ظاهرشناسی: قد: حداکثرcm27، وزن: حداکثر kg4/6. سرش گرد و حدفاصل بین چشم‌ها برجسته، ریش و سبیل قطوری دارد. صورتش کوتاه و چهارگوش، پوزه: سیاه‌رنگ، به ویژه که صورتش «شبیه گل» است زیرا که در صورتش موهای بلندی دارد که به هر طرف دراز شده‌اند. چشم‌ها: سیاه، درشت، گرد، گوش‌ها: دراز، آویزان، موهای روی گوش تا گردنش ادامه دارند. دم کلفتش به طرف پشت پیچ می‌خورد. موهایی انبوه و بلند دارد. به هر رنگی می‌تواند باشد لیکن گفتنی است که لکه‌های سفید روی پیشانی و یا نوک دم ارزش‌اش را بالا می‌برد.

 

رفتارشناسی:   سگی اشرافی است. جسور و بادقت است. لطیف بوده و میانه‌اش با کودکان بسیار عالی است.

 

کارایی:          به طور تیپیک یک سگ سالن می‌باشد. پرتحمل بوده عمر زیادی دارد. تا پانزده‌سالگی زندگی می‌کند. موهایش به مراقبت و رسیدگی نیاز دارند.

 

گروه نژادی:    Herding

 

کشور منسوب: چین

 

 تاریخچه نژاد شیتزو : نژاد سلطنتی
آیا شما نیز دوست دارید درباره تاریخچه نژاد شیتزو بیشتر بدانید؟ سگ‌های کوچک زیبایی را که امروزه نژادشان را شیتزو[1] می‌دانیم، در زبان چینی قدیم شيرسگ یا سگ شیری (Shih-tzu Kou) می‌نامیدند، که امروزه، با حذف واژۀ سگ (Kou)، مخفف شده است. این نام‌گذاری به سبب شباهتی است که صورت این سگ‌ها به شیر دارد. سگ‌های شیتزو در امپراطوری چین محترم و مقدس بودند، زیرا چینی‌ها باور داشتند که بودا، درحالی‌که سوار بر شیر است، به زمین باز می‌گردد.

بسیاری کسان تاریخچه نژاد شیتزو را به تزو شی[2]، ملکۀ مادر معروف و قدرتمند سلسلۀ منچو[3] در چین، ربط می‌دهند. او، که از سال 1861 میلادی تا 1908 بر امپراطوری چین حکمرانی می‌کرد، به سگ‌ها و گل‌ها بسیار علاقه‌مند بود. در آن زمان، دالایی لاما یک جفت سگ شیتزوی، که نژادشان خالص بود، به او هدیه کرد. در تمام دوران حکومت سلسله‌های مینگ[4] و منچو، سگ‌های نژاد شیتزو در کاخ پرورش می‌یافتند و به ندرت خارج از فضای سلطنتی دیده می‌شدند. اگر یک فرد غیر اشرافی جرئت می‌کرد که سگ شیتزویی داشته باشد، ممکن بود در دادگاه به مرگ محکوم شود.

گاهی این سگ‌های کوچک را، که بدنشان را موهای پرپشت نرم پوشانده، بانوان سلطنتی درون پیراهن خودشان می‌گذاشتند و حمل می‌کردند تا بدشان را گرم نگه دارد. همچین از آن‌ها برای گرم کردن رختخوابشان استفاده می‌کردند. جای این سگ‌ها بر روی پای امپراطور یا همسرش بود تا پایشان از سرما حفظ شود.

اصل و نسب دقیق سگ‌های شیتزو برای ما معلوم نیست. شواهد و مدارک همین قدر نشان می‌دهد که این نژاد هم، مثل نژادهای پاگ[5]، پکینیز[6] و لهاسا آپسو[7]، تبتی بوده‌اند. راهبان آن‌ها را، در معابد، پرورش می‌دادند و به امپراطوران چین هدیه می‌کردند.

این سگ‌ها به عنوان هدیه به دربار سلطنتی انگلستان و آلمان راه یافتند و عاقبت در دهۀ چهارم قرن بیستم به امریکا رفتند. در سال 1938 ویژگی‌های نژاد شیتزو ثبت شد و امروزه با شناسایی آن ویژگی‌ها در ظاهر و دی.ان.ای هر سگ می‌توان پی برد که نژادش شیتزو است یا نه؟ به هر حال، از چین تا امریکا، شیتزوها هنوز هم خون سلطنتی خود را حفظ کرده‌اند.

 

توضیحات :
[1] . Shih Tzu

[2] . Tzu Hsi

[3] . Manchu

[4] . Ming

[5] . Pug

[6] . Pekingese

[7] . Lhasa Apso