چگونه نسل بعدی پروتکل اینترنت (IPv6) با  بالا بردن تعداد آدرس های در دسترس و اضافه کردن ویژگی های جدید در وقت صرفه جویی می کند.

آیا خود را برای Y2K بعدی آماده کرده اید ؟ ما نام آن را کمبود بزرگ آدرس‌های اینترنی(IP) سال ۲۰۱۱ یا اندکی پس از آن، گذاشته ایم. هنگامی که استاندارد ” TGIPAS2011oST ” مثل Y2K به خوبی عمل نکند، این فاجعه تدریجی می تواند مشکلات اساسی برای شبکه به وجود آورد.

خوشبختانه  IPv6 (نسخه ۶  پروتکل اینترنت) مشکل را با ساختن تعداد بیشماری(در حد چندین تریلیارد( آدرس عمومی حل کرده است که داری ویژگی های جدید شبکه است. هر دو تکنولوژی IPدر زمان انتقال وجود دارند و در بیشتر موارد دستگاه های IPv6  به IPv4 تبدیل میشود تا با وسایل قدیمی ارتباط بر قرار کند.

ابتدا چگونگی انتقال اطلاعات از  لایه های اینترنت در شبکه های جهانی را توضیح خواهیم داد. و بعد درمورد تغییرات و پیشرفت IPv6 که مسائلی به غیر از اضافه کردن آدرس است بحث خواهیم کرد. شما با این جزئیات قادر به آماده سازی dual-stack ، پیوند و انتقال احتمالی به IPv6 خواهید بود.

کنار زدن لایه ها

اینترنت از چهار لایه اصلی برای انتقال داده ها استفاده می کند.ممکن است آنها را مانند عروسک های متریوشکا که در درون یکدیگر قرار می گیرند درنظربگیرید که لایه ها به ترتیب یکدیگر را در برمی گیرند. (در اینجا می توانید درباره این مطلب بخوانید)

لایه اتصال برای کنترل پایین ترین سطوح ارتباطات مانند Media Access Control (اِم اِی سی)  دارای سخت افزار و نرم افزار (یا میان افزار) می باشد. (در حالی که بعضی ارتباطات سخت افزاری را قسمتی از لایه  فیزیکی پایین تر از این می دانند، ما آن هایی را درنظر می گیریم که هر دو را در بر دارد)لایه ی اینترنت در IPv6و IPv4 عمل می کند.لایه ی انتقال اطلاعات را به پروتکل های اجرایی خاص انتقال و تحویل می دهد که در لایه های اجرایی قرار دارند که شامل HTTP (پروتکل انتقال فوق متن) و FTP (پروتکل انتقال فایل) می باشد.

لایه اینترنت مخصوصا به این دلیل  مهم است که مانند یک روتر آدرس دهی آن را هنگام پیکر بندی تجهیزات شبکه تنظیم می کنیم. معمولاٌ لایه های دیگر برای کاربرهای نهایی قابل مشاهده نیست و فقط عمل می کنند.

تغییر آدرس

روش آدرس دهی جدید بزرگ ترین تفاوت IPv4 و IPv6را نشان می دهد. تکنولوژی IPv4 از آدرس دهی ۳۲ بیتی استفاده می کند که چهار میلیارد اتصال گر   عمومی را ایجاد می کند. به دلیل تقاضاهای رو به افزایش و تخصیص ناکارآمد آدرس های IP موجود، از همه ی آن استفاده می شود. در مورد این که چه زمانی آدرس های IPv4 تمام می شود نظرهای متفاوتی وجود دارد، اما بیشتر متخصصین عقیده دارند که به زودی اتفاق خواهد افتاد.

IPv6 به خوبی این مشکل را حل کرده است به طوری که از یک طرح آدرس دهی ۱۲۸ بیتی استفاده می کند که یک ترکیب ۲۱۲۸ به وجود می آورد، تقریباً ۳۴ تریلیون  (۳۴ با ۳۷ صفر) آدرس IP که برای پشتیبانی کامپیوتر متصل به اینترنت ،تلفن،تلویزیون ، دسته ی بازی، یخچال و توسترکافی است. این یکی از مثال های IPv6 است .

۲۰۰۱:۰DB8:AC10:2F3B:9C5A:FFFF:3FFE:02AA

البته این تنها قابلیتی نیست که IPv6 در اختیار کاربران می‌گذارد، بلکه مشکل نیاز به ترجمه آدرس شبکه (NAT) را بر طرف کرده است به طوری که شکلی ظاهری از IP اطراف  آدرس IP را می گیرد و فاصله های آدرس را پنهان می کند. عیب اصلی NAT این است که میزبانی که دارای روتر NAT است، نمی تواند ارتباط کافی و مناسب داشته باشد ونمی تواند از بعضی از پروتکل اینترنت استفاده کند .

دستگاه های شبکه که به شبکه IPv6 متصل هستند،  در مقایسه با پروتکل پیکربندی پویای میزبان (DHCP قادر هستند)به خوبی و به صورت خود کار پیکر بندی شوند.حتی شما می توانید پیکر بندی یک شبکه ی را تغییر دهید، مثلاً  آدرس پسوند و شبکه فرعی را نگه دارید و پیشوند را تغییر دهید. و چون شبکه IPv6 می تواند ۲۶۴ آدرس داشته باشد، ISPs و موسسه ها ی بزرگ مجبور نیستند شبکه های خود را تجزیه کنند.

اطلاعات مبادله شده که از IPv6 استفاده کردند همانند IPv4 دردرون بسته هایی قرار دارند.بسته های IPv6 داری سه عنصر هستند : یک هِدر ثابت که داری آدرس دهی اطلاعات است، یک هدر اضافی اختیاری که  ویژگی های دیگری را در اختیار می گذارد و یک بار مفید. بسته های IPv6 بعد از IPv4 می تواند پردازش شود، زیرا هدرهای بسته ی آن ها دارای رقم کنترلی((chechsum نیستند . ارقام کنترلی در Ipv4 برای تأیید اطلاعاتی که به درستی فرستاده و دریافت شده اند استفاده می شوند؛ اما این عمل در لایه های بالاترIPv6 انجام می شود. به علاوه بعضی از فرایند های نادر  از هدر ثابت خارج می شود به هدر اختیاری منتقل می شود.

آغاز شمارش معکوس برای راه‌اندازی IPv6

تمام سیستم عامل های مدرن، از جمله ویندوز XP با بسته خدماتی ۳، آماده ی گذار به IPv6 هستند. اکنون ، سیستم عامل ها می توانند در حالت دو پشته، هم زمان دو استاندارد IP و دو آدرس IP را اجرا کنند. مثلا، ممکن است از داخل از IPv6 استفاده کنند و از خارج به سوی IPv4 روند.

سیستم عامل ها هم چنین از انتقال “۶به۴″ نیز پشتیبانی می کنند. این روش برای ابزارهای IPv6 و شبکه ها امکان برقراری ارتباط از طریق بخش های IPv4 در اینترنت را فراهم می کند. این روش یک بسته داده IPv6 را در بار یک بسته داده IPv4 ذخیره می کند، مانند یک فی که اتوموبیل ها را از عرض یک رودخانه عبور می دهد. از طرف دیگر سرورهای امداد یا مقصد دو پشته می توانند داده های IPv6 را که زمانی از شبکه IPv4  مبری بوده آشکار کنند. تا زمانی که شما آدرس IPv4 عمومی داشته باشید، حتی اگر ISP شما هنوز IPv6 را به کار نگرفته باشد، این شیوه قابل اجراست.

برای IPv4 برقراری ارتباط با IPv6 مشکل تر است. راه های انتقالی و پروکسی ها می توانند کمک کنند اما قابل اعتماد نیستند. زمانی که سرویس های اینترنتی دلخواه شما به تنها- IPv6 تغییر حالت دادند، تجهیزات تنها- IPv4 شما کار نمی کنند. خوشبختانه، حالت انتقال دوپشته می تواند چند سالی مشکل را برطرف سازد.