کاربرد ذغال رو ساده براتون شرح میدم تا کاملاً براتون روشن بشه.
زغال اکتیو با
زغال معمولی دو فرق بیشتر نداره که در طول مطلب خواهید فهمید.
کلاً کار و سیستم
زغال به این صورت هست که
زغال حاوی سوراخهای بسیار بسیار ریزی هست که آب و هوا میتونه ازش عبور کنه؛ بر اثر این عبور ذرّات معلّقی که در آب وجود داره توی این خلل و خرج گیر می کنن و آب زلال تری از اون طرف بیرون می آد.
زغال از یک چیز تشکیل شده که اون هم کربنه.
کربن خاصیت ترکیبی بالایی با موادّ سمی مختلف داره ( چه در آب و چه تو هوا ) در هر دو مورد وقتی از درون این سوراخ های ریز عبور می کنن موادّ سمّی در سطح وسیعی با کربن تماس دارند و به راحتی ترکیب می شن و از اونطرف موادّ بی خطر یا در بعضی موارد هیچی بیرون می آد.
دقیقاً مثل طرز کار ریه انسان که پر از کیسه های هوایی بسیار کوچکی است که سطح تماس رو با مویرگ ها بیشتر کرده و باعث جذب اکسیژن و دفع co2 می شه.
زغال هم با سوراخ های بسیار ریزی که داره همین کار رو می کنه.
بر اثر عبور آب از
زغال بوی آب گرفته میشه و آب زلال می شه و حتّی توی فیلتر های تصفیۀ آب آشامیدنی هم از
زغال استفاده می شه، به عنوان مثال شما یک فیلتر مارک "breta" که در پارچ های تصفیه آب برای منازل استفاده می شه رو بررسی کنید، خواهید دید که یکی از مواد تشکیل دهنده اون
زغال اکتیو شده هست.
و یا در ماسک های ضد شیمیایی که در جنگ هم از اونها استفاده می شد، تنها ماده موجود
زغال اکتیو شده هست که با مواد سمّی ترکیب می شه و مادّه بی خطر تولید می کنه.
امّا فرق
زغال اکتیو شده و
زغال معمولی در اینه که
زغال در فرایند تولید با مواد مختلفی واکنش می ده و در ضمن بسیاری از خلل وخرج موجود در اون با موادّ مختلف پر می شه.
زغال اکتیو شده زغالی است که کاملاً دارای خلل و خرج سالم بوده و با هیچ ماده ای واکنش نداده.
بعد از 3-4 ماه استفاده، ذغال شما دیگه
اکتیو نیست و شما مجبور به تعویض اون خواهید بود.