جمجمه : متناسب و هماهنگ با ظاهر عمومی حیوان، طویل، باریک، مجزا و پر احساس، جمجمه بسیار خوش تراش بالاخص در زیر چشم ها، ناحیه فوق مژگانی بخوبی توسعه یافته ولی بیرون زده و نمایان نیست. فاصله نوک بینی تا استاپ تا حد ممکن برابر است با فاصله استاپ تا استخوان پس سر، خطوط روی پوزه ( پل بینی ) و جمجمه میبایست موازی هم باشند. سر میبایست در ظاهر باریک دیده میشود. پل بینی از جلو تا حد ممکن عریض به نظر میرسد. عضلات گونه تا حدی قابل شناسایی بوده ولی بیرون زدگی ندارند.
استاپ : به وضوح مشخص و قابل شناسایی است.
بینی : توسعه یافته، نسبتا عریض و گرد با منخرین بزرگ که باید سیاه باشد. در رنگ هارلکوئین (دلقک – سفید با لکه های سیاه) اگر چه بینی سیاه رنگ مطلوب تر است اما بینی پروانه ای ( سیاه با لکه های صورتی) یا بینی صورتی مایل به زرد نیز قابل پذیرش است. در سگهای آبی ( بلو) بینی به رنگ زغال سنگ ( مشکی رقیق شده ) میباشد.
پوزه: عمیق و تا حد ممکن چهارگوش و مکعبی، گوشه های لب بخوبی مشخص و رنگدانه های مشکی ممکن است روی لبها دیده شود. در رنگهای هارلکوئین ( ابلق) رنگدانه لبها کامل نبوده و رنگ صورتی مایل به زرد هم قابل قبول است.
فک ها و دندانها : آرواره ها عریض و بخوبی تکامل یافته، قوی و بدون نقص، روی هم قرار گرفتن دندانها کاملا قیچی مانند بوده و 42 دندان براساس فرمول دندانی دیده میشود.
چشمها: متوسط و با حالتی سرزنده و دوستانه و هوشیار، رنگ چشمها تا حد ممکن تیره، بادامی شکل با پلکهایی که خوب بسته میشوند. در سگهای آبی رنگ چشمها کمی روشن تر بوده که قابل قبول میباشد. در رنگهای ابلق چشمها روشن تر بوده و ممکن است با دو رنگ چشمها روشن تر بوده و ممکن است با دو رنگ متفاوت دیده شوند که پذیرفته میشود.
گوشها: به صورت طبیعی آویزان، در بالای سر و متوسط میباشند. لبه های جلویی گوشها چسبیده به گونه ها قرار میگیرند.
طویل، تمیز و عضلانی با سازماندهی مناسب که از ضخامت آن به تدریج یه طرف سر کاسته میشود. خط گردنی با انحنای مناسب با گردنی عمود که کمی به سمت جلو شیب دار است.
جدوگاه : بلندتریت نقطه بدن است که از امتداد زوائد خاری ستون مهره ها به شکل تیغه های شانه تشکیل میشود.
پشت : کوتاه و محکم و تقریبا در یک خط مستقیم که به شکل نامحسوسی شیب آن به سمت عقب امتداد می یابد.
کمر: کمی خمیده، عریض با ساختاری عضلانی
کپل : عریض، عضلانی با افتادگی ملایم از استخوان لگن به طرف دم که به شکل نامحسوسی در جایی در هم ادغام میشوند.
سینه: چسبیده به آرنج با دنده هایی ارتجاعی که تا انتهای پشت امتداد یافته است. سینه با پهنایی خوب و مشخصه جلوی سینه.
شکم و خط زیرین بدن: شکم در امتداد عقب به سمت عقب به سمت بالا کشیده شده و با سینه تشکیل یک خط خمیده زیبا را میدهد.
به مفصل خرگوشی (هوک) میرسد. در بالای لگن واقع شده و در قسمت فوقانی عریض میباشد دم عموما باید به شکل آویزان با یک انحنای طبیعی قرار گرفته و در زمان هوشیاری و حرکت مانند شمشیری سبک حمل میگردد ولی مشخصا و هرگز بالاتر از خط پشت حیوان دیده نمیشود.
شانه: قویا عضلانی و طویل، تیغه کتفی افتادگی داشته و با استخوان بالای بازو زاویه 100 تا 110 درجه تشکیل میدهد.
بالای بازو: قوی و عضلانی و نزدیک به بدن . بالای بازو کمی طویل تر از تیغه شانه ای است.
آرنج ها ( بازو) : بدون انحراف زیاد به داخل و خارج.
جلو بازو : قوی و عضلانی و از نگاه جلو و پهلو کاملا مستقیم .
مچ دست : قوی و محکم که در حالت ایستاده نسبت به جلو بازو فقط کمی به سمت خارج قرار گرفته است.
پاسترن (بخلق) : در نگاه اول از جلو قوی و مستقیم و در نمای جانبی به شکل واضحی به سمت جلو انحنا دارد.
پنجه اندام قدامی (پنچه دست ) :گرد و با انحنای مناسب و شکاف بین انگشتان ، ناخنها کوتاه و تا حد ممکن تیره .
تمام اسکلت اندام خلفی توسط ماهیچه های قوی لگن و کپل و قسمت فوقانی ران را می پوشاند در برگرفته شده که عریض و پهن می باشند. اندامهای خلفی قوی با زوایای مناسب که از نمای عقب موازی با دستها طراحی شده اند.
بالای زانو (ران) : طویل، عریض و عضلانی.
مفصل زانو( استایفل): قوی و تقریبا عمود در زیر مفصل لگنی رانی واقع شده است.
پایین زانو : طویل و تقریبا هم طول قسمت فوقانی با ساختار عضلانی مناسب .
مفصل خرگوشی (هوک) : قوی و محکم و بدون چرخش زیاد به داخل یا به خارج.
مچ پا: کوتاه، قوی و در حالت ایستاده عمود به زمین است.
پنجه اندام خلفی( پنجه پاها) : گرد با انحنای مناسب و شکاف بین انگشتان، ناخن ها کوتاه، قوی و تا حد ممکن تیره
موزون، قابل انعطاف، با قابلیت ارتجاعی مناسب، پاها در حرکات رفت و برگشت موازی هم هستند.
سفت و محکم، در رنگهای یکپارچه و یکدست دارای رنگدانه های مناسب و در رنگ ابلق، انتشار رنگدانه های اساسا بستگی به علائم و مشخصه های روی بدن دارد.
موها: خیلی کوتاه، براق، صاف و متراکم و نزدیک به هم.
رنگ : گریت دین نژادی با سه طرح رنگ مجزا میباشد. قهوه ای مایل به زرد ( فان) و ببری( بریندل)، هارلکوئین( ابلق) و سیاه ، آبی ( بلو- سربی)
فان ( شتری – زرد) : طلایی روشن تا تیره همراه با ماسک سیاه صورت که بسیار مورد پسند است. علائم و مشخصه های سفید کوچک روی سینه و پنجه ها پسندیده نبوده و قابل قبول نمی باشد.
بریندل( ببری) : رنگ زمینه پایه طلایی روشن یا تیره با نوارهای مشکی که به شکل منظم و واضح بر روی دنده ها امتداد یافته و ماسک سیاه صورت که مطلوب تر است. لکه ها و مشخصه های سفید کوچک روی سینه و پنجه ها نامطلوب است.
ابلق ( هارلکوئین) : زمینه سفید با لکه ها و نقاط سیاه. در سگهای ابلق رنگ زمینه سفید خالص توام با نقاط سیاه رنگ که روی تمام بدن انتشار یافته، سبب بروز ظاهری آشفته و بی نظم میشود. لکه های خاکستری یا قهوه ای غیر قابل قبول میباشند.
سیاه : رنگ سیاه براق که در این رنگ نشانه ها و مشخصه های سفید مجاز میباشد. اصطلاحات مانتل تایگر یا حالتی که رنگ سیاه، بدن را مانند یک شنل در برمیگیرد و نواحی پوزه، گلو، سینه، شکم و پاها و نوک دم ممکن است سفبد باشد و هم چنین پلاتن هاند یا سگهایی که رنگ زمینه بدن آنها سفید بوده و لکه های بزرگ مشکی در بدن انتشار دارد قابل قبول هستند.
آبی ( سربی – بلو) : رنگ ابی خالص فولادی که علائم و مشخصه های سفید روی سینه و پاها مجاز هستند.