گياه گشنيز هم به صورت اهلي کشت مي شود و هم در کوه مي رويد ولي گياهي که در کوه مي رويد داراي خواص بيشتري است. برگ و ميوه اين گياه مورد توجه مي باشد و منبع ويتامين هاي c و b و a است. موارد استفاده اين گياه براي ناراحتي هاي قلبي، نيرودهنده مغز و برطرف کننده هيستري و غش، اشتهاآور، ضدجوش و آفت دهان، ضدعفوني کننده مجاري تنفسي در زمان سرماخوردگي و زکام مي باشد و حساسيت ناشي از آبريزش بيني را از بين مي برد.

اين گياه با تمام خواصي که دارد مصرف زياد آن ممکن است مضر باشد. از جمله ضررهاي مصرف زياد اين گياه عبارتند از: خواب هاي پريشان و آشفته، بي خوابي، نسيان و فراموشي و لکنت زبان.

مقدار مصرف اين گياه بايد توسط پزشک تعيين شود که بايد 25 گرم در يک ليتر آب بصورت جوشانده و2 تا 4 گرم از پودر دانهاش مورد استفاده قرار گيرد. مناطق رويش اين گياه در ارتفاعات است و فصل گل دهي گياه از اواسط ارديبهشت تا اواخر تيرماه مي باشد.