رونیكا تقریبا بلافاصله پس از مرگ همسرش ازدواج ‌كرده اما دو‌سال بعد و در سن 38سالگی فوت كرده است. ورونیكا مبتلا به سل بوده و احتمالا...

شنیدن نام مومیایی ما را به یاد مصر باستان و فراعنه می اندازد. اما شاید تماشای عکس هایی از نمایشگاه بزرگ مومیایی های جهان در لس آنجلس بتواند دیدگاه تازه ای نسبت به اجساد مومیایی شده و تمدن های دیگر به ما بدهد.در این نمایشگاه که به گردآوری و بررسی علمی تعدادی از شناخته شده ترین مومیایی های جهان پرداخته است، می توان از جسد 6500ساله کودک دتمولد تا خانواده ای مجار متعلق به قرن هجدهم میلادی و حتی حیوانات مومیایی شده را مشاهده کرد.

کودک دتمولد


این مومیایی کوچک که مانند اغلب نمونه ها از آلمان به این نمایشگاه آورده شده و به نام کودک دتمولد شناخته می شود، به کودکی 8 تا 10 ماهه تعلق دارد که حدود سال 4480 پیش از میلاد/6500سال پیش و سه هزار سال پیش از تولد توت آنخ آمون، در پرو از دنیا رفته است. پرتونگاری جدید با استفاده از پرتوهای ایکس نشان می دهد این کودک هنگام تولد دچار ناهنجاری قلبی مادرزادی بوده است. ویلفرد روسندال، مدیر موزه ریس انگلهورن در شهر مانهایم که محل نگهداری بسیاری از این مومیایی ها است، می گوید: «احتمالا ناهنجاری قلبی این کودک باعث ورود بخشی از جریان خون به شش ها، جمع شدن مایع در آنها و آسیب های ریوی منجر به مرگ کودک شده است. این کودک دچار ذات الریه نیز بوده و از ناهنجاری هایی در ناحیه جمجمه رنج می برده است». علاوه بر این سی .تی اسکن انجام شده روی مومیایی، قطعه کوچک مستطیلی شکلی را نشان می دهد که از گردن کودک آویخته شده است. این جسم احتمالا طلسمی از جنس استخوان است که کودک پس از مرگ همراه با آن دفن شده است.



ین مومیایی و تابوت آن به یکی از کاهنان مصری که حدود 650 سال پیش از میلاد/2700سال پیش از دنیا رفته است، تعلق دارد. مومیایی او در یکی از مقبره های دسته جمعی شهر اخمیم واقع در کرانه های شرقی رود نیل کشف شده است. تابوت این مومیایی از چوب نوعی درخت انجیر ساخته شده و با پوششی از گچ تزئین شده است. مطابق کتیبه های نوشته شده روی این تابوت، مقبره به معبد الهه حاصل خیزی اخمیم تقدیم شده است. این الهه با تاجی از پر نشان داده شده است. Nes-pa-kai-schuti به معنای کسی است که به خدایی صاحب پرهای باشکوه تعلق دارد. تصاویر نقاشی شده روی دیوارهای این مقبره کاملا با تصاویر شناخته شده در مقبره های دیگر متفاوت است. الیزابت ریفستال کارشناس هنر مصری باستان در نوشته هایش این مقبره را «تصویر مصری یک پیرمرد» نامیده است. او در این نوشته ها که متعلق به سال 1951 هستند، می نویسد: «تصویر دستان زنی سوگوار با انگشت های جدا از هم نمونه ای منحصر به فرد است. مگر در حالت اشاره به چیزی در تمامی تصاویر پیشین انگشت ها کنار هم قرار داده شده اند». تاکنون تنها سه نمونه از چنین دست هایی در نقش های برجسته مصر باستان کشف شده اند.

خانواده اورلویتس


این مومیایی متعلق به مایکل اورلویتس، آسیابانی است که در قرن هجدهم میلادی همراه با خانواده اش در دخمه ای واقع در زیرزمین کلیسای یکی از شهره های کشور مجارستان دفن شده است. اجساد آنها که به دلیل هوای خنک و خشک سرداب به سرعت خشک شده، سال 1994/1373 کشف شده است. تاریخ تولد و نوشته های روی تابوت ها نشان می دهد مایکل و همسرش ورونیکا سه کودک را پیش از مرگ مایکل در 40 سالگی از دست داده اند. روسندال می گوید: «ورونیکا تقریبا بلافاصله پس از مرگ همسرش ازدواج کرده اما دو سال بعد و در سن 38سالگی فوت کرده است. ورونیکا مبتلا به سل بوده و احتمالا ابتلا به همین بیماری باعث مرگ مایکل و هر سه کودک پیش از او شده است».

زنی با خالکوبی 3500ساله


این زن جوان با موهای بلند تیره حدود 3410 سال پیش جایی در شمال شیلی مومیایی شده است. هوای گرم صحرا باعث شده به سرعت آب بدنش تمام شود. مومیایی این زن به حالت نشسته قرار داده شده تا به کمک جاذبه زمین روند خشک شدن آب بدن را تسریع کند. روسندال می گوید: «این روش نگهداری مومیایی ها در اغلب تمدن های پیش از دوره کلمب دیده می شود». خالکوبی به صورت نقطه هایی زیر سمت چپ دهان زن وجود دارد. اطلاعات چندانی از تمدن چیو چیو که به زمان حیات این زن برمی گردد در دسترس نیست و تنها می شود علت خالکوبی ها را حدس زد. روسندال می گوید: «دلیل این خالکوبی می تواند دور کردن ارواح پلید از فرد باشد یا برای محافظت از او در برابر بیماری ها انجام شده باشد». مومیایی اجساد توسط بومیان آمریکایی فرهنگ Chinchorro و حدود 8000 سال پیش در این ناحیه آغاز شده است.

میمون جیغ زن


مومیایی این میمون که لباس به تن دارد و گردنش با یقه ای چین دار از پرهای شترمرغ آمریکای جنوبی پوشیده شده است در کنار مومیایی یک انسان با سن نامشخص در صحرای آتاکاما در آرژانتین کشف شده است. در تمدن های پیش از کشف قاره آمریکا خصوصا در امتداد سواحل غربی پرو و شیلی، حیواناتی مانند خوکچه هندی یا لاما به عنوان پیشکش همراه مردگان دفن می شده اند، اما کشف یک میمون مومیایی شده اتفاق نادری است. روسندال می گوید: «احتمالا میمون به واسطه آب و هوای خشک آتاکاما و به شکلی کاملا طبیعی مومیایی شده است. این صحرا دومین نقطه خشک روی زمین است. علاوه بر این تاکنون مدرکی دال بر اینکه حیوانات توسط تمدن های قدیمی آمریکای لاتین مومیایی می شده اند، به دست نیامده است. میمون ها در این دوره بخش قابل توجهی از تمدن آمریکا را به خود اختصاص داده اند. ابزارهای گوناگونی با الهام از آناتومی آنها ساخته شده و در مقبره های قدیمی قرار داده شده است. احتمالا میمون ها در این دوران مانند حیوانات خانگی نگهداری می شده اند».

دندان هایی از پرو


این سی .تی اسکن متعلق به زنی میانسال است که حدود 1415 میلادی/794 شمسی در سواحل پرو مومیایی شده است. روسندال می گوید: «این زن به قبیله Chancay تعلق داشته است. این را با اطمینان می گویم چون پاهای مومیایی به شکل ضربدری روی هم قرار گرفته اند، این شیوه منحصر به مومیایی اجساد زنان در تمدن Chancay بوده است. زن دو جسم کوچک تیره را در هر دو دست نگه داشته است. محققان با استفاده از تکنیک پیش نمونه سازی سریع متوجه شدند این اجسام دندان های شیری هستند. این دندان ها به کودکی، شاید فرزند او تعلق داشته اند». با بررسی قفسه سینه این زن و مهره های کمر می شود علت مرگ را ابتلا به سل حدس زد. تحلیل ایزوتوپ ها نشان می دهد غذای اصلی او برگ گیاهان و ذرت شیرین بوده است. این مومیایی یکی از 20 مومیایی کشف شده در سرداب موزه ریس-انگلهونر است. این مومیایی ها که سال 1917/1282 توسط گابریل ون مارکس از میان مجموعه اختصاصیش به این موزه اهدا شده بودند، سال 2004/1383 در زیر زمین این موزه پیدا شدند.