شده و تکثیر شده در اسارت مشاهده می شود.
یکی دیگر از دو گونه اصلی پریری داگ، پریری داگ دم سفید است که دارای دمی با نوک سفید بوده و در مناطقی مرتفع تر نسبت به پریری داگ دم سیاه یافت می شود. آنها دارای خواب زمستانی بوده و کمتر به صورت گروهی مشاهده می شوند.
توصیف
پریری داگ ها جوندگان تنومندی هستند که کمی به رنگ خاکستری بوده و چاق اند. آنها سری پهن و گرد با دمی پرمو و پاهای کوتاه دارند. جمجمه آنها دارای 22 عدد دندان است.
یک پریری داگ معمولا بین 1.5 تا 3 پاند (600 الی 1300 گرم) وزن دارد. سر و بدن این حیوان بین 30 تا 35 سانتی متر طول و دم بین 7 تا 10 سانتی متر طول دارد. آنها رنگی متمایل به زرد دارند و دارای گوش های تیره و بطنی به رنگ متمایل به سفید هستند. پریری داگ ها دارای تکه های سفید یا چرمی رنگ در کنار بینی خود هستند و لب بالا و دور چشم آنها به شکل حلقه است.
مترجم: kaT
منبع: desertusa.com
ا
اطلاعات اساسی
وزن : بین 600 تا 1300 گرم
عرض شانه : 7 تا 10 سانتی متر
سن بلوغ : 1 سال
زمان جفتگیری : مارچ و آوریل
دوره بارداری : 28 تا 32 روز
تعداد نوزادان : بین 3 تا 8، متوسط 5
فاصله زمانی زایمان ها : 1 سال
طول عمر : 3 تا 5 سال در طبیعت
آواهای صوتی
پریری داگ ها دارای صدایی با گام بلند و شبیه به پارس کردن سگ هستند. تحقیقات اخیر نشان داده است که این حیوانات دارای بهترین و پیشرفته ترین زبان صوتی و آوایی در میان جانوران هستند. صداهای مختلفی که توسط این جوندگان تولید می شود می تواند حتی نوع حیوان مهاجم، شاهین، جغد، عقاب، کلاغ، کایوت، گورکن، فرت یا مار را تعیین کند. پریری داگ ها می توانند در فواصل کوتاه تا 35 مایل را در مدت یک ساعت طی کنند. آنها تنها یک وسیله دفاعی دارند و آن این است که بر روی پاهای خود ایستاده، به حالت هشدار در آمده و به سرعت فرار کنند.
مترجم: kaT
منبع: desertusa.com
بخش چهارم
 |
Click this bar to view the full image. |
دم
دم پریری داگ ها عموما کوتاه و پرمو است اما تفاوت هایی از نظر رنگ و اندازه دم در گونه های مختلف وجود دارد.
گوش ها
گوش های پریری داگ اغلب کوتاه و مخفی شده در بین موهای این جانور است.
چشم ها
چشم های پریری داگ که در دو سمت سر این حیوان قرار گرفته است نشان دهنده این امر است که ظاهری کاملا تطبیق یافته برای نظارت بر محیط اطراف دارند. همین توانایی توانسته است آنها را با چرخه طبیعی زندگی در این منطقه سازگار کند.
پاها
رنگ پاهای پریری داگ معمولی کرم رنگ است.
رفتار
تمام گونه های پریری داگ، روز فعال هستند. با اینکه گونه هایی از آنها در مقاطع کوتاه سرد سال، تحرک کمی دارند و پریری داگ های دم سفید خواب زمستانی کامل و واقعی را تجربه می کنند.
پریری داگ ها ساختار اجتماعی پیچیده ای دارند که شامل یک نفر و چند ماده با بچه هایشان است. تعداد جمعیت در گروه ها معمولا بین 5 تا 35 عدد است.
پریری داگ ها در حفره هایی که خودشان آنها را حفر کرده اند زندگی می کنند. این حفره ها به خوبی در برابر سیلاب های احتمالی از بارش های ناگهانی، مستحکم و تقویت شده اند. ورودی این حفره ها به شکل قیف و به قطر 8 تا 10 سانتی متر است.
تونل هایی که توسط پریری داگ ها حفر می شود پیش از اینکه به عمق 6 تا 15 متری برسد دارای حدود 4 تا 5 متر امتداد شیب دار است. این عمق، محل استراحت و فرار پریری داگ از دشمنان طبیعی و خطر سیل است. آنها حتی می توانند تا عمق بیش از 30 متری زمین نیز پیش بروند.
در زمان مشاهده دشمن، پریری داگ اولین اخطار با به وسیله تولید صدایی زیر صادر می کند و سپس با بالا و پایین پریدن پر هیجان و تولید صداهای مجدد و فرار به عمق حفره سعی در فرار از چنگال دشمن خواهد کرد.
صدایی که حاکی از حضور دشمن باشد صدایی دو سیلابی شبیه به پارس است که معمولا تا 40 بار در دقیقه تکرار می شود. با این عمل دیگر اعضای خانواده که از عامل خطر به دور هستند متوجه وجود آن می شوند.
مترجم: kaT
منبع: desertusa.com